Uprawa i pielęgnacja bakłażanów w otwartym polu

Bakłażan to wieloletnie zioło należące do rodzaju psiankowatych. Od dawna uprawiany jest przez ogrodników na ich podwórkach. Początkowo warzywo sadzono tylko w szklarniach, ale dzięki hodowcom pojawiły się nowe hybrydy odporne na rosyjski klimat. Uprawa bakłażana na zewnątrz wymaga umiejętności. Dzięki odpowiedniemu podejściu do tej uprawy można uzyskać wysoki plon..

Opis

Krzew oberżyny osiąga wysokość 150 cm, liście są duże, naprzemiennie, szorstkie, zielone, ale mogą mieć również purpurowy odcień. Kwiaty osiągają 2–2,5 cm średnicy, fioletowe, zebrane w kwiatostany pół-baldaszkowe lub pojedyncze. Kwitnienie rozpoczyna się w lipcu, a kończy we wrześniu.

Owocem jest duża jagoda w kształcie gruszki, cylindryczna lub zaokrąglona o długości do 70 cm i wadze około jednego kilograma. Zwykle jest błyszczący lub matowy w kolorze ciemnofioletowym, który zawiera małe nasiona o jasnobrązowym kolorze, dojrzewające wczesną jesienią..

Odmiany

Na środkowym pasie najczęściej uprawia się następujące rodzaje bakłażana:

Różnorodność	Opis
Cicha sympatia	Owoce fioletowo-czarne, wydłużone od góry do dołu, o wyjątkowym smaku. Odmiana odporna na wirusa mozaiki tytoniu
Fioletowy cud	Jest to wczesna dojrzała hybryda, której owoce są błyszczące, fioletowe i ważą około 350 g. Miąższ jest zielonkawy bez goryczy. Ta odmiana jest odporna na więdnięcie
Czeski wczesny	Jest to odmiana wcześnie dojrzewająca o wysokim plonie, o mocnych, niskich krzewach i gładkich, ciemnofioletowych owocach z zielonkawo-białym miąższem.

Uprawa sadzonek

Bakłażan to najbardziej ciepłolubne warzywo z rodziny psiankowatych. Nie lubi mrozu, aw klimacie Rosji uprawia go tylko przez sadzonki. W odmianach wczesnych dojrzewających okres dojrzewania wynosi 100 dni od momentu pojawienia się pędów, a odmian późno dojrzewających - 150 dni. Bakłażany sadzi się na sadzonki na początku lub w połowie marca i przesadza na otwarty teren, gdy ziemia ogrzewa się do +18 stopni, podczas gdy sadzonki powinny mieć co najmniej 75 dni.

Aby wyhodować sadzonki, najpierw przygotowuje się nasiona. Powinny być w drugim roku przechowywania, ponieważ w tym przypadku są bardziej żywotne. Nasiona moczono przez trzy dni w 3% roztworze humatu potasu, a następnie sadzono pojedynczo w oddzielnych doniczkach z wilgotną glebą, składającą się z następujących składników:

• torf wysoki - 60%;
• humus - 20%;
• ziemia sodowa - 10%;
• trociny lub piasek - 5%;
• biohumus - 5%.

Nasiona zakopuje się 1 cm w ziemi, ziemię zagęszcza, a doniczki przykrywa się folią i umieszcza w ciepłym miejscu o temperaturze + 25 ... + 26 stopni. Pędy pojawiają się za 10-15 dni. Folia jest usuwana, a oświetlenie i temperatura są zwiększane.

Pielęgnacja sadzonek nie wymaga dużego wysiłku. Gleba nie jest podlewana, dopóki na sadzonkach nie pojawią się pąki. Również w tym okresie konieczne jest zwiększenie wilgotności powietrza. Jeśli gleba jest pożywna, nie ma potrzeby stosowania nawozu, a uboga gleba musi być karmiona. Aby to zrobić, jest podlewany słabym krystalicznym roztworem. Aby zapobiec rozciąganiu się sadzonek, muszą mieć wystarczająco dużo światła.

Na 2 tygodnie przed posadzeniem kiełków na otwartym terenie zaczynają stopniowo twardnieć. W tym celu obniża się temperaturę zawartości, doprowadzając ją w rezultacie do + 14 ... + 15 stopni. Przez ostatnie 2-3 dni sadzonki umieszcza się na świeżym powietrzu przez cały dzień, a jeśli na podwórku jest ciepło, sadzonki pozostawia się na zewnątrz na całą noc. Dzięki tej procedurze hartowania rośnie odporność sadzonek na wiatr, lepiej przystosowują się do bezpośredniego nasłonecznienia i niskich temperatur..

Lądowanie

Sadzonki bakłażana należy sadzić na otwartym terenie, gdy gleba ogrzewa się do +18 stopni. W tym przypadku sadzonki powinny mieć 16-25 cm wysokości i 8-10 prawdziwych liści i ewentualnie kilka pąków. Optymalny czas sadzenia to początek czerwca. Miejsce do uprawy jest słoneczne i osłonięte od wiatru. Bakłażany najlepiej sadzić na obszarze, na którym wcześniej rosły następujące rośliny:

• groszek;
• fasolki;
• cukinia;
• czosnek;
• cebula;
• marchewka;
• ogórek;
• kapusta.

Tego warzywa nie można uprawiać na obszarze, na którym wcześniej rosły pomidory, papryka, ziemniaki, pęcherzyca i bakłażany.

Najbardziej żyzną glebą dla bakłażanów jest piaszczysto-gliniasta i gliniasta. Warzywo dobrze rośnie na cięższej glebie, ale w tym przypadku zaleca się dodanie do niego humusu, torfu, trocin lub grubego piasku rzecznego. Odbywa się to jesienią, 6 miesięcy przed sadzeniem sadzonek, podczas kopania terenu, a na wiosnę pozostaje tylko poluzować glebę za pomocą grabi.

