Sadzenie i uprawianie heuchera w otwartym polu

Heuchera otrzymała swoją nazwę na cześć słynnego botanika z Niemiec Heichera, ale nie był jego odkrywcą. Roślina od dawna jest wykorzystywana przez ludzi jako surowiec leczniczy. Indianie używali go w celach leczniczych do leczenia ran i wrzodów, a napar używano na gorączkę i biegunkę..

W wersji amerykańskiej nazwa rośliny brzmi jak „cętkowany geranium”. Znanych jest ponad 70 gatunków tej kultury, które żyją głównie w Ameryce Północnej. Na początku XVII wieku w Europie zaczęto uprawiać pelargonie. W pierwszej połowie XIX wieku w Meksyku odkryto dobrze znaną krwistoczerwoną geycherę. Już w połowie wieku w pracach europejskich botaników opisano 15 różnych gatunków tej rośliny.

Cechy:

Do początku XX wieku w ogrodach uprawiano głównie naturalne gatunki kultury, które nie cieszyły się dużym powodzeniem. Ale wraz z pojawieniem się dużej liczby hybryd o różnych kształtach, rozmiarach i kolorach popularność Heuchera znacznie wzrosła..

Dziś ta kultura, zwłaszcza dekoracyjne odmiany liściaste, jest poszukiwana przez ogrodników-amatorów i profesjonalnych projektantów krajobrazu, ustępując tylko gospodarzowi. Nowoczesne rośliny są malownicze, bezpretensjonalne i odporne na zimno.

Wybór

Heuchera należy do typu bylin zielnych o liściach 5-9 klapowych, zebranych w rozetę. Krzew wyrzuca wiele łodyg, osiągając 50 cm Okres kwitnienia to długie, wiechowate kwiatostany, składające się z małych pąków (czerwonych i białych), które pojawiają się naprzemiennie. Wiechy dorastają do 20 cm, roślina tworzy owoce w torebkach zawierające bardzo małe nasiona.

Dzikie Heuchera to niskie, nieatrakcyjne okazy o zielonkawym lub brązowym ulistnieniu i bladych, drobnych kwiatach, prawie niewidoczne na tle leśnej roślinności.

Do nowoczesnej hodowli stosuje się następujące gatunki ogrodowe:

1. 1. Cylindryczny.
2. 2. Amerykanin.
3. 3. Małe kwiaty.
4. 4. Krwistoczerwony.
   

   Cylindryczny

   

   amerykański

   

   Małe kwiaty

   

   Krwistoczerwony

Kolorystyka liści jest zróżnicowana: liliowo-czerwona ze srebrzystym połyskiem, od fioletowej i brązowo-czerwonej do czekoladowo-czarnej, od zielonej ze złotymi żyłkami do mlecznej z zielonymi plamkami, a także wiśniowej i bursztynowo-pomarańczowej. Obecnie szkółki próbują wyhodować hybrydę, która łączyłaby ozdobne liście i jasne nasycone kwitnienie.

Na przykład ogród heuchera micrantha Palace fioletowy lub Purpurowy Zamek. Wiecznie zielona bylina wyróżnia się jasnym, wiśniowym kolorem błyszczących liści i bogatymi wiechowatymi kwiatostanami biało-beżowych pąków o wysokości do 45 cm, bezpretensjonalna w pielęgnacji i dobrze się rozprowadza. Geykhera dobrze wygląda zarówno w rabatach kwiatowych, ogrodach skalnych, jak i dużych klombach. Nadaje się do krojenia w bukiety, gdyż jej ozdobne liście trzymane są w wodzie przez kilka tygodni..

Fioletowy zamek

Wybór miejsca lądowania

Geykhera są raczej wybrednymi roślinami, są bardzo zmienne pod względem światła i temperatury. Dobrze się czują w centralnej Rosji. Kultura rośnie zarówno w pojemnikach, jak i na otwartym polu.

Podstawowe warunki dla wszystkich są w przybliżeniu takie same:

• gleba lekka pochłaniająca wilgoć (najlepiej gliniasta);
• dobry drenaż;
• rozproszony cień lub okresowe cieniowanie;
• przykrywanie opadłymi liśćmi na zimę;
• rzadkie hilling (mniej więcej raz w roku).

Na przykład posadzenie drzewa liściastego w kręgu przy pniu zapewni niezbędny cień i schronienie w zimie..

Nasycenie i czas kwitnienia, intensywność koloru różnych odmian zależy bezpośrednio od prawidłowego miejsca sadzenia, które można wybrać tylko empirycznie. Większość odmian hybrydowych toleruje bezpośrednie słońce tylko rano..

Trudności pojawiają się, gdy próbuje się sadzić rośliny o jasnożółtych lub srebrnych liściach w gęstym cieniu. Te okazy nie rosną, mogą zmienić kolor i wielkość liści, a nawet umrzeć. W takim miejscu warto dokładnie wybrać odmiany, ponieważ większość geyher preferuje półcień.

Preferencje glebowe i pielęgnacyjne

Nie ma specjalnych wymagań dotyczących gleby, ale lepiej jest preferować lekką i żyzną ogrodową glebę zasadową lub o kwasowości zbliżonej do obojętnej. Ziemię ubogą należy nawozić kompostem lub humusem, stosując około 10 kg na metr kwadratowy. W środowisku naturalnym większość roślin rośnie na glebach skalistych i niezbyt bogatych, więc nie jest to konieczne.

Naturalnym siedliskiem Heucher jest obszar górski, dlatego kultura nie toleruje stojącej wilgoci. Na wilgotnych obszarach grube kłącza zaczynają gnić, roślina umiera. Dlatego gleba musi być lekka i dobrze osuszona. Aby poprawić wskaźniki przepuszczalności powietrza i wody, zaleca się wprowadzenie do gleby grubego piasku, drobnego żwiru, keramzytu lub pokruszonej kory drzewa, szczególnie w pobliżu wylotu.

Pelargonie nie tolerują zbyt dużej wilgoci, dlatego należy uważać na podlewanie. Roślina łatwiej przetrwa krótki okres suszy niż wilgotna gleba. W gorącym sezonie zaleca się intensywne podlewanie raz w tygodniu. Taka sama sytuacja występuje w przypadku opatrunku górnego. Heuchera od czasu do czasu nawozić słabo nasyconym roztworem związków mineralnych.

Krzewy hillingowe należy wykonywać corocznie, gdyż rozety wyrastają powyżej poziomu kłącza. Kultura zachowuje swój efekt dekoracyjny tylko przez około 4 lata, ponieważ rozpada się, odsłaniając środek, co pogarsza zimotrwalosc. To znak na transfer. Najlepiej zrobić to wiosną, kiedy pojawiają się nowe liście, ale zanim zaczną się wyrzucać łodygi kwiatowe. Krzew należy wykopać i podzielić na części parą wylotów.

Konieczne jest również przygotowanie do zimy. Rośliny wymagają lekkiej izolacji przed zimnem, zwłaszcza nowe odmiany i odmiany o jasnych liściach. Dobrze nadają się do tego gęste liście drzew (dąb)..

Bodziszek jest odporny na większość chorób i szkodników. Błędy w utrzymaniu, takie jak nadmierne nawadnianie, nawożenie organiczne i wysokie pH gleby, mogą być warunkiem wstępnym gnicia korzeni. Kiedy pojawiają się oznaki choroby, należy odciąć pozostałe liście i je pokroić. Grzyby mogą wpływać na roślinę - mączniak rzekomy, plamistość liści.

Głównymi szkodnikami są ślimaki ogrodowe i ślimaki nagryzające zarówno nowe, jak i stare liście. Gąsienice tworzą całe kolonie na wylotach i jedzą na nich. Szkodniki należy zbierać ręcznie, fungicydy („Fitoferm”) i insektycydy („Aktellik”, „Aktara”) muszą być stosowane przeciwko chorobom..

Rozmnażanie i sadzenie

W domu dostępnych jest kilka metod hodowli: dzielenie starego krzewu, sadzonki i nasiona.

Małe czarne nasiona Heuchera są podobne do maku. Podczas siewu nie trzeba ich zagłębiać w ziemię, wystarczy lekko docisnąć lub posypać wermikulitem. Nie ma potrzeby ich stratyfikacji. Możesz siać zarówno natychmiast po zbiorach, jak i po chwili. Nasiona zachowują żywotność przez sześć miesięcy. Potrzebują wystarczającej ilości światła i wilgoci, aby wykiełkować. Najważniejsze jest, aby nasiona nie wyschły, dlatego lepiej je hodować w pojemniku z przezroczystą pokrywką.. Sadzonki zaczynają kiełkować w ciągu 2-3 tygodni. Zbiór pędów należy przeprowadzić po pojawieniu się 2-3 prawdziwych liści i posadzić w otwartym terenie późną wiosną lub wczesnym latem, zachowując odległość około 20 cm, kwitnienie następuje w trzecim roku.

Dzięki nasiennej metodzie rozmnażania cechy dziedziczne mogą nie być w pełni przekazywane, ale w ogrodzie można uzyskać ciekawe i unikalne okazy.

Zaleca się rozmnażanie, dzieląc starą roślinę bliżej początku lata, ponieważ na ciężkiej glebie podczas jesiennego przeszczepu Heuchera może nie zakorzenić się ani nie przemarznąć na zimno, zwłaszcza przy silnym oddzieleniu krzewu. Sadzonka powinna mieć dobry korzeń i około 4-5 uformowanych pąków. Lepiej jest ręcznie oddzielić krzak.

Roślina dobrze sadzona. Zabieg najlepiej przeprowadzić przed rozpoczęciem okresu kwitnienia lub bezpośrednio po nim, zaleca się przeszczepienie wiosną, ponieważ sadzonki posadzone jesienią nie zakorzeniają się dobrze. Części heuchery należy najpierw zanurzyć w stymulatorze wzrostu i zalać. Sadzonki wymagają cieniowania i terminowego podlewania.

Kupując gotowe sadzonki, lepiej jest preferować rozety ze zdrowymi liśćmi i doniczkami.

Użyj w projektowaniu krajobrazu

W projektowaniu krajobrazu ważne są nie tylko kwiatostany, ale także ozdobne liście. Roślina służy do ozdabiania zarówno dużych klombów, jak i małych klombów. Możesz sadzić je wzdłuż ścieżek i w pobliżu zbiorników wodnych.

Rośliny o czerwonych lub jasnych liściach osłabiają otaczającą zieleń w ogrodzie.