Krzew ozdobny darniowy biały - gatunek, nasadzenie, pielęgnacja i rozmnażanie

Jako dekoracja ogrodu i żywopłotu hodowcy kwiatów mogą wybrać białą darń. Krzew jest absolutnie bezpretensjonalny i niewymagający w pielęgnacji, szybko rośnie i tworzy dekoracyjny i przyjemny dla oka obraz. Właściwości te zachowuje się o każdej porze roku: wiosną kwitnie wspaniale, latem i jesienią jest ozdobiony bielą z niebieskim odcieniem, jagodami i efektownymi liśćmi, a zimą obnosi się z jasnymi gałęziami wiśni na śnieżnym tle..

Wyrazistość buszu wynika z odpowiednio dobranej lokalizacji i odmiany, w której jest dużo darni. Oczywiście pielęgnacja roślin i staranne formowanie odgrywają ważną rolę..

Charakterystyka i opis botaniczny

Derain white lub svidina (svida) white to ozdobny krzew z rodziny Cornel, której ojczyzną jest Syberia. Roślina doskonale toleruje surowe zimy i chłodny klimat umiarkowanych szerokości geograficznych, dlatego jest bardzo popularna w Rosji i WNP.

Krzew ma atrakcyjny wygląd, gęste ulistnienie i niebiesko-białe jagody, które nadają mu szczególnego uroku i wyrafinowania. Jesienią nabiera szkarłatnego odcienia i wydaje się płonąć, ozdobiony złotymi, czerwonymi i pomarańczowymi liśćmi. W zimie, silne pędy mają kolor krwistoczerwony, co widać na śnieżnobiałej pokrywie.

Pędy krzewu są wyprostowane, mogą być koralowe, rude i brązowe. Odcień gałęzi wynika z wieku, młode są jaśniejsze i jaśniejsze, a stare są ciemne, sztywne. W ciągu jednego sezonu roślina może dorastać do 50 cm wysokości, więc aby zachować dekoracyjny wygląd, konieczne jest przycinanie korony. Formowanie dobrze znosi, gałęzie szybko, gęstnieją i nadal rosną, niektóre odmiany kwitną dwa razy w sezonie: wczesnym latem i we wrześniu, po czym tworzą owoce.

Żywotność jednego krzewu wynosi około 20-25 lat, przy odpowiedniej pielęgnacji może dożyć do trzydziestego roku życia, w tym czasie dorasta do trzech metrów wysokości i pięciu szerokości. Pędy są tak silne, że w niektórych krajach roślina nazywana jest „rogiem” lub „psim drzewem”, w dawnych czasach były używane do wyrobu artykułów gospodarstwa domowego, mieczy, strzał i innych produktów..

• Liście są duże, podłużne, wydłużone, o długości 2-10 cm i szerokości 1-7 cm. Ulotka jest eliptyczna, w całości nacięta z pięcioma żyłkami, na powierzchni widoczne jest lekkie pokwitanie. Kolor: spód jest szary, a góra zielona, ​​czasami granicząca z bielą. W okresie jesiennym pozostają lekkie pociągnięcia, a sam liść jest pomalowany na kolory czerwony, żółty, pomarańczowy, fioletowy, szkarłatny.
• Kwiatostany zbiera się w gęstych tarczach na wierzchołkach pędów. Małe pąki z czterema spiczastymi płatkami. Średnica kwiatostanu - 4-5 cm, klosz kwiatka - biały.
• Owoce - jagody białawe z niebieskim odcieniem, w trakcie dojrzewania - niebieskie. Niektóre odmiany są jadalne i mają słodko-kwaśny smak.

Dzięki owocom, które niosą ptaki, populacja rozmnaża się i zakorzenia na terenach leśnych i stepowych, a także często występuje na brzegach rzek.

Popularne typy - 4 opcje

Sod jest szeroko znany w Rosji i Europie, często jest używany przez specjalistów do tworzenia żywopłotów w ogrodach, parkach, placach miejskich, na działkach prywatnych i przy drogach, autostradach. Uwielbia go nie tylko za dekoracyjność, ale także za bezpretensjonalność w stosunku do warunków życia, a także za szeroki wybór odmian odmian stosowanych w projektowaniu krajobrazu. Ocena zawiera najpopularniejsze odmiany, ich opis i charakterystyczne cechy.

Elegantissima

Biała murawa jest bardzo popularna i występuje w prawie każdym ogrodzie. Zasługuje na szczególną wartość ze względu na dekoracyjne wybarwienie liści, które sprawia, że ​​jest atrakcyjny nawet bez kwiatów i jagód..

Elegantissima ma inną, dość oryginalną nazwę - Argenteomarginata i jest krzewem o wysokości do trzech metrów z bujną koroną i rozłożystymi, splecionymi gałęziami. Kora pędów jest zielona, ​​a bliżej jesieni staje się czerwona, stare gałęzie są bordowe. Na powierzchni widoczny jest niebieskawy nalot, w niektórych miejscach szczególnie zauważalny.

Charakterystyczną cechą odmiany jest kolor liści: szaro-zielony z białymi obrzeżami lub kreskami, spód jest szary, cała powierzchnia lekko karbowana. W okresie kwitnienia roślina pokryta jest kremowymi kwiatostanami, a następnie tworzy białawe owoce o żółtym lub niebieskim odcieniu, których nie należy jeść. Żywotność tego skromnego, ale eleganckiego krzewu wynosi 40-50 lat. Zaczyna kwitnąć po raz pierwszy w trzecim roku po posadzeniu sadzonki, zdarza się to dwa razy w sezonie, ale ponowne kwitnienie nie zawsze występuje. Posiada wysokie właściwości mrozoodporne.

Siberica Variegata

Inna, równie atrakcyjna odmiana darni jest bardzo podobna wyglądem do poprzedniej odmiany. Ale Siberica, w przeciwieństwie do Elegantissimy, ma mniejszy wzrost (1,5-2 metry) i jaskrawoczerwone pędy przez cały okres. Liście są jasnozielone z kremowymi pociągnięciami i obrzeżami - kwiaty są białe z żółtawym odcieniem, zebrane w tarcze - czerwone pędy, które przebijają się przez liście, nadają Variegate wyjątkowej wyrazistości.

Kwitnienie rozpoczyna się w maju-czerwcu i może się powtórzyć we wrześniu, ale zależy to od czynników klimatycznych. Po uschnięciu pąków powstają niebiesko-niebieskie owoce z wyraźnym woskowym nalotem. Jesienią wszystkie zielone liście stają się fioletowe i fioletowo-czerwone..

Odmiana stosowana jako dekoracja ogrodów i żywopłotów, ze względu na niewielkie rozmiary jest ceniona w małych ogrodach. Posiada właściwości odporne na suszę i mróz, dobrze styka się z iglicami, krzewami i drzewami iglastymi i liściastymi, może rosnąć w półcieniu i na otwartej łące.

Aurea

Krzew liściasty dobrze znosi syberyjskie przymrozki i susze, w wilgotnym i ciepłym klimacie jest zdolny do podwójnego kwitnienia w sezonie. Rośnie na terenach nasłonecznionych, w półcieniu nie pojawia się charakterystyczny złocisty kolor liści.

Maksymalna wysokość darni nie przekracza dwóch metrów, a średnica wynosi 2-2,5 m. Liście są matowe, szerokie o żółtawym kolorze, najbardziej niezwykła ze wszystkich odmian roślin. Gałęzie wyprostowane, charakterystyczny bordowy odcień. Krzew doskonale toleruje przycinanie i kręcenie.

Shpet

Inna odmiana murawy ma nie mniej oryginalny wygląd, a to Shpet. Charakterystyczną różnicą jest kolor: żółto-zielone liście wyglądają spektakularnie w otoczeniu różnych roślin. Powierzchnia liści jest matowa, z dużą ilością zmarszczek - kolor zielony z soczystą żółtą obwódką.

Ze względu na zwiększone zainteresowanie ogrodników wiele okazów mieszańców pochodzi z odmiany, którą Niemcy zajmują się hodowlą. Shpet jest dobrze przystosowany do różnych kaprysów klimatu i praktycznie nie jest podatny na choroby i ataki owadów, głównie gąsienic i przędziorków. Propagowane przez odgałęzienia i sadzonki.

Wszystkie odmiany są bezpretensjonalne i łatwe w pielęgnacji. Są gotowi zapłacić za terminowe podlewanie, przycinanie i nawożenie soczystymi, dużymi liśćmi, a prawidłowe ukształtowanie krzewu ozdobi ogród niezwykle pięknym i żywym wystrojem.

Jakie są cechy kultury sadzenia?

Derain jest jedną z odpornych roślin, dlatego dobrze rośnie na wszystkich glebach i obszarach, ale szczególnie dobrze reaguje na żyzne gleby. Krzew sadzi się zwykle do parków krajobrazowych i ulic miejskich, ale przedtem warto oczyścić teren z gruzu, wykopać i najlepiej zastosować nawozy organiczne i mineralne, bo w jednym miejscu kultura może dorastać nawet 30-50 lat.

Na działce ogrodowej skład gleby jest bardziej odpowiedni, a roślina będzie się tam czuła komfortowo, najważniejsze jest, aby wybrać odpowiednie miejsce. W takim przypadku odpowiedni jest słoneczny lub półcienisty obszar z obojętną lub lekko zasadową glebą, kwaśny nie jest odpowiedni.

Sadząc sadzonkę nie należy zapominać o wielkości przyszłego krzewu i warto zachować dystans. Byliny i krzewy przesadza się zwykle jesienią, ale w przypadku darni bardziej odpowiednia jest wiosna, wtedy młode pędy łatwo się zakorzenią, zdążą się ukorzenić i przygotować do zimowania.

Etapy lądowania obejmują:

1. 1. Przygotowanie strony. Polega na wykopaniu i oczyszczeniu terenu.
2. 2. Drenaż gleby ze żwiru lub keramzytu.
3. 3. Stosowanie mieszanki odżywczej opartej na materii organicznej, składnikach mineralnych i glebie liściastej.
4. 4. Lądowanie.
5. 5. Podlewanie.

Sadzenie sadzonki na otwartym terenie wymaga obowiązkowego poluzowania gleby, drenażu w celu usunięcia nadmiaru wilgoci i karmienia. Pół wiadra żwiru lub innych kamieni wprowadza się do przygotowanego dołu o wymiarach 30x50 cm, na wierzch wylewa się nawóz i podlewa, aby mieszanