Bambus: uprawa na zewnątrz

Bambus (łac. Bambusa)

- rodzaj wiecznie zielonych bylin z podrodziny Bamboo z rodziny Cereals lub Bluegrass. W kulturze ogrodniczej uprawia się rośliny należące nie tylko do rodzaju Bamboo, ale także do innych rodzajów podrodziny Bamboo, ale dla uproszczenia wszystkie te rośliny nazywane są bambusami. W naszej opowieści będziemy je tak nazywać, jednak w sekcji poświęconej rodzajom i odmianom bambusa można dowiedzieć się, do jakiego gatunku i rodzaju należy dana roślina uprawiana w kulturze..

Przedstawiciele rodzaju Bamboo i podrodziny Bamboo rosną w tropikach i subtropikach Azji, Europy, Afryki, Australii i Ameryki, a także w Oceanii, a bambusy zielne rosną wyłącznie w tropikach. Bambusy zyskują coraz większą popularność w kulturze: rosną na tarasach, zdobią patio, tworzą wspaniały żywopłot.

Bambus - opis

W naturze prawie wszystkie bambusy osiągają ogromne rozmiary. Zdrewniałe, szybko rosnące łodygi bambusa (słomki), rozgałęzione w górnej części, dorastają do 35, a nawet do 50 m. Bambusy to jedne z najszybciej rosnących roślin na naszej planecie. Ich liście są lancetowate, krótko-petiolate. Kłoski wielokwiatowe w grupach lub pojedynczo znajdują się na specjalnych gałęziach o łuszczących się liściach. Biseksualne kwiaty bambusa kwitną raz na kilkadziesiąt lat, obficie i masowo - prawie jednocześnie na wszystkich roślinach w populacji. Dojrzałe ziarniaki wypadają z łusek kwiatowych i są przenoszone przez zwierzęta lub strumienie wody. Po owocowaniu rośliny w populacji zwykle giną całkowicie lub ginie tylko ich część naziemna, a kłącza pozostają.

Bambus - doskonały materiał budowlany. Wysuszony łodyga bambusa służy do tworzenia rynien lub rur wiatrowych.

Uprawa bambusa na zewnątrz

Warunki dla bambusa

W związku z tym, że bambus jest rośliną wiecznie zieloną, jego wartość dekoracyjna dla naszych szerokości geograficznych wzrasta wielokrotnie: kto w lutym nie chce oglądać z okna egzotycznych pni z soczystymi zielonymi liśćmi kołyszącymi się na tle zasp? Jednak większość bambusów to rośliny ciepłolubne. Istnieje tylko około 100 gatunków, które mogą wytrzymać niskie temperatury dochodzące do -20 ° C, a bardzo niewiele roślin może zimować w temperaturze -32 ° C. Nawiasem mówiąc, szczęśliwi właściciele bambusów ogrodowych mówią: jeśli sadzonka przetrwa pierwszą zimę, to później nie będzie się bała dwudziestostopniowych mrozów.

Jakie warunki należy stworzyć dla bambusa na środkowym pasie?? Najlepiej rośnie na terenie słonecznym lub lekko zacienionym, chronionym przed suchymi i zimnymi wiatrami. Zwykłe ogrodzenie może służyć jako dobra ochrona przed zimowymi suchymi wiatrami. Bambus nie ma specjalnych wymagań co do gleby, nie nadają się do niego jedynie gleby ciężkie i gliniaste. Odczyn gleby powinien mieścić się w przedziale 6,0-6,2 pH. Sadzenie przeprowadza się od wiosny, gdy tylko gleba się nagrzeje, i do późnej jesieni, czyli od marca do września, ale idealny czas to od kwietnia do czerwca.

Sadzenie bambusa

Posadź bambus w tej samej kolejności, co inne rośliny ogrodowe. Najpierw wykopuje się dziurę, której objętość powinna być dwukrotnie większa niż system korzeniowy sadzonki. Następnie na dnie dołu umieszcza się warstwę żyznej gleby ogrodowej z dodatkiem próchnicy i kruszy. Sadzonka bez wyjmowania jej z pojemnika umieszczana jest w łaźni wodnej na kilka godzin. Kiedy przestają się pojawiać pęcherzyki powietrza, bambus wraz z glinianą bryłą wyjmuje się z pojemnika i umieszcza w dołku, po czym wypełnia wolną przestrzeń ziemią ogrodową z humusem, lekko ją ubijając, aby w glebie nie pozostały puste przestrzenie. Górne 2-5 cm gleby nie wymagają ubijania. Po posadzeniu sadzonka jest obficie podlewana, aby wszystkie kieszenie powietrzne były dokręcone w otworze.

Podlewanie bambusa

Dbanie o bambus nie jest trudniejsze niż sadzenie go. Jak uprawiać bambus na środkowym pasie? Początkowo sadzonki są obficie podlewane, a powierzchnia gleby ściółkowana materią organiczną. Kiedy bambus zacznie rosnąć, podlewanie ogranicza się do 2-3 razy w tygodniu: częstotliwość podlewania i zużycia wody będzie zależała od ilości naturalnych opadów o tej porze roku. Należy pamiętać, że bambus, podobnie jak inne zboża, jest bardzo higrofilny, a gdy brakuje wody, rozwija niezawodny i głęboki system korzeniowy, który pozwala roślinie odprowadzać wilgoć z głębin..

Pasy bambusowe

W kulturze uprawia się dwie główne odmiany bambusa: biegnącą i krzaczastą. Krzaczasty bambus rośnie w ciasnych grupach i nie pełznie po ogrodzie, ale korzenie biegnącego bambusa rozprzestrzeniają się powierzchownie, na głębokości od 5 do 20 cm, a nawet nad ziemią, chwytając terytoria przeznaczone do innych celów i będziesz musiał je odciąć, i nie tylko raz w sezonie. Odcięte kłącza należy usunąć z gleby, ponieważ mogą się samodzielnie rozwijać. Ale dużo bezpieczniej jest wykopać kawałki łupków lub metalu wzdłuż obwodu działającego bambusa na głębokość 1-1,5 m, tak aby wystawały 5-10 cm nad ziemię. Jako ogranicznik można również użyć folii barierowej lub bariery korzeniowej ... Jest to elastyczna, ale sztywna taśma z tworzywa sztucznego o grubości 6 mm i wysokości od 50 do 100 cm (szerokość), która podobnie jak kawałki łupku jest wbijana bambusem w ziemię wzdłuż obwodu, ale nie pionowo, ale pod kątem: górna krawędź, wystający ponad ziemię powinien być dalej od obszaru z bambusem niż dolny, który jest w ziemi. Nie łączyć krawędzi łupków, blach żelaznych lub folii kolbami, ale na zakładkę, w przeciwnym razie korzenie bambusa przebiją się przez ogranicznik.

Przycinanie bambusa

Raz w roku, wiosną, wycinamy stare, nieatrakcyjne lub zamarznięte pnie bambusa. Ze względów sanitarnych można przerzedzić zarośla, aby promienie słoneczne wpadały w głąb sadzonki. Pamiętaj, że jeśli posiekasz bambusową słomkę nad węzłem, może ona odrosnąć.

Karmienie bambusa

Bambus ogrodniczy karmiony jest wiosną nawozami azotowymi, fosforanowymi i potasowymi w proporcji 4: 3: 2. Stosunek składników żywienia jesiennego jest różny: 2 części azotu i 4 części fosforu i potasu. Po zapłodnieniu stare łodygi odcina się na powierzchni, a miejsce na zimę ściółkuje się warstwą liści lub kory sosnowej o grubości 10 cm.

Jeśli jako nawóz używasz materii organicznej, nawożenie odbywa się co miesiąc przez cały sezon i zatrzymuje się na początku jesieni..

Zimujący bambus

W pierwszą zimę korzenie bambusa mogą zamarznąć, jeśli temperatura spadnie do -17 ºC, a przy -20 ºC może umrzeć i bambusowy pień: ta część, która znajduje się powyżej poziomu śniegu, zamarznie. Jeśli obawiasz się, że zima będzie mroźna lub bezśnieżna, zgnij pnie rośliny, połóż je na warstwie ściółki i przykryj świerkowymi gałęziami, które nie pozwolą zamarznąć bambusowi. I pamiętaj: jeśli młody bambus będzie pomyślnie zimował, to w przyszłym roku nie będzie się bał mrozów w temperaturze -20 ºC.

Rozmnażanie bambusa

Rozmnażanie nasion bambusa

Przed siewem nasiona bambusa moczy się przez 12 godzin w czystej wodzie. Gdy pęcznieją, przygotuj mieszankę składników odżywczych z 8 częściami wierzchniej warstwy gleby, 1 częścią drobnych wiórów drzewnych i jedną częścią popiołu drzewnego. Przesiej mieszaninę przez sito, zwilż i napełnij nią komórki w kasecie bez uszczelniania. W każdej komórce zrób mały otwór o głębokości 4-5 mm i umieść w nim jedno nasionko bambusa (nasiona wyjmuje się z wody i namacza szmatką 20 minut przed zasiewem) i przykryj uprawy.

Uprawy umieszcza się w półcieniu, a dopóki nie pojawią się pędy, gleba jest mokra, przez co należy ją spryskiwać dwa razy dziennie. Nasiona bambusa kiełkują bardzo wolno, a pędów można się spodziewać dopiero po dwóch, trzech lub trzech i pół tygodniu. Gdy sadzonki osiągną wiek 3-4 miesięcy i zaczną formować pędy, zanurza się je w oddzielnych zbiornikach wypełnionych torfem wysokim. Od tej pory bambus podlewamy raz dziennie i lepiej robić to wieczorem. Sadzonki przesadza się na otwarty teren, gdy osiągną wysokość 40-50 cm, jednak pożądane jest, aby młode rośliny przeżyły pierwszą zimę w pomieszczeniu, ponieważ w otwartym terenie mogą zamarznąć lub umrzeć z powodu braku wilgoci. Możesz przenieść je na zimę do szklarni lub innego nieogrzewanego pomieszczenia, ale chronionego przed mrozem i przeciągami, a gdy gleba się nagrzeje, możesz je sadzić w ogrodzie..

Rozmnażanie wegetatywne bambusa

Wiosną należy wykopać kilka trzyletnich łodyg i przeszczepić je w półcieniu. Aby sadzonki zaczęły się sadzić, są one codziennie obficie podlewane, po skróceniu pędów o jedną trzecią długości.

Choroby i szkodniki bambusa

Bambus jest dość odporny zarówno na choroby, jak i szkodniki, ale niektóre gatunki roślin mogą paść ofiarą wełnowców lub przędziorków. W przypadku robaków bambus jest traktowany środkami owadobójczymi, a dla kleszczy - akarycydami.

Czasami dochodzi do infekcji bambusa rdzą, z której roślinę można wyleczyć preparatami grzybobójczymi..

Bambus zmienia kolor na żółty

Jeśli liście bambusa zaczynają żółknąć jesienią, jest to naturalny proces: u roślin z rodzaju Fargesia 10 do 30% liści żółknie i odpada, a u roślin z rodzaju Phillostachis - do 15%. Bambus usuwa część liści, aby zachować energię na zimowe miesiące. Kiedy nadejdzie zima, wiatr zdmuchnie wszystkie pożółkłe liście, a bambus znów będzie wyglądał świeżo i zielono..

Jeśli roślina zaczyna żółknąć wiosną lub latem, jest to problem, który może mieć dwie przyczyny: powódź lub chloroza. Jeśli roślina otrzyma więcej wilgoci niż potrzebuje, zgnilizna może zaatakować jej korzenie, a jeśli sadzisz bambus w ciężkiej lub gliniastej glebie, pamiętaj, aby położyć warstwę materiału drenażowego (żwiru lub piasku) na dnie dołka.

Chloroza zwykle wynika z niedoboru składników odżywczych, takich jak azot, magnez lub żelazo. Czasami przyczyną chlorozy jest zasolenie gleby. Popraw błędy w konserwacji, a nowe liście bambusa będą zielone.

Rodzaje i odmiany bambusa

Bambusy ogrodowe można z grubsza podzielić na niskie rośliny zielne i gatunki o wyprostowanych łodygach i twardej łodydze. Bardzo ważne jest przy wyborze rodzaju rośliny do ogrodu takiej charakterystycznej jak mrozoodporność, gdyż bambusy to rośliny z tropików i subtropików. Najbardziej odporne na mróz z podrodziny Bamboo są rośliny z rodzaju Saza. Fargesia (lub synarundinaria) różnią się również wytrzymałością i odpornością na zimno. Bambusy z rodzaju Pleioblastus mają wysoką dekoracyjność, aw regionach bardziej południowych bambusy Phyllostachis dobrze się czują. Spośród roślin z rodzaju Bamboo najpopularniejszy w ogrodnictwie jest pospolity gatunek bambusa. tak poza tym, bambus do wnętrz, lub dekoracyjny bambus, nie ma nic wspólnego z bambusami: pod tymi imionami ukrywa się Dracaena Sandler.

Sasa

- rodzaj z podrodziny Bamboo, która obejmuje około 70 gatunków roślin z Azji Środkowej i Wschodniej. Rośliny z rodzaju Saza tworzą gęste zarośla na krawędziach lub pod koronami wysokich drzew. Na pędach o wysokości od 30 do 250 cm umiejscowione są liście szeroko owalne, wiosną i latem są jasnozielone, a jesienią wysychają wzdłuż krawędzi, co stwarza efekt różnorodności. Najpopularniejsze rośliny tego rodzaju w kulturze to:

• Kuril saza - bambus o wysokości od 25 do 250 cm z łodygami o grubości około 6 mm i jajowatymi, spiczastymi liśćmi o długości do 13 cm i szerokości do 2,5 cm. Bambus ten kwitnie tylko raz, po czym obumiera. Kuril saza rozwija się powoli, tylko jej niewymiarowe formy dobrze zakorzeniają się na środkowym pasie, które są wykorzystywane do ogrodów japońskich lub jako roślina okrywowa. Popularna odmiana Shimofuri z żółtymi pociągnięciami na zielonych liściach.

Oprócz kurylskiego sazu, w kulturze można czasami znaleźć Vich saz, spikelet, golden, paniculate, finger (odmiana Nebulose z liśćmi palmowymi), siatkowate i rozgałęzione.

Fargesia

- chiński bambus górski, odkryty w latach 80-tych XIX wieku przez francuskich misjonarzy. Obecnie występuje około 40 gatunków tych zimozielonych roślin o wysokości 50 cm, tworzących luźne krzewy z wieloma pędami pokrytymi jasnozielonymi wdzięcznymi liśćmi lancetowatymi o długości do 10 cm i szerokości do 1,5 cm, które jesienią przybierają żółto-zielony kolor. Najpopularniejsze rośliny tego rodzaju w kulturze to:

• genialny fargesia (Fargesia nitida = Sinarundinaria nitida) - rodzaj zimotrwałego bambusa o jasnych, błyszczących, ciemnoczerwono-brązowych, prawie czarnych pędach o wysokości od 50 cm do 2 m. Liście Fargesia są błyszczące, wąsko-lancetowate, do 12 cm długości. odmiana Aizenah o ciemnozielonych małych liściach, wysoka odmiana McClure, New Collection z fioletowymi łodygami wiśni, Great Wall, z ciemnozielonymi liśćmi na wysokie żywopłoty i Nymphenburg, z wąskimi liśćmi na łukowatych gałęziach;
• Fargesia Murielae = Sinarundinaria Murielae - rodzaj mrozoodpornego bambusa pochodzącego ze środkowych Chin. Łodygi roślin tego gatunku są żółtozielone, gładko zakrzywione, z woskowym nalotem. Liście są długie, spiczaste, szczeciniaste. Fargesia Muriel kwitnie raz na sto lat i umiera po kwitnieniu. Ostatni raz kwitnienie rozpoczęło się pod koniec lat 70. ubiegłego wieku i trwało 20 lat! Obecnie popularne odmiany Murieli Fargesia to Simba (nowa duńska odmiana zwarta), Jumbo (krzaczasty bambus z delikatnymi zielonymi liśćmi) i Bimbo (najmniejsza odmiana o żółto-zielonych liściach).

Oprócz tych opisanych, Fargesia i Jiuzhaigou są również uprawiane w kulturze..

Phyllostachys

- ten rodzaj podrodziny bambusa obejmuje 36 gatunków roślin z cylindrycznymi spłaszczonymi lub pofałdowanymi łodygami w kolorze zielonym, żółtym, czarnym lub niebieskawym ze stosunkowo krótkimi międzywęźlami, pełzającymi kłączami i zielonymi liśćmi. Wysokość tych bambusów osiąga 3,5-5,5 m. Najbardziej znane gatunki z rodzaju w kulturze to:

• phyllostachis złoty rowkowany (Phyllostachys aureosulcata), dorastająca do 10 m wysokości i średnicy łodygi od 2 do 5 cm Roślina ta ma ciemnofioletowe, bardzo widoczne węzły i złocistożółte bruzdy. Najczęściej uprawianymi odmianami są Spectabilis (roślina zygzakowata nagrodzona przez RHS) i Areokaulis, również wielokrotnie nagradzana odmiana o złotych łodygach;
• Phyllostachis czarny (Phyllostachys nigra) - roślina o wysokości do 7 m, której łodygi stają się prawie czarne od drugiego roku życia. Liście rośliny są małe, ciemnozielone. Najczęściej gatunek uprawiany jest w domu - w Japonii i Chinach. Popularne odmiany to Boryana - roślina o wysokości do 4,5 m, której łodygi pokryte są plamami na słońcu oraz Hemonis - roślina o wysokości do 9 mz zielonymi łodygami;
• phyllostachis jadalne lub moso (Phyllostachys edulis = Bambusa moso) z południowo-wschodnich Chin. Jest to największy gatunek z rodzaju, którego bardzo mięsiste łodygi z gładkimi węzłami osiągają wysokość do 20 m. Ciekawe ze względu na swoją brzydotę jest to, że forma szylkretowa tego gatunku o naprzemiennym ukośnym rozmieszczeniu węzłów występuje w Suchumi, Batumi i Soczi..

W ogrodach rosną również filostachy słodkie, Simpson, owłosione, Meyer, miękkie, elastyczne, zielono-niebieskie, siatkowe (inaczej bambusowe) i złote.

Pleioblastus

- rodzaj długo kłączowych bambusów nisko rosnących, obejmujący 20 gatunków pochodzących z Japonii i Chin. Niektóre z tych roślin są mrozoodporne, co pozwala na ich uprawę w kulturze ogrodowej na środkowym pasie. Bambusy tego rodzaju są odporne na cień, ale odmiany o różnorodnych barwach najlepiej uprawiać na terenach nasłonecznionych. Najlepsze rośliny do ogrodów to:

• pleioblastus simon (Pleioblastus simonii) - w przyrodzie osiąga do 8 m wysokości, ma proste, silnie rozgałęzione łodygi z międzywęźlami do 45 cm długości, wypukłymi węzłami i lancetowatymi liśćmi długości od 8 do 30 cm, niestety na środkowym pasie pleioblastus Simona nie rośnie powyżej 50-60 cm, jest jednak ozdobny ze względu na gęste krzewy o dobrze ulistnionych pędach. Różnorodna forma Variegat ma jasnozielone liście ozdobione kremowymi paskami o różnej grubości;
• różnorodny pleioblastus (Pleioblastus variegatus) w kulturze występuje na Kaukazie: w Batumi, Suchumi i Soczi. Osiąga wysokość od 30 do 90 cm, ma cienkie, kolczaste łodygi z krótkimi międzywęźlami i lekko owłosionymi zielonymi liśćmi z białym paskiem o silnym efekcie dekoracyjnym. Podczas mroźnych zim gatunek ten czasami traci liście, ale wiosną bardzo szybko się regeneruje. Pleioblastus motley rozwija się szybko, tworząc szerokie krzewy.

Pleioblastus dobrze rosną w kulturze: wąskolistne, niskie, karłowate, zbożowe, zielone paski, dwurzędowe, Ginza, Shina i Fortchuna, ale nadal są rzadkie.

Spośród innych przedstawicieli podrodziny Bamboo, niektóre gatunki Indo-Kalamus i Shibata są uprawiane w regionach południowych. Jeśli chodzi o rodzaj Bamboo, w kulturze ogrodowej reprezentowany jest przez gatunek pospolity bambus.

Bambus pospolity (Bambusa vulgaris)

to zielna roślina liściasta o zdrewniałych, gęsto liściastych, jasnożółtych sztywnych łodygach z zielonymi paskami i grubymi ścianami. Pędy bambusa osiągają wysokość 10-20 m, grubość łodyg od 4 do 10 cm, długość kolan od 20 do 45 cm Liście jasnozielone, włóczniowate, owłosione. Zwykły bambus rzadko kwitnie i nie daje nasion, dlatego roślina jest zwykle rozmnażana przez podzielenie krzewów, warstwowanie, pędy i kłącza. Gatunek ten występuje w trzech odmianach: zielonośnej, złocistej (o żółtej łodydze) i pstrokatej (trzymetrowa roślina z kolanami o długości około 10 cm). Do najbardziej znanych odmian tego gatunku należą:

• striata - nie tak duża jak główny gatunek, roślina z jasnożółtymi przewężeniami między kolanami i długimi ciemnozielonymi i jasnozielonymi plamami rozmieszczonymi losowo na pniach;
• vamyn - średniej wielkości roślina z pogrubionymi i spłaszczonymi dolnymi przewężeniami, nadającymi bambusowi niezwykły wygląd;
• vittata - rozpowszechniona odmiana do 12 m wysokości z licznymi paskami przypominającymi kod kreskowy na pniu;
• makulatura - odmiana o zielonych pniach pokrytych czarnymi plamkami i kreskami. Z wiekiem pnie rośliny stają się całkowicie czarne;
• vamyn striata - roślina osiąga wysokość nie większą niż 5 m. Ma jasnozielony pień z ciemnozielonymi paskami i powiększonymi dolnymi mostkami;
• aureovariety - ta uprawiana odmiana ma cienkie złote łodygi z zielonymi paskami;
• kimmei - odmiana o żółtych pniach w zielone paski.