Uprawa floksa na zewnątrz: optymalne warunki i odpowiednia pielęgnacja

Floks to wieloletnie rośliny zielne z rodziny Polemoniaceae, pochodzące z Ameryki Północnej. Phlox paniculata (Phlox paniculata) jest uprawiany w kulturze od ponad 250 lat, w tym czasie wyhodowano około 1500 odmian o różnych kolorach kwiatostanów. Floksy zyskały dużą popularność ze względu na ich bezpretensjonalność w warunkach wzrostu i wysokie walory dekoracyjne. Służą do tworzenia granic, „kwiatowych dywanów”, zagospodarowania terenu, sadzenia na alpejskich wzgórzach, na tle srebrzystych drzew iglastych oraz w osobnych nasadzeniach, tworząc wielobarwne kompozycje. Ale spektakularny floks można wyhodować tylko wtedy, gdy przestrzega się pewnych zasad i biorąc pod uwagę cechy tych roślin..

Biologiczne cechy floksa

Do uprawy wykorzystuje się około 40 gatunków floksów, w tym rośliny jednoroczne i wieloletnie, formy zielne i krzewy, wyprostowane i okrywowe. Najpopularniejsze wśród ogrodników są odmiany floksa paniculata o prostych owalnych lub wydłużonych liściach. Na wierzchołkach pędów powstają duże kwiatostany wiechy z 5-płatkowymi kwiatami o średnicy 2-5 cm Kwiaty są pomalowane na biało lub w odcieniach czerwieni, niebieskiego, fioletu.

Floks to kochające światło rośliny mezofityczne, które rosną w warunkach umiarkowanej wilgotności. Mają powierzchowny system korzeniowy, którego większość znajduje się w glebie nie głębiej niż 25-30 cm Są to rośliny wieloletnie, które gromadzą składniki odżywcze w rosnącym kłączu i na boki. W miarę wzrostu środek krzewu starzeje się, dlatego zaleca się odnawianie nasadzeń co 5-7 lat. Rozmnażanie odbywa się przez sadzonki, nasiona i dzielenie buszu.

Jak dbać?

Floksy są uważane za bezpretensjonalne rośliny, które mogą przetrwać nawet w trudnych warunkach, ale potrzebują odpowiedniej pielęgnacji dla dobrego wzrostu, rozwoju i obfitego kwitnienia. Główne warunki udanej uprawy floksa:

• prawidłowo wybrany obszar;
• terminowe nawożenie;
• regularne podlewanie;
• dobrze dobrani „sąsiedzi”.

Jak w przypadku większości uprawianych roślin, należy usunąć wyblakłe kwiatostany floksów - będzie to stymulować tworzenie nowych kwiatów. Na zimę pędy są odcinane, zimująca część rośliny jest pokryta iglastymi gałęziami świerkowymi lub wiórami drzewnymi, jeśli przewiduje się silne mrozy. Gruba i trwała pokrywa śnieżna pozwala floksowi przetrwać zimę bez schronienia. Roślina jest uważana za mrozoodporną, odporną na suszę i światłolubną, ale wymagającą prawidłowego doboru podłoża i miejsca sadzenia.

Gleba

Floksy uwielbiają lekką, żyzną glebę - od lekkiej do średniej gliny, mieszankę piasku i torfu oraz liściastą ziemię dobrze nadają się do ich uprawy. Ważne jest terminowe nawożenie gleby, ale jednocześnie zachowanie neutralnej kwasowości podłoża - ekstremalne wartości pH gleby prowadzą do śmierci rośliny.

Lekkie nachylenie terenu jest uważane za dobry stan do sadzenia floksów - jeśli posadzisz je na takim wzgórzu, korzenie nie będą kwaśne na wiosnę, ponieważ wilgoć nie gromadzi się w obszarze systemu korzeniowego. Ale silne zbocze obfituje w wysychanie gleby, co jest niekorzystne dla wzrostu i kwitnienia. Alternatywną opcją jest posadzenie floksa na lekkim sztucznym wzgórzu lub na szczycie alpejskiej zjeżdżalni.

Przed sadzeniem floksów, obszar dla nich przeznaczony należy głęboko wykopać. Miejsce jest przygotowane z wyprzedzeniem, uboga gleba jest wzbogacona ziemią darniową, próchnicą, torfem i zbyt ciężka - rozcieńczona grubym piaskiem rzecznym, kompostem, wapnem. W przyszłości wierzchnią warstwę należy regularnie poluzowywać, starając się nie uszkodzić systemu korzeniowego znajdującego się blisko powierzchni. Spulchnianie można zastąpić ściółką skoszoną posiekaną trawą - nie tylko zapobiegnie to ugniataniu wierzchniej warstwy ziemi, ale także pomoże pozbyć się chwastów i wzbogacić glebę w materię organiczną.

Oświetlenie

Dobrze oświetlone obszary są idealne do sadzenia floksów. W cieniu drzew iglastych lub liściastych o gęstej koronie cierpią na brak światła słonecznego i słabo kwitną. Możliwą opcją jest półcień, który jest szczególnie korzystny dla odmian „niebieskich”, które o zmierzchu uzyskują odcień niebiesko-niebieski. Przy braku światła floksy silnie się rozciągają, kwiatostany stają się luźne, luźne, kwiaty i liście nie osiągają maksymalnych rozmiarów.

Floksy lubią rosnąć po wschodniej, zachodniej, południowo-wschodniej i południowo-zachodniej stronie domu, gdzie otrzymują wystarczającą ilość światła słonecznego w godzinach porannych i wieczornych. Północna strona budynku zbyt długo blokuje krzewy przed słońcem.

Najlepszy sos i podlewanie

Średnia szybkość podlewania floksa to wiadro wody na 1 m2. licznik lądowania. Podlewaj rośliny rano lub wieczorem ciepłą wodą pod korzeń, unikając zawilgocenia liści i łodyg, aby nie stwarzać warunków do rozprzestrzeniania się infekcji grzybiczych i bakteryjnych. Glebę należy namoczyć do głębokości systemu korzeniowego, ale woda nie może stagnować, aby korzenie nie „dusiły się” z powodu słabego dostępu do tlenu. Drenaż, wcześniej ułożony na dnie dołka, pomoże uniknąć zakwaszenia korzeni. Może to być łamana cegła, duże kamyczki, keramzyt.

Niektóre odmiany osiągają wysokość 170 cm, ale dużą masę wegetatywną mogą uzyskać tylko na żyznej lub wzbogaconej glebie. Floksy lubią umiarkowane nawożenie nawozami organicznymi i mineralnymi, które należy stosować tylko na wilgotną glebę po podlaniu, aby system korzeniowy nie uległ chemicznemu poparzeniu. Opatrunek górny przeprowadza się od wczesnej wiosny do późnej jesieni zgodnie z następującym schematem:

1. 1. wczesną wiosną stosuje się nawozy azotowe (15-20 gramów siarczanu amonu na 1 metr kwadratowy) w celu przyspieszenia wzrostu masy liści;
2. 2. w okresie pączkowania i kwitnienia gleba wzbogacana jest w fosfor i potas (superfosfat);
3. 3. złożone nawozy mineralne są stosowane z umiarem przez cały sezon wegetacyjny;
4. 4. na zimę glebę wokół buszu posypuje się popiołem, aby wiosną roślina nie odczuwała niedoboru minerałów.

Należy pamiętać, że przed zimą floksy muszą gromadzić w kłączu pewną ilość składników odżywczych do wiosennego kiełkowania, dlatego po kwitnieniu podlewanie nie zatrzymuje się, dopóki nadziemna część rośliny nie obumrze..

Sąsiedztwo

Płytki system korzeniowy zapobiega dogadywaniu się floksów z niektórymi roślinami, których korzenie również znajdują się blisko powierzchni gleby. Nie należy ich sadzić obok brzóz, wierzb, bzów, topoli. Drzewa iglaste silnie ocieniają floks, co może zapobiec ich kwitnieniu. Ale do lekkiego cieniowania przed zbyt gorącym słońcem w południe dobrze nadaje się okolica z krzewami i drzewami z rozproszoną koroną. Za odpowiednich sąsiadów dla tych roślin uważa się również róże, liliowce, astry, jeżówkę..

Dobrze oświetlone małe wzgórze jest dobre do uprawy floksów. Uwielbiają lekką, żyzną glebę i regularne podlewanie bez zastoju wilgoci w korzeniach. Okresowe nawożenie nawozami mineralnymi z umiarem pozwoli cieszyć się efektownymi krzewami floksów usianymi bujnymi kwiatostanami.