Bluszcz ogrodowy: opis rośliny, sadzenie i pielęgnacja

Bluszcz ogrodowy jest często uprawiany w domu jako roślina ampelous. Wynika to z faktu, że kultura nie zimuje dobrze na otwartym polu i zamarza w niesprzyjających warunkach. Jednak ogrodnicy z południowych regionów i regionów środkowego pasa mogą dobrze wyhodować na swoim miejscu wspaniałą lianę, ponieważ przy jej pomocy można ozdobić budynki gospodarcze, ogrodzenia, łuki i altany lub wykorzystać je jako kulturę okrywową.

Opis botaniczny

Bluszcz ogrodowy należy do dużego rodzaju wieloletnich krzewów pnących, które często nazywane są łacińską nazwą „hedera” (hedera). Botanicy wciąż spierają się o pochodzenie nazwy, ale teoria, że ​​słowo hedea w tłumaczeniu z celtyckiego oznacza „sznur”, jest uważana za bardziej prawdziwą. To najlepszy sposób na scharakteryzowanie zdolności bluszczu do zwijania się na dowolnej powierzchni lub podporze, przylegając do nich korzeniami powietrznymi. Długość zielonych „sznurków” w zależności od rodzaju może sięgać od jednego do 30 metrów.

Liście, rozmieszczone na całej długości pędów przypominających liany, nadają roślinie szczególny efekt dekoracyjny. Górna powierzchnia liści jest skórzasta, gęsta i błyszcząca, z promieniowo promieniującymi żyłkami. Kształt liści jest podzielony - trzy- lub pięciopalczaste. Kolor liści jest zwykle monochromatyczny, ciemnozielony, ale występują również odmiany barwne z żółtymi plamami i kreskami, czerwonymi paskami lub białą obwódką wzdłuż krawędzi blaszki liściowej. Bluszcz to wiecznie zielone byliny, chociaż u niektórych gatunków liście wraz z nadejściem chłodów zmieniają kolor z zielonego na czerwony i pomarańczowy, a wraz z początkiem wiosny ponownie zielenieją.

Zielonkawożółte kwiaty bluszczu zebrane w baldaszkowate kwiatostany kwitną we wrześniu-październiku. Nie interesują ogrodników, ale przyciągają pszczoły. Hedera jest znana jako miód, którego biały miód szybko krystalizuje, ale ma przyjemny aromat i miętowo-mentolowy posmak..

Zamiast kwiatów czarne jagody dojrzewają w okresie styczeń-luty, ale są trujące dla ludzi. Ptaki szczęśliwie jedzą soczyste owoce, a zielone liście bluszczu pomagają dzikim i domowym roślinożercom przetrwać zimę..

Nie tylko jagody, ale wszystkie części bluszczu ogrodowego zawierają substancje toksyczne, które w kontakcie ze skórą mogą wywołać reakcję alergiczną w postaci zaczerwienienia, podrażnienia, obrzęku lub wysypki. Aby uchronić się przed nieprzyjemnymi objawami, wszystkie prace związane z pielęgnacją rośliny należy wykonywać w rękawicach ochronnych..

Dekorowanie ścian bluszczem

Odmiany bluszczu

W naturze bluszcz można znaleźć w lasach liściastych, na pogórzu i nizinach Europy i Azji Południowo-Zachodniej. Z 15 gatunków naturalnych w ogrodach i parkach uprawia się tylko kilka:

• Bluszcz. Najbardziej rozpowszechniony gatunek w kulturze ogrodowej i kwiaciarni w pomieszczeniach. Roślina mrozoodporna o skórzastych, błyszczących liściach, powolny wzrost w pierwszych latach po posadzeniu. Opracowano wiele dekoracyjnych form bluszczu pospolitego z różnymi kolorami i konfiguracjami blaszek liściowych.
• Bluszcz Colchis. Charakteryzuje się dużymi liśćmi osiągającymi 20 cm długości i 17 cm szerokości. Liście są matowe i mają specyficzny aromat, który jest wyczuwalny po potarciu i przypomina zapach gałki muszkatołowej. Gatunek ten występuje powszechnie na wybrzeżu Morza Czarnego na Kaukazie.
• Ivy Pastukhov. Znaleziono w Gruzji, Dagestanie i Azerbejdżanie. Długość pędów sięga 10 m, liście są cienkie, skórzaste, jasnozielone z solidną lub falisto-kanciastą krawędzią. Gatunek jest wymieniony w Czerwonej Księdze Rosji.
• Bluszcz krymski. Rośnie na Krymie, w sprzyjających warunkach w krótkim czasie może osiągnąć imponujące rozmiary.

Wszystkie odmiany bluszczu ulicznego są bezpretensjonalne, a zalecenia dotyczące pielęgnacji i rozmnażania są dla nich takie same..

Bluszcz ogrodowy ma właściwości lecznicze: jego liście zawierają saponiny, karoten, hederynę, gumę i kwasy organiczne. Wyciągi z hederu są stosowane w medycynie ludowej i tradycyjnej do leczenia różnych chorób w postaci wywarów, naparów, syropów.

Lądowanie w otwartym terenie

Do sadzenia bluszczu ogrodowego nie potrzebujesz jasno oświetlonego miejsca - preferuje chłód i cień. Roślina ta będzie pięknie rosnąć nawet w najdalszych zakamarkach ogrodu czy przy północnej ścianie domu. Dorosła bylina posadzona wzdłuż ogrodzenia lub ogrodzenia wygląda spektakularnie: za kilka lat wiecznie zielony żywopłot zachwyci oko. Jednak różnorodne odmiany potrzebują trochę światła słonecznego, w przeciwnym razie ich spektakularne zabarwienie ostatecznie stanie się monotonną zielenią..

Hedera jest mało wymagająca pod względem składu gleby, ale najlepiej jest sadzić ją na glebach luźnych, dobrze przepuszczalnych i żyznych o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Kwaśna gleba nie nadaje się na bluszcz, dlatego przed sadzeniem należy ją wapnować - dodać wapno gaszone, mieloną kredę lub mąkę dolomitową. Aby chronić bylinę przed zamarzaniem, zaleca się sadzenie jej na podwyższonych, ale chronionych przed wiatrem obszarach. Krzew dobrze zimuje, jeśli zasadzi się pod dużym drzewem z rozłożystą koroną.

Sadzenie i przesadzanie odbywa się wiosną, aby sadzonki miały czas na zapuszczenie korzeni, a pędy dojrzewają i pomyślnie zimują:

• Pomiędzy otworami pozostawia się odległość 30-60 cm, ponieważ bluszcz rośnie nie tylko na długości, ale także na szerokość.
• Warstwa drenażowa z czerwonej łamanej cegły lub tłucznia jest układana na dnie dołu do sadzenia.
• Do wydobytej gleby dodaje się humus, kompost lub złożone nawozy mineralne.
• Sadzonkę umieszcza się w dołku tak, aby większość korzeni znajdowała się na głębokości 20 cm, a szyjka korzeniowa znajdowała się na poziomie gleby.
• Pustki są pokryte ziemią, lekko ubitą, podlewane i ściółkowane humusem lub torfem.

Bluszcz ogrodowy można wyhodować tylko z silnej, zdrowej sadzonki o mocnych korzeniach i kilku pędach. Jeśli roślina zawiera pożółkłe, powolne liście, taka sadzonka może się nie zakorzenić.

Dojrzałe jagody bluszczu są niejadalne dla ludzi

Pielęgnacja zewnętrzna

Pielęgnacja bluszczu ogrodowego nie jest trudna i nie zajmuje dużo czasu:

• Podlewaj chederę regularnie, unikając stojącej wody, ale upewnij się, że podłoże pod krzakami jest lekko wilgotne. Jesienią podlewanie jest zmniejszone, a bliżej zimy całkowicie się zatrzymują.
• Gleba jest delikatnie spulchniana, aby zapewnić dostęp powietrza do korzeni. Jednocześnie starają się nie uszkodzić licznych pędów i korzeni przybyszowych, które wnikają w ziemię podczas wzrostu.
• Są karmione nawozami mineralnymi w okresie wegetacji - od marca do sierpnia, dodając przydatne składniki raz w miesiącu. Wczesną wiosną preferuje się kompozycję o zwiększonej zawartości azotu, która jest niezbędna do tworzenia młodych pędów i liści. Alternatywą dla „chemii” może być roztwór dziewanny rozcieńczony wodą w stosunku 1:10. Ale nie warto przekarmiać rośliny, ponieważ nadmiar składników odżywczych w glebie prowadzi do utraty dekoracyjności.
• W celu zachowania wilgoci glebę ściółkuje się torfem lub humusem liściastym. Środek ten pomoże chronić system korzeniowy przed zamarzaniem zimą. Materiał do mulczowania wylewa się w kilku etapach, aby po nadejściu mrozu pnącza zostały ostatecznie zaizolowane.
• W regionach o mroźnych zimach pędy nie pokryte śniegiem zamarzają. Aby nie ryzykować, lepiej jest użyć bluszczu jako rośliny okrywowej lub ozdobić niskie przedmioty. Łodygi, całkowicie pokryte grubą warstwą suchych liści i śniegu, pozostają nienaruszone.
• Cięcie zamarzniętych lub uszkodzonych łodyg przeprowadza się na początku lata, kiedy ruch soków staje się mniej aktywny. Skrawki na grubych pędach są traktowane boiskiem ogrodowym. Przy pomocy jesiennego przycinania kontrolują długość pędów i utrzymują atrakcyjny wygląd hederów.

Choroby bluszczu zwykle występują z powodu nadmiernego lub niedostatecznego podlewania, co powoduje żółknięcie i opadanie liści. Brak światła słonecznego może powodować rozciąganie pędów i gwałtowny spadek wielkości nowych liści.

Głównym „wrogiem” chederu jest przędziorek. Pierwszą oznaką pojawienia się szkodnika są liście pokryte pajęczynami oraz biegnące wzdłuż nich czerwone, żółtawe lub półprzezroczyste robaki. Owady niszczy się roztworem środka owadobójczego (Aktara, Aktellik, Karbofos itp.) - rozcieńcza się zgodnie z instrukcją i opryskuje część nadziemną 2-3 razy, zachowując odstęp między zabiegami 7-10 dni. Metody zwalczania owadów łuskowych, mszyc, kleszczy cyklamenów i wciornastków są podobne. Aby uniknąć inwazji szkodników, należy przeprowadzić zapobiegawcze leczenie dowolnym z tych leków..

Cenne odmiany bluszczu o pstrokatym ulistnieniu nie tolerują zim nawet w stosunkowo ciepłych regionach. Takie okazy przesadza się do dużych pojemników i przenosi do jasnego, chłodnego pomieszczenia, gdzie przechowuje się je do wiosny. Zimą rośliny są sporadycznie podlewane, a na dwa do trzech tygodni przed wiosennym przeszczepem w ogrodzie zaczynają twardnieć - wynieść je na świeże powietrze, stopniowo wydłużając czas spędzony na świeżym powietrzu.

Barwny bluszcz ogrodowy

Reprodukcja

Do uprawy na zewnątrz bluszcz ogrodowy rozmnaża się przez sadzonki wycięte z częściowo zdrewniałych pędów. Każde cięcie musi mieć korzenie przybyszowe lub ich widoczne początki. Sadzonki z młodych zielonych pędów nie są pobierane, ponieważ często gniją lub, w najlepszym przypadku, zapuszczają korzenie przez bardzo długi czas.

Sadzonki są cięte wiosną lub wczesnym latem. Jeśli chcesz wyhodować kilka roślin na raz, ale nie ma wystarczającej liczby sadzonek wierzchołkowych, wybierz zdrowy pęd i pokrój go na oddzielne fragmenty o długości 12-20 cm, pozostawiając minimum 1-2 węzły na każdym sadzonku, a liście są usuwane z części, która zostanie zanurzona w ziemi. Aby stymulować tworzenie korzeni, dolną część zanurza się w roztworze Kornevina.

Bluszcz jest zakorzeniony na różne sposoby: w pojemniku z wodą, w zewnętrznej szklarni lub bezpośrednio na otwartym polu. Rootowanie w skrzynkach lub pojemnikach z luźnym, przepuszczającym powietrze i wilgoć podłożem składającym się z liściastej ziemi i piasku jest uważane za bardziej niezawodne. Sadzonki są zakopywane w ziemi o 1/3, podlewane i dalej utrzymują glebę w stanie lekko wilgotnym. Po około 1,5 miesiąca, gdy ukształtuje się rozwinięty system korzeniowy, sadzonki przenosi się na stałe miejsce w ogrodzie.

Chederę można rozmnażać przez nawarstwianie: zginać dolne łodygi do ziemi, przypinać je drewnianymi procami, regularnie spryskiwać miejsce kontaktu ziemią i wodą. W następnym roku ukorzenioną sadzonkę należy oddzielić od rośliny matecznej i przenieść na wyznaczony obszar. Ale zaleca się rozmnażanie bluszczu z nasionami tylko w przypadkach, gdy jego sadzenie jest planowane do wykorzystania w gospodarstwie w celu zapewnienia paszy zwierzętom.

Podanie

Ogrodnicy cenią bluszcz ze względu na jego wysoki efekt dekoracyjny i używają go do ogrodnictwa wertykalnego:

• ozdobić ściany budynków miejskich i wiejskich, wiejskich domów, nieatrakcyjnych budynków gospodarczych (wiaty, garaże, kurniki, warsztaty);
• tworzyć małe formy architektoniczne w postaci zwierząt na drucianej ramie;
• udekorować łuki, altany, kolumny, pnie drzew, antyczne rzeźby i wysokie doniczki;
• tworzyć żywopłoty wzdłuż drewnianych lub kamiennych ogrodzeń;
• kamuflaż skalnych zjeżdżalni i nagich miejsc.

Z pomocą hederu łatwo jest przekształcić dowolny zakątek ogrodu, zwłaszcza, że ​​pielęgnacja rośliny nie wymaga dużego wysiłku.