W przypadku sadzonek w łóżkach otwory przygotowuje się w odległości 30–40 cm od siebie. Odległość między rzędami ok. 60 cm Do dołków wlewa się wodę, sadzi się w nich sadzonki wraz z kawałkiem ziemi, zasypuje i zagęszcza. Miejsce po posadzeniu jest ściółkowane torfem lub suchą glebą. W ciągu pierwszych dwóch tygodni gleba musi być stale nawilżana.

Opieka

Po posadzeniu sadzonki należy odpowiednio pielęgnować. Przede wszystkim potrzebuje wilgoci podczas masowego formowania się owoców, ale nadmierne zawilgocenie sadzonek w pierwszej dekadzie po posadzeniu znacznie osłabia rośliny, które jeszcze się nie zakorzeniły. Wodę stosuje się na ciepło i należy ją podlewać u nasady w taki sposób, aby nie spadła na liście. Po podlaniu gleba jest delikatnie poluzowana, a chwasty usunięte.

Bakłażany należy karmić często - raz na 2-3 tygodnie. Po raz pierwszy wykonuje się to 15–20 dni po posadzeniu na działce ogrodowej, przy użyciu mieszanki nawozów mineralnych, składającej się z 3-5 g siarczanu potasu i 10 g superfosfatu, obliczonej na 1 m2 powierzchni. Zamiast nich można nakładać nitrofoskę, krystalinę, ammofoskę w ilości 20-25 g na 1 m2 powierzchni. Dawka nawozu w kolejnych okresach powinna być 1,5–2 razy większa. Po nałożeniu opatrunku górnego gleba jest podlewana.

Bakłażany dobrze reagują na nawożenie gnojowicą. Możesz również użyć opatrunku na liście, spryskując liście słabym roztworem kwasu borowego. W chłodne lata liście można traktować pierwiastkami śladowymi. Należy jednak pamiętać, że roztwory do opatrunku na liście o konsystencji powinny być znacznie słabsze niż te, które są stosowane u nasady..

Choroby i szkodniki

Najbardziej znane choroby bakłażana:

• mozaika;
• zaraza późna;
• szara zgnilizna;
• szuler;
• stolbur.

Mozaika może zniszczyć do 15% zbiorów tego warzywa. Chorobę można określić na podstawie barwnego koloru liści, który pojawia się, gdy warzywo jest zakażone wirusem. Ta choroba jest nieuleczalna, więc zainfekowany wzrost jest pilnie niszczony. Środkiem zapobiegawczym jest dezynfekcja gleby i nasion..

Stolbur to choroba fitoplazmatyczna, z której liście nabierają czerwono-fioletowego koloru. Pędy stają się kruche, kwiaty odkształcają się, wysychają i odpadają. Roślinę należy traktować Actellikiem.

Czarna nóżka i szara zgnilizna to choroby grzybowe. Pojawiają się z powodu nadmiernego podlewania i złego mikroklimatu. Jeśli źródło problemu zostanie wyeliminowane, roślina wyzdrowieje..

Zaraza późna - choroba objawia się ciemnobrązowymi plamami pojawiającymi się na dolnych liściach. Po chwili stają się czarne, a spód blaszki liściowej pokryty jest białym nalotem. Następnie choroba atakuje kwiatostany i owoce bakłażana. Aby wyleczyć roślinę, użyj roztworów płynu Bordeaux lub siarczanu miedzi.

Najczęściej następujące szkodniki atakują bakłażany:

• ślimaki;
• mszyca;
• Niedźwiedź;
• Stonka ziemniaczana;
• mączlik;
• pająk.

Aby się ich pozbyć, stosuje się chemikalia. Ale w przypadku bakłażana lepiej ich nie używać. Roślina ta ma długi okres wegetacji, aw tworzących się jajnikach może gromadzić się chemia. Zaleca się stosowanie ludowych metod zwalczania owadów.

Jeśli posadzisz nagietki między rzędami, odstraszą stonki ziemniaczanej. Ślimaki nie lubią zapachu wybielacza, więc umieść małe pojemniki wybielacza chlorowego w strefie korzeni. Warstwa ostrej papryki, którą dodaje się do gleby, pomaga w walce z niedźwiedziem i mączlikiem. Jeśli pojawią się mszyce lub przędziorki, pędy traktuje się nalewką czosnku lub roztworem mydła do prania.

Niuanse uprawy bakłażana w regionie moskiewskim, Syberii i Uralu

W centralnej Rosji, w tym w regionie moskiewskim, klimat jest umiarkowany. Aby prawidłowo kultywować tę kulturę, należy przestrzegać pewnych zasad:

• daty sadzenia - początek i połowa marca;
• wybierając materiał do sadzenia, należy zwrócić uwagę na podział na strefy.

Osobliwością uprawy bakłażanów na otwartym polu na Syberii jest to, że jeśli nie korzystasz z tymczasowego schronienia, owoce mogą w ogóle nie zawiązywać. Jako schronienie stosuje się materiały akrylowe lub foliowe. Po osiągnięciu ciepłych temperatur w dzień i w nocy są one usuwane, pozostawiając bakłażany na otwartym polu. Daty wyokrętowania - początek połowy czerwca.

Trudno jest uprawiać bakłażany na Uralu ze względu na krótkie lato, ale jest to całkiem możliwe. Stosuje się tylko wczesne odmiany o okresie dojrzewania 90–120 dni. Sadzonki sadzi się w połowie czerwca.