Gruszka: sadzenie i pielęgnacja, przycinanie i szczepienie

Gruszka (łac. Pyrus)

- rodzaj ozdobnych i owocowych krzewów i drzew liściastych z rodziny Pink. Znanych jest około 60 gatunków tego rodzaju. Gruszkę uprawiano w starożytnej Grecji, Rzymie i Persji. W naturze gruszka rośnie w ciepłej strefie Eurazji, a także na obszarach o klimacie umiarkowanym. Dziś, dzięki pracy hodowców, ta uprawa, licząca ponad tysiąc odmian, jest uprawiana w chłodniejszych regionach - w regionie moskiewskim, na Uralu i na Syberii Zachodniej. Gruszka jest spokrewniona z takimi roślinami jak: jabłko, migdał, śliwka, śliwka czereśniowa, głóg, dzika róża, róża, irga, aronia, pigwa, irga, niesplik, jarzębina i spirea. Tematem tego artykułu jest sadzenie i pielęgnacja gruszki. Powiemy Ci, jak wyhodować gruszkę w swoim ogrodzie, jak leczyć gruszkę przed chorobami i szkodnikami, jak karmić gruszkę, a także podamy wiele innych ciekawych i ważnych informacji, które na pewno się przydadzą..

Grusza - opis

Kształt korony gruszki jest okrągły lub piramidalny, drzewo może osiągnąć 25 metrów wysokości przy średnicy korony do 5 metrów. Liście gruszki są szeroko jajowate, krótko ostro zakończone, o długości od 2,5 do 10 cm, górna strona blaszki liściowej jest błyszcząca, ciemnozielona, ​​dolna niebieskawo-zielona. Jesienią liście przybierają złocistopomarańczowy odcień. W kwietniu lub maju drzewo kwitnie i trzeba powiedzieć, że kwitnąca gruszka jest bardzo piękna: białe pachnące pięciopłatkowe kwiaty o średnicy do 3 cm są zbierane w 3-9 kawałkach w pędzelkach w kształcie parasola. Owoce gruszki są zwykle wydłużone, chociaż istnieją odmiany o owocach kulistych. Ze względu na owoce uprawia się gruszkę - smaczną i zdrową, używaną nie tylko świeżą, ale również w postaci dżemu, kompotu, dżemu, soku i suszonych owoców.

Sadzenie gruszek

Kiedy sadzić gruszkę

Gruszkę sadzi się wczesną wiosną, przed rozpoczęciem przepływu soków lub pod koniec września, kiedy przepływ soków w roślinach zwalnia. Do sadzenia wiosennego dół należy przygotować jesienią, ale profesjonaliści uważają, że jesienne sadzenie gruszek jest bezpieczniejsze. Gruszkę najlepiej umieścić po zachodniej, południowej lub południowo-zachodniej stronie stanowiska, w miejscu słonecznym, ale niezbyt gorącym. Roślina preferuje czarnoziem lub szarą glebę leśną z gliniastym podłożem. Słabe, piaszczyste lub ciężkie gliniaste gleby nie będą odpowiednie dla gruszki. Nie sadzić gruszki w miejscach, w których woda gruntowa jest wysoka, ponieważ potężne korzenie dorosłego drzewa mogą wnikać na głębokość 6-8 metrów. Najlepszym miejscem do sadzenia jest zbocze lub wysokie podłoże.

Sadzenie gruszek jesienią

Grusze sadzone jesienią wykazują znacznie wyższą przeżywalność, są bardziej odporne na kataklizmy klimatyczne, choroby i szkodniki. Wadą sadzenia jesiennego jest tylko to, że zimą kora gruszki staje się pokarmem dla gryzoni, ponadto młode drzewo, nie mając czasu na prawidłowe zakorzenienie, może zamarznąć w zimne dni.

Kupując dwuletnią sadzonkę zwróć uwagę, aby jej korzenie nie były wysuszone ani zgniłe, a pień drzewa powinien być elastyczny, bez wad. Jeśli wydaje ci się, że korzenie sadzonki są odwodnione, zanurz je w wodzie na 12 godzin przed sadzeniem, aby przywrócić elastyczność..

Jeśli gleba w twojej okolicy nadaje się do gruszki, możesz wykopać mały otwór do sadzenia - trochę więcej niż objętość systemu korzeniowego sadzonki. Ale jeśli gleba nie spełnia wymagań kultury, będziesz musiał wykopać otwór o wymiarach 70x70 cm o głębokości do 1 m. Wykop otwór na gruszkę 3-4 tygodnie przed sadzeniem, aby gleba miała czas na osiadanie. W środek wykopu wbija się mocny kołek, który powinien wystawać co najmniej pół metra ponad powierzchnię. 30 kg kompostu, torfu lub gnijącego obornika, a także kilogram superfosfatu, półtora kilograma wapna i 100 g chlorku potasu dodaje się do górnej warstwy żyznej gleby usuniętej z dołu - wszystko to jest dokładnie wymieszane, połowę mieszanki wlewa się do otworu i lekko ubija, drugą część wylewa się kopcem dookoła kołek.

Przed sadzeniem korzenie sadzonki zanurza się w zacierze glinianym, następnie sadzonkę umieszcza się na wzgórzu po północnej stronie kołka, ostrożnie rozprowadza korzenie i przykrywa żyzną glebą, od czasu do czasu wstrząsając sadzonką, aby gleba wypełniła wszystkie puste przestrzenie. Po wypełnieniu dziury gleba w kręgu przy pniu jest deptana od drzewa do krawędzi. Kołnierz korzeniowy powinien wznieść się 4-5 cm nad powierzchnię, sadzonkę zalać 2-3 wiadrami wody, odczekać aż woda zostanie wchłonięta, gleba opadnie i szyjka korzeniowa znajdzie się na poziomie powierzchni stanowiska, następnie ściółkę pnia pokryć warstwą torfu, trocin lub próchnicy 5 -10 cm i przywiąż samą sadzonkę do podpory.

Jak sadzić gruszkę wiosną

Wiosenne sadzenie gruszek odbywa się na tej samej zasadzie, co sadzenie we wrześniu, tylko dołek na sadzonkę przygotowuje się nie w ciągu miesiąca, ale od jesieni. Po posadzeniu sadzonki gruszki, po obwodzie koła pnia zrobić wałek ziemi tak, aby podczas nawadniania woda nie przedostawała się poza jego granice, i zalewamy drzewo 2-3 wiadrami wody, niezależnie od pogody.

Pielęgnacja gruszki

Wiosenna pielęgnacja gruszek

Uprawa gruszki wiąże się z dbaniem o nią przez wszystkie pory roku. Wiosną z gruszy zdejmuje się ocieplenie, spulchnia się glebę w kręgach przytrzonowych, aplikuje się nawozy azotowe, które aktywują procesy wegetatywne. Przed rozpoczęciem przepływu soków, gałęzie i pędy uszkodzone zimą i chore są odcinane. Gruszka na wiosnę, podobnie jak inne drzewa ogrodowe, wymaga profilaktyki przeciwko szkodnikom i patogenom, które hibernują w glebie lub w pęknięciach kory.

Letnia pielęgnacja gruszek

W gorącym sezonie najważniejszym punktem pielęgnacji gruszek jest podlewanie. W przypadku suszy gruszka jest podlewana wieczorem, po ustąpieniu upału, wydając do 3 wiader wody na drzewo. Ponieważ uprawa ma tendencję do zagęszczania korony, możliwe jest, że będziesz musiał przycinać przerzedzenie latem, aby owocująca gruszka miała dużo słońca. Latem niektóre odmiany gruszek zaczynają dojrzewać i musisz być gotowy do zbioru.

Pielęgnacja gruszek jesienią

Środki do pielęgnacji gruszki jesienią są takie same jak wiosną: przycinanie sanitarne, zapobieganie szkodnikom i chorobom czającym się w glebie kręgu pnia i korze drzewa, karmienie jesienią, ale nie nawozami azotowymi, ale fosforem i potasem ... I oczywiście przygotowanie drzew do zimowania: obowiązkowe wybielanie pni i podstaw gałęzi szkieletowych wapnem, aby jasne wiosenne słońce nie spaliło kory. Okręgi pnia należy wykopać płytko i dobrze podlać, a następnie przykryć warstwą torfu lub trocin o grubości 15-25 cm.

Przetwarzanie gruszek

Każdy zna prostą prawdę: lepiej uniknąć problemu, niż się go pozbyć. Dlatego doświadczeni ogrodnicy wolą z roku na rok przeprowadzać zabiegi profilaktyczne drzew ogrodowych przed chorobami i szkodliwymi owadami, zwłaszcza, że ​​czasami można je łatwo połączyć z karmieniem. Na przykład pierwszą obróbkę drzew wczesną wiosną można przeprowadzić za pomocą roztworu 700 g mocznika w 10 litrach wody - środek ten pomoże zniszczyć szkodniki, które pojawiły się z ziemi na wiosnę i jednocześnie nakarmić gruszki azotem. Musisz jednak mieć czas na spryskanie drzew, zanim pąki zaczną puchnąć, w przeciwnym razie mocznik może spowodować ich spalenie. Jeśli spóźnisz się, a pąki zaczną się otwierać, zamiast mocznika będziesz musiał użyć preparatów biologicznych, takich jak Fitoverm, Agravertin, Akarin, Iskra-bio.

W celu zwiększenia odporności drzew na niekorzystne warunki i choroby gruszki profilaktycznie leczy się roztworem Cyrkonu lub Ekoberinu.

Przed nadejściem mrozów należy zabezpieczyć uśpione drzewa przed niepożądanymi sąsiadami - larwami chrząszczy, które osiadły na zimę w górnej warstwie gleby oraz przed uszkodzeniami w korze. Niebezpieczne są również czynniki wywołujące choroby grzybowe, które czają się na zimę w pęknięciach kory lub w glebie kręgu pnia. Używają traktowania drzew i obszarów pod nimi Nitrafenem lub jednym procentem płynu Bordeaux.

Karmienie gruszką

Opisaliśmy już pierwsze karmienie - opryskiwanie gruszek roztworem mocznika przed rozpoczęciem przepływu soków. Jeśli okaże się, że nie masz czasu na wykonanie tego zabiegu, zanim pąki puchną, będziesz musiał zastosować nawozy azotowe do gleby. Może to być ten sam roztwór mocznika lub saletry lub może to być roztwór kurzego obornika. Na przykład saletrę dodaje się w ilości 30 g na m2 koła pnia, a roztwór przygotowuje się w stosunku 1:50. Mocznik (mocznik) będzie potrzebował od 80 do 120 g na drzewo, a do przygotowania roztworu potrzeba 5 litrów wody. Kolejny opatrunek wierzchni przeprowadza się w maju, po kwitnieniu, w celu poprawy jakości owoców. W tym okresie wskazane jest stosowanie do wykopów na głębokość 8-10 cm tzw. Zielonego nawozu, który nasyca rośliny materią organiczną i aktywuje procesy wegetatywne. Jeśli nie ma materii organicznej, karmienie odbywa się roztworem Nitroammofoski w stosunku 1: 200 w ilości 3 wiadra wody na drzewo.

W drugiej połowie czerwca przeprowadza się dolistne nawożenie gruszek azotem, ponieważ w gorącej, suchej porze pierwiastki śladowe z gleby do korzeni są transportowane bardzo wolno, a proces ten znacznie szybciej przechodzi przez liście. W lipcu przeprowadza się jeszcze jedno dokarmianie gruszek azotem, a dwa tygodnie później do gleby pod dorosłe drzewa wprowadzane są nawozy mineralne - fosfor i potas. Młode gruszki potrzebują tylko nawozów azotowych, ale tylko posadzone grusze w ogóle nie żerują przez pierwsze dwa lata - mają wystarczająco dużo nawozów, które zostały wprowadzone do sadzonki.

Gruszka w sierpniu nie potrzebuje karmienia. Do połowy września można po raz ostatni aplikować azot - tak jak wiosną potraktuj drzewa i glebę pod nimi mocznikiem. Niepożądane jest nawożenie korzeni azotem. Jesienią gruszki potrzebują nawozów mineralnych, które są aplikowane w postaci płynnej na krąg pnia. Oto przybliżony przepis na taki górny dressing: 1 łyżkę stołową chlorku potasu i 2 łyżki granulowanego superfosfatu rozpuszcza się w 10 litrach wody. Składniki są mieszane, a roztwór jest wprowadzany do kręgu pnia drzewa. Młode rośliny można karmić popiołem drzewnym, który rozsypuje się pod wykopem na głębokość 10 cm w kole pnia w ilości 150 g na 1 m².

Zimująca gruszka

Młode sadzonki gruszek wymagają ochrony przed mrozem. Pod koniec jesieni są wiązane gałązkami świerku sosnowego, układane igłami do dołu i zawijane jutą na wierzchu. Dojrzałe drzewa hibernują bez schronienia, ale zimą często padają ofiarą gryzoni, a aby chronić pnie gruszek przed ostrymi zębami myszy i zajęcy, pnie drzew owija się grubym papierem lub tkaniną nasączoną specjalnym środkiem odstraszającym gryzonie. Kiedy spadnie śnieg, wrzuć zaspy śnieżne w kręgi pni drzew. W okresie odwilży ciężkie czapy śnieżne na drzewach, topiące się, mogą łatwo złamać gałęzie, dlatego jesienią należy ciągnąć sznurkiem gałęzie młodych drzew, dociskając je do pnia i strząsać śnieg, który przylgnął zimą z gałęzi dorosłych gruszek.

Przycinanie gruszki

Kiedy przycinać gruszki

Najbardziej wskazane jest przycinanie gruszek na wiosnę, przed rozpoczęciem przepływu soków. Drzewo normalnie toleruje zabieg, jeśli temperatura powietrza nie jest niższa niż -8 ºC.

Latem przycina się gruszkę tylko w przypadku silnego zgrubienia korony, co przeszkadza w dojrzewaniu owoców, natomiast szczypanie lub szczypanie pędów rosnących na wierzchołku przeprowadza się właśnie latem - w czerwcu.

Jesienią gruszka jest przycinana przed nadejściem mrozów, w przeciwnym razie miejsca cięcia stają się bardzo wrażliwe i nie mają czasu na zagojenie się przed mrozem. Przycinanie jesienne pełni głównie funkcję sanitarną. Zimą gruszka nie jest przycinana.

Jak przyciąć gruszkę

Grusze zaczynają ciąć natychmiast po posadzeniu: określa się na nich gałęzie szkieletowe, a resztę wycina się. Środkowy przewodnik jest skrócony o jedną czwartą. Pień gruszki jest oczyszczony z gałęzi poniżej początku pierwszego poziomu gałęzi szkieletowych. W drugim roku przewodnik skraca się o 25 cm, a koronę tworzy się przez skrócenie gałęzi szkieletu o 5-7 cm, a gałęzie górne powinny być krótsze niż dolne.

Przycinanie starej gruszki to znacznie poważniejsza procedura, ponieważ konieczne jest usunięcie nie tylko pędów, ale także całych gałęzi, rozjaśniając i odmładzając koronę drzewa.

Przycinanie gruszek na wiosnę

Począwszy od drugiego roku życia obserwuj pojawienie się konkurujących ze sobą gałęzi i pokrój je w pierścień, nie pozostawiając pni. Tworzenie gruszki odbywa się w taki sposób, że na każdej gałęzi szkieletu znajduje się kilka gałęzi owocowych. Pędy rosnące poziomo należy podeprzeć, a pędy rosnące pionowo utylizować. Potraktuj wycięte miejsca lakierem ogrodowym lub Ranetem. W okresie przycinania nie stosuj nawożenia azotem, rób to w momencie dokręcenia sekcji.

Przycinanie gruszek jesienią

Przycinanie jesienne odbywa się od końca sierpnia do drugiej połowy września. W tym czasie usuwa się suche, złamane i chore gałęzie, które po przycięciu są koniecznie spalane. Roczne pędy skracane są o nie więcej niż jedną trzecią ich długości, pozostawiając na nich kilka pąków, z których powstają nowe gałęzie. Dla wygody zbioru piramidalny kształt korony jest uważany za najbardziej udany, przyczyniając się do tego samego obfitego owocowania. Utworzenie takiej korony ma sens, począwszy od drugiego roku życia gruszki..

Powielanie gruszki

Jak rozmnażać gruszki

Gruszka rozmnaża się zarówno generatywnie (przez nasiona), jak i wegetatywnie. Rozmnażanie metodą nasienną służy do tworzenia nowych odmian poprzez sztuczne krzyżowanie różnych gatunków, odmian i mieszańców, a także do hodowli dzikich i uprawnych gatunków gruszy, na których następnie szczepi się odmiany.

Z wegetatywnych metod rozmnażania gruszek stosuje się nakładanie warstw, sadzonki i szczepienie.

Rozmnażanie gruszek przez nakładanie warstw

Jest mało prawdopodobne, że będzie można zgiąć gałąź gruszki do ziemi, tak jak ma to miejsce w przypadku krzaków. Ale możesz wypróbować tę metodę: pod gałąź umieszcza się pudełko wypełnione żyzną glebą, którego ściany są wyłożone polietylenem, aby zmniejszyć parowanie wilgoci z gleby. Gałąź gruszki pochyla się do pudełka, aw miejscu, w którym styka się z ziemią, wykonuje się kilka poprzecznych nacięć na jej korze, po czym gałąź jest przypinana i zakopana w ziemi pudełka. Aby przyspieszyć proces tworzenia korzeni, warstwy podlewa się roztworem Kornevina lub przed wkopaniem nacięcia na gałęzi sproszkuje się preparatem korzeniowym. Następnie powierzchnię gleby w skrzyni przykrywa się pokryciem dachowym, folią lub ściółką warstwą kompostu. Gleba jest lekko wilgotna. Proces formowania się korzeni trwa do końca sezonu, ale korzenie w tym czasie są nadal bardzo słabe, więc jest za wcześnie na przeszczepianie sadzonek. Na zimę gałąź pokryta jest świerkowymi gałęziami, a następnie na skrzynkę wrzuca się zaspę. Ogólnie rzecz biorąc, uprawa pokosu trwa dwa lata, po czym jest oddzielana od drzewa macierzystego i wraz z kawałkiem ziemi przesadzana do dołu do sadzenia, jak normalna sadzonka. Co ciekawe, sadzonki zaczynają kwitnąć i owocować wcześniej niż sadzonki. Ta metoda rozmnażania jest dobra ze względu na prostotę wykonania i fakt, że sadzonki wyhodowane przy jej pomocy w pełni zachowują cechy odmianowe rośliny rodzicielskiej..

Rozmnażanie nasion gruszki

Aby wyhodować sadzonki, które można wykorzystać jako podkładki, lepiej jest wziąć nasiona odmian odpornych na zimę, strefowych. Jesienią zasiewane są w ziemi. Nasiona odmian późnych dojrzewają w owocach do połowy zimy, już podczas przechowywania. Gdy nasiona dojrzeją, wyjmuje się je z owoców, wlewa do woreczka z gazy i opuszcza na 2-3 dni do muszli klozetowej, aby woda wypłukiwała z nasion za każdym razem inhibitory, które spowalniają ich rozwój. Napęczniałe nasiona miesza się z podłożem pochłaniającym wilgoć (piasek, trociny, keramzyt lub okruchy torfu) w stosunku 1: 3, zwilżoną mieszaninę wlewa się do woreczka foliowego, który umieszcza się w pudełku i przechowuje w otwartej torbie w temperaturze od 3 do 5 ºC do pojawienia się kiełków mieszając co dwa tygodnie i nawilżając w razie potrzeby. Gdy tylko pojawią się kiełki, temperaturę przechowywania obniża się do -1-0 ºC i nasiona przetrzymuje się w tych warunkach do czasu siewu.

Nasiona wysiewa się wczesną wiosną na głębokość 3-4 cm w odległości 8-10 cm od siebie przy tym samym rozstawie rzędów. Latem sadzonki są podlewane, odchwaszczane, kilkakrotnie karmione. Jeśli grubość ich łodyg osiągnie 1 cm, można już w sierpniu przeszczepić na nich sadzonki odmianowe, które przy normalnym rozwoju po dwóch latach można sadzić na stałe.

Szczepienie gruszki

Jako wywar wykorzystuje się nie tylko sadzonki gruszy, ale również sadzonki pigwy, jabłoni, irgi, głogu, aronii, irgi oraz gruszy leśnej. Na podkładkach pigwy grusze rosną nisko, szybko wchodzą do owocowania, ich owoce mają doskonały smak, ale niestety takie gruszki żyją i owocują nie dłużej niż 25 lat. Na podkładkach jabłoni przeszczep zakorzenia się szybko i bez komplikacji. Szczepienie na jarzębinie jest znacznie mniej popularne: ze względu na to, że pień gruszki gęstnieje szybciej niż pień jarzębiny, na szczepione drzewo tworzy się napływ, co negatywnie wpływa na wytrzymałość pnia, a co za tym idzie na żywotność drzewa. Owoce gruszki na podkładkach jarzębiny nabierają cierpkości i charakteryzują się niewystarczającą soczystością oraz niską zawartością cukru. Jeśli chodzi o głóg, zaszczepienie gruszki na jego sadzonce jest problematyczne, ponieważ akrecja jest bardzo rzadka..

Przed posadzeniem gruszki, przygotować wywar do zabiegu: miesiąc przed kopulacją wyrzucić na wysokość 15-20 cm, a na kilka dni przed zabiegiem usunąć glebę z łodygi, oczyścić sadzonkę z przerostu i podlać.

Istnieje kilka sposobów szczepienia:

• prosta kopulacja lub szczepienie „w tyłku”: ta metoda jest stosowana, gdy grubość zrazu i trzonu są takie same. Jest to najłatwiejszy do wykonania szczepienie, w którym ukośne nacięcie zrazu przykłada się do ukośnego cięcia trzonu, a miejsce szczepienia jest szczelnie zabezpieczone folią;
• ulepszona kopulacja, czyli kopulacja "z językiem": na ukośnych nacięciach podkładki i zrazu wykonuje się głębokie szeryfy - "jęzory", a następnie obie części nakłada się na siebie tak, aby język zrazu przeszedł przez język podkładki, po czym miejsce szczepienia jest mocno ściągane taśmą lub taśma klejąca;
• szczepienie „pod korą”: ta metoda jest stosowana, gdy średnica podkładki jest większa niż średnica zrazu. Szczepienie to przeprowadza się po rozpoczęciu przepływu soków, ponieważ w tym czasie korę łatwiej oddziela się od drewna. Zraz ścina się poziomo, cięcie oczyszcza się, podłużne cięcie kory wykonuje się ostrym nożem na głębokość 25-35 mm, korę wyłącza się, a łodygę zrazu wkłada się w cięcie ukośnym dolnym cięciem o tej samej długości do drewna podkładki. Cały odcinek sadzonek zrazu, który będzie znajdował się pod korą zrazu, należy obrać z kory. Miejsce szczepienia jest mocno zamocowane, a nacięcie podkładki i górna część zrazu są traktowane lakierem ogrodowym. Aby miejsce przeszczepu zrosło się szybciej, połóż na sadzonce przezroczystą plastikową torbę i przymocuj ją szczelnie poniżej miejsca przeszczepu;
• przeszczepianie „na łupanie”: łodyga jest skracana poziomym cięciem, a następnie pozostała łodyga jest rozłupywana w środku nacięcia na głębokość 4-5 cm i w ten rozłupany jest tymczasowy klin. Na sadzonkach zrazowych z 2-4 pąkami dolne cięcie wykonuje się po obu stronach - z klinem o długości 4-5 cm. a górna część zrazu pokryta jest var.

Kiedy dwie części rosną razem, a na zrazie pojawiają się narośla, usuwa się folię mocującą i plastikową torebkę, usuwa się wszystkie pędy utworzone poniżej miejsca szczepienia.

Rozmnażanie gruszek przez sadzonki

Sadzonki gruszy należy zbierać zimą: wybierz dojrzałą gałąź z 2-letniego drewna i połam ją bez łamania kory. Długą gałąź można złamać w kilku miejscach - idealna długość sadzonek to 15-20 cm .Punkty złamania owinąć w półgiętej formie taśmą okularową, gipsem lub taśmą, a następnie przywiązać gałąź do patyczka lub drutu - zamocować w tej formie. Do wiosny roślina będzie koncentrować substancje wzrostowe w miejscach pęknięć tkanek łączących. Pod koniec marca retainer i opatrunki są usuwane, a gałąź jest cięta na sadzonki w miejscach pęknięć.

Dwulitrową butelkę z ciemnego plastiku z odciętą szyjką napełnia się stopioną wodą do wysokości 5-7 cm, rozpuszcza się w niej kilka tabletek węgla aktywnego i opuszcza do niej 10-12 sadzonek dolnymi plasterkami. Butelkę postawiono na jasnym parapecie. Po trzech do czterech tygodniach na dolnych odcinkach sadzonek tworzą się kalusy, a korzenie zaczynają rosnąć. Kiedy korzenie osiągną 5-7 cm długości, sadzi się je na otwartym terenie, w pożywnej glebie, po raz pierwszy zacieniając je przed jasnym światłem. Sadzonki wymagają regularnego podlewania, karmienia i pielenia, a jesienią będą wyglądać jak sadzonki dwu- lub trzyletnie przy dobrej pielęgnacji.

Choroby gruszek

Gruszka w ogrodzie może zachorować na takie choroby: parch, zaraza ogniowa, zgnilizna owoców, podskórna plama wirusowa, choroba mozaikowa, rdza, mączniak prawdziwy, czarny rak, grzybica sadzy i cytosporoza.

Czarny rak, lub Ogień Antonowa, wpływa na korę, liście, owoce i gałęzie szkieletowe drzew. Proces rozpoczyna się wraz z pojawieniem się małych ran, które rosną wraz z przebiegiem choroby, a na ich krawędziach pojawiają się brązowe plamy. Na owocach i liściach pojawiają się czerwone plamy, na owocach wpływa czarna zgnilizna - wysychają i mumifikują.

Sposoby walki: konieczne jest prowadzenie w ogrodzie zabiegów profilaktycznych przeciw chorobom i szkodnikom każdej wiosny i każdej jesieni. Jesienią, po opadnięciu liści, są one zgarniane i spalane. Obszary drzew dotkniętych rakiem czyści się ostrym nożem, chwytając zdrową tkankę na głębokość 2 cm, po czym rany dezynfekuje się roztworem siarczanu miedzi lub mieszanką gliny z dziewanny.

Zgnilizna owoców, lub monilioza, objawia się na owocach gruszki w małych brązowych plamkach, które w przebiegu choroby rozprzestrzeniają się po całej powierzchni owocu. Jednocześnie owoce nie kruszą się, przyczyniając się do rozprzestrzeniania się choroby..

Sposoby walki. Dotknięte owoce są zbierane z drzew i ziemi, niszczone, a drzewa są poddawane działaniu chloru i miedzi lub płynu Bordeaux.

Parch - najbardziej podstępny wróg drzew owocowych, wpływający na owoce, liście, pędy i kwiaty: najpierw na liściach pojawiają się plamki 2-4 mm, stopniowo zwiększające się do 2-3 cm, owoce stają się małe, twarde, pękają, ich liczba maleje, pojawiają się na ich skórce ciemne plamy stopniowo przechodzą w aksamitną plamę.

Sposoby walki. Jesienią usunąć opadłe liście spod drzew, spalić je, wiosną drzewa i kręgi pnia drzewa traktować płynem Bordeaux i roztworem mocznika.

Cytosporoza, lub zgnilizna łodygi, niebezpieczne przede wszystkim dla starych lub osłabionych drzew dotkniętych słońcem lub mrozem, wycieńczonych suszą oraz niewłaściwej lub niewystarczającej pielęgnacji. Kora drzew z cytosporozą stopniowo zmienia kolor na ciemnoczerwony, a gruszka wysycha.

Sposoby walki. Na samym początku choroby konieczne jest usunięcie zmian ostrym nożem, a następnie leczenie ran roztworem siarczanu miedzi i lakieru ogrodowego. Jesienią pnie i podstawy gałęzi szkieletowych bielone są wapnem. Chore gałęzie należy przycinać w odpowiednim czasie.

Rdza - również choroba grzybicza objawiająca się jasnopomarańczowymi plamami na liściach. Choroba obniża odporność rośliny, osłabia ją. Najczęściej choroba dotyka drzewa w ogrodach, które są w pobliżu z nasadzeniami jałowca..

Sposób na walkę. Owoce i liście wykazujące oznaki choroby należy zniszczyć, a drzewa corocznie jesienią i wiosną należy zapobiegać działaniu siarki koloidalnej lub płynu Bordeaux..

Mączniak - jedna z najniebezpieczniejszych chorób grzybiczych roślin, z której kwiaty, pędy i liście pokryte są białawym nalotem - zarodniki grzyba, który deformuje wszystkie dotknięte części. Na chorych drzewach jajnik odpada.

Sposoby walki. Zniszcz opadłe liście i kilkakrotnie potraktuj drzewa siarczynem lub fundazolem przed i po kwitnieniu.

Oparzenie bakteryjne rozwija się szybko, przenosząc bakterie chorobotwórcze z sokiem przez naczynia roślin, co przyspiesza proces obumierania tkanek. W wyniku rozwoju choroby roślina obumiera i należy ją usunąć z terenu.

Sposób na walkę. Po zdiagnozowaniu choroby spryskaj liście i kwiaty rośliny kilkakrotnie antybiotykami w odstępach co 5 dni. Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się choroby, podczas późniejszego przycinania gruszki narzędzie jest dezynfekowane kwasem borowym.

Choroba mozaiki - ciężka choroba wirusowa. Jest to niebezpieczne przede wszystkim dlatego, że leczenie gruszki z mozaiki nie działa. Jego objawy wyglądają jak bladozielone lub jasnożółte kanciaste plamy na liściach. Infekcja zwykle występuje podczas szczepienia.

Sposoby walki. Chorych drzew nie da się uratować - są one usuwane z terenu i spalane, aby wirus nie rozprzestrzenił się po całym ogrodzie. Możesz zapobiec infekcji, starannie dobierając sadzonki w szkółce i reagując w odpowiednim czasie na najmniejsze zmiany koloru liści gruszki.

Sadza grzyba. W drugiej połowie lata na zielonych częściach gruszki pojawia się ciemny nalot sadzy. Najczęściej choroba jest konsekwencją żywotnej aktywności mszyc lub innych szkodników.

Sposoby walki. Najpierw musisz wytępić owady, które spowodowały chorobę, środkiem owadobójczym. Następnie drzewo jest traktowane Fitoverm lub roztworem mydła miedziowego.

Podskórne plamienie wirusowe objawia się nagromadzeniem twardych, pozbawionych smaku komórek w miąższu owocu. W tych miejscach rozwój owoców zatrzymuje się, powstają wgniecenia, które sprawiają, że owoce są brzydkie, w wyniku czego jakość i ilość zbiorów jest zauważalnie zmniejszona, liście nabierają mozaikowego koloru, a na korze pojawiają się pęknięcia. Drzewa słabną i zimą mogą przemarzać.

Sposoby walki. Choroba jest przenoszona przez owady ssące, infekcja może wystąpić podczas szczepienia lub podczas przycinania gruszki niesterylnym narzędziem. Nie pozwól szkodliwym owadom pasożytować na drzewach, przy zakupie dokładnie obejrzyj sadzonki, gdy zamierzasz przyciąć lub zaszczepić, dokładnie zdezynfekuj narzędzia.

Oprócz opisanych chorób niebezpieczne dla gruszek są choroby takie jak guma, obumieranie gałęzi, pospolity rak, zjadacze much, obrączkowanie mozaikowe, fałszywa opałka, biała plama lub septoria.

Szkodniki gruszkowe

Jest tyle owadów, które mogą szkodzić drzewom gruszy, ile jest chorób dotykających ten rodzaj, dlatego wkrótce opublikujemy obszerny i szczegółowy artykuł na stronie „Choroby i szkodniki gruszy”. Dziś przedstawiamy tylko przegląd niektórych najczęściej występujących szkodników na gruszach..

Zwoje liści - mała mobilna gąsienica, która atakuje tylko liście gruszki, dlatego zwijają się w rurkę i stają się mniejsze. Jako środek zapobiegawczy drzewa traktuje się roztworem leku Cymbush.

Podkrustaliczna rolka liści uszkadza korę drzew na wysokości około pół metra od poziomu gruntu. W wyniku tego uszkodzenia guma zaczyna wypływać z pęknięć w korze, a jeśli nie podejmiesz żadnych działań, drzewa wysychają i umierają. Łodygi należy oczyścić z martwej warstwy kory, a miejsca zdzierania należy potraktować silnym roztworem chlorofosu.

Gruszka Miedź wysysa sok komórkowy i w wyniku życiowej aktywności wytwarza substancje korzystne dla rozwoju sadzy. Z powodu braku soku młode pąki, liście i pąki marszczą się i opadają, owoce są zdeformowane, spada jakość i ilość plonu. Obróbka gruszek z ponczu odbywa się za pomocą preparatów Iskra i Agravertin zgodnie z instrukcją. Stosowane są również środki ludowe - wywary z pyłu tytoniowego, rumianku aptecznego, mniszka lekarskiego lub krwawnika.

Roztocza galusowe lub jabłko czerwone, żywią się również sokami roślinnymi. Galijski żywi się sokiem z pąków, a czerwone jabłko woli osiadać na liściach, z których stają się czerwone. Profilaktycznie gruszki są traktowane wczesną wiosną akarycydami - dziesięcioprocentowym roztworem koloidalnej siarki lub Fufanonu. Kolejna sesja zabiegowa odbywa się po kwitnieniu. W razie potrzeby możliwe jest ponowne opryskiwanie, które przeprowadza się nie później niż miesiąc przed zbiorem. Alternatywne leki, ponieważ kleszcze rozwijają odporność po powtórzeniu.

Ćma owocowa - motyl składający jaja na gruszce, z którego wyłaniają się gąsienice wpływające na miąższ owocu. Jako środek zapobiegawczy drzewa przed i po kwitnieniu traktuje się Agravertinem, a trzy tygodnie po kwitnieniu drzewo opryskuje się Kinmixem, a przez kolejny tydzień Iskrą. Jeśli znajdziesz ćmę na pędach, leczenie przeciw niemu jest kontynuowane po zbiorach - późne odmiany jabłoni są przetwarzane do siedmiu razy w sezonie. Nie zapomnij zebrać i spalić opadłych liści po opadłych liściach, a także wykopać ziemię w kole pnia.

Mszyca, krew lub zielone jabłko, uszkadza wiele gatunków drzew - wierzchołki ich pędów i liści zwijają się i wysychają. Środkiem zapobiegawczym, który daje dobry efekt jest pielęgnacja drzew wczesną wiosną, przed pączkowaniem, w temperaturze powietrza co najmniej 5 ºC Nitrafenem, Oleokobrytem, ​​Karbofosem lub Kemifosem, aw okresie od pączkowania do kwitnienia gruszy opryskuje się fosfamidem, Antio, Karbofosem, Cyanox, Decis lub Metaphos. Latem powtarza się leczenie wymienionymi lekami. Jeśli jesteś zwolennikiem łagodnych lekarstw, użyj roztworu mydła (300 g mydła na 10 l wody) lub preparatów ziołowych - dwudniowy napar z 10 g proszku gorczycy białej w litrze wody w celu zwalczania mszyc, na przykład dodając 200 g naparu do objętości 1 l przed przetworzeniem.

Oprócz opisanych szkodników, na gruszce mogą pasożytować takie owady: jabłoń, niebieskogłowa miarka, ćma pieprzowa i zimówka, ćma owocowa, niesparowany jedwabnik dębowy i obrączkowany, ćma górnik, kornik bez pary, biel, gruszka i kwiat jabłoni fujak, muchówka gruszkowa, muszka żółciowa liści i owoców, świąd gruszy, głóg.

Odmiany gruszek

Odmiany gruszek dla regionu moskiewskiego

Dzięki pracy hodowców istnieje dziś wiele odmian gruszek, które z powodzeniem uprawia się na terenach o mroźnych i długich zimach:

• Lada - odmiana wczesno letnia, zimotrwała, odporna na suszę, rzadko dotknięta chorobami grzybiczymi. Są to drzewa średniej wielkości o piramidalnej koronie i żółtych owocach o masie do 150 g, z rozmytym czerwonawym rumieńcem. Owoc ma słodko-kwaśny smak, twardy miąższ, bogaty we fruktozę. Owoce tej odmiany są słabo przechowywane;
• Katedra - popularna średnio letnia odmiana w regionie moskiewskim o żółtawo-zielonych owocach, jakby tłustych na powierzchni, o wadze do 100 g o kwaśnym smaku. Odmiana wcześnie dojrzewająca, odporna na mróz i infekcje, dobrze transportowana i dobrze przechowywana;
• Wybitny, lub Grudkowaty Jest późnym latem, zimotrwała i odporna na grzyby odmiana, która dojrzewa do września. Owoce są nierówne, żółtawozielone z pomarańczowymi smugami, mogą długo wisieć na drzewie, ale są słabo transportowane i przechowywane;
• Chizhovskaya - także późno letnia, odporna na mróz i grzyby odmiana samopłodna o zielonkawożółtych owocach z różowym rumieńcem z białawym kruchym miąższem o słodko-kwaśnym smaku. Bogate zbiory gruszki Chizhovskaya można uzyskać, jeśli w bezpośrednim sąsiedztwie rośnie drzewo odmiany Lada;
• Czułość - najlepsza gruszka odmiany późnego lata, wyhodowana ze skrzyżowania odmian Tema i Lyubimitsa Klappa. Owoce słodko-kwaśne, osiągające wagę 200 g, są w 2/3 czerwone i jedna zielona. Odmiana jest bardzo wydajna i odporna na zimno;
• Moskale - odmiana wczesnojesienna o jasnożółtych owocach przeplatanych zielenią. Miąższ jest aromatyczny, soczysty, lekko tłusty;
• Fantastyczny - wysokie drzewa z dużymi owocami o wadze do 250 g. Kolor owocu zielonkawożółty, miąższ soczysty i smaczny. Odmiana przeznaczona do świeżego spożycia lub do przetworzenia, ponieważ owoce nie są przechowywane przez długi czas;
• Odmiany Pervomaisky i Petrova tak podobne, że nie ma sensu ich rozdzielać. Są to odmiany zimowe, które dojrzewają do połowy października i są przechowywane w określonych warunkach do wiosny. Owoce są zbierane na zielono, ale z czasem gruszki Pervomaysky żółkną, a ich miąższ staje się kremowy. Owoce odmiany Petrova nie zmieniają się podczas przechowywania.

Wczesne odmiany gruszki

W rzeczywistości odmiany gruszy są zwykle dzielone na lato, jesień i zimę według okresów dojrzewania, z których wynika, że ​​wczesne odmiany są letnie, środkowe jesienne, a późne zimowe. Tak więc wczesne odmiany gruszek dojrzewają od połowy lipca do końca sierpnia. Popularne wczesne odmiany to:

• Lipotyki To najwcześniejsza odmiana gruszek odpornych na parcha, której złote owoce z rumianą stroną dojrzewają do końca czerwca. Pachnący miąższ owoców rozpływa się w ustach. Odmiana została wyhodowana w Bułgarii, dlatego nie ma zimotrwałości, ale jest wyjątkowo odporna na szkodniki, takie jak mszyce;
• Wczesne lato Jest drzewem średniej wielkości o szerokiej piramidalnej koronie i prostych gałęziach. Owoce o masie tylko do 120 g są żółtawozielone z lekkim różowym rumieńcem, a delikatny biały miąższ o słodko-kwaśnym smaku nie osypuje się z gałęzi przez długi czas, ale można je przechowywać nie dłużej niż 10 dni;
• Mołdawski wczesny - hybryda odmian Williams i Lyubimitsa Klappa. Jest to wysokie drzewo o zwartej koronie średniej wielkości i żółtozielonych owocach o masie do 150 g. Miąższ owocu jest słodko-kwaśny, oleisty, aromatyczny, kremowy. Odmiana mrozoodporna, wolna od parcha, samopłodna. Obfite zbiory są możliwe, gdy rosną w pobliżu mołdawskich wczesnych gruszek odmian Krasivaya, Swallow lub Bere Giraffe;
• Lipiec wcześnie - także wczesna odmiana zimotrwała o wydłużonych żółtych owocach z delikatnym, soczystym, słodko-kwaśnym miąższem, dojrzewająca do połowy lipca;
• Mlievskaya wcześnie - to wcześnie dojrzewająca, odporna na zimno i bakteryjna odmiana raka, uzyskana przez skrzyżowanie odmian Gliva Ukrainskaya i Esperen. Owoce tej odmiany są szerokie gruszkowate, średniej wielkości, ważące nie więcej niż 100 g, z cienką skórką, maślaną soczystą miazgą o kremowym słodko-kwaśnym smaku. Dojrzewają na początku sierpnia i są przechowywane w lodówce nie dłużej niż 2 miesiące;
• Refektarz - doskonała odmiana, której jedyną wadą jest niemożność przechowywania jej owoców w lodówce dłużej niż pięć dni, dlatego lepiej je zbierać lekko niedojrzałe.

Oprócz tych opisanych popularne są takie letnie odmiany gruszek, jak Skorospelka z Michurińska, Allegro, Severyanka o czerwonych policzkach, Pamyatnaya, Avgustovskaya dew, Rogneda, ELS-9-7..

Średnie gruszki

Jesienne odmiany gruszek dojrzewają na przełomie września i października. Ich owoce przechowywane są niestety niezbyt długo. Za najlepsze jesienne odmiany gruszek uważa się:

• Veles - odmiana zimotrwała i odporna na choroby o dużych zielono-żółtych owocach o wadze do 200 gz kremowym miąższem o doskonałym smaku;
• Calineczka - zimotrwała odmiana gruszy o małych owocach - do 80 g wagi. Owoce mają kolor żółto-brązowy, miąższ kremowy jest soczysty, słodki, bardzo smaczny. Owoce są przechowywane do grudnia;
• Elegancka Efimova - Ta wcześnie rosnąca, zimotrwała, odporna na parcha odmiana dojrzewa we wrześniu. Owoce są zielonkawo-żółte z kremowym miąższem, o masie do 120 g, lepiej je zbierać jeszcze zielone. Owoce są przechowywane przez 2-3 tygodnie.

Takie jesienne odmiany gruszek są szeroko znane: Caucasus, Autumn Favourite, Margarita Marilya, Williams, Lyubimitsa Klappa, Otradnenskaya, Cheremshina, Admiral Gervais, Memory Zhegalov, Duchesse i inne.

Późne odmiany gruszek

Odmiany zimowe dojrzewają w październiku, ale nie oznacza to, że można je zjeść od razu: muszą wisieć na drzewie przed osiągnięciem dojrzałości biologicznej, ale jednocześnie muszą mieć czas na zbiory, zanim się rozpadną. Odmienna jest również jakość utrzymania odmian ozimych. Najbardziej znane odmiany gruszek zimowych:

• Bere Bosc - owoce tej odmiany są zwykle podłużne, miejscami pokryte rdzą, w okresie dojrzewania nabierają brązowego odcienia. Miąższ owocu jest miękki, miękki i ma przyjemny smak. Można je usunąć pod koniec września, ale po kolejnych dwóch do trzech tygodni staną się zdatne do jedzenia. Gruszki tej odmiany są przechowywane przez półtora miesiąca;
• Białoruski późno - szybko rosnąca, zimotrwała odmiana, która zaczyna owocować już w trzecim lub czwartym roku życia. Owoce zielone o masie do 120 g dojrzewają do końca września, jednak dojrzałość konsumencką następuje po przebarwieniu żółto-pomarańczowym. Miąższ owocu jest biały, słodko-kwaśny. Owoce tej odmiany są przechowywane do lutego, a nawet do marca;
• Rossoshan późno - odmiana mrozoodporna o owocach o masie do 350 g, które można zbierać na zielono pod koniec września, ale dojrzałość konsumencką następuje w momencie żółknięcia. Soczysty, kremowy miąższ dobrze smakuje. Owoce tej odmiany są przechowywane przez 3-4 miesiące;
• Bere Ardanpon - gruszka z dużymi grudkowatymi zielonkawożółtymi owocami o masie do 300 g, podobna do pigwy. Ich miąższ jest lekko cierpki, słodki, maślany. Owoce usuwa się na samym początku października, ale można je zjeść dopiero po półtora miesiąca. Owoce tej odmiany są przechowywane do stycznia;
• Karafka zimowa - odmiana o beczkowatych owocach o masie do 300 g, zielonych z czerwonym rumieńcem w drugiej dekadzie października, a zielonkawo-żółtych po osiągnięciu dojrzałości konsumenckiej w ciągu dwóch miesięcy. Miąższ owocu jest aromatyczny, delikatny, z ledwo wyczuwalną kwaskowatością. Owoce tej odmiany są przechowywane do marca;
• Malyavskaya późno - owoce o masie od 110 do 225 g barwy żółtej pokryte w jednej trzeciej rumieńcem. Kolor soczystego, cierpkiego miąższu jest kremowy;
• Winter Kubarevnaya - hybryda odmian Bergamot, Duchess i Lyubimitsa Klappa. Masa owoców około 200 g, kolor jasnozielony z czerwonawą beczką po dojrzewaniu na złocistożółty z malinowym rumieńcem. Miąższ średniej gęstości, biały, soczysty, słodki z subtelną kwaskowatością.

Oprócz opisanych zimowych odmian gruszek, w kulturze poszukiwane są takie odmiany jak Gera, Bogataya, Dekabrinka, Luty, Wonderful, Late, Melting, Yurievskaya, Yantarnaya, Elena, Nadezhda, Nika, Lyra, Paskhalnaya, Perun, Malvina winter, Curé, Etude Kijowski, kirgiska zima, listopad i inne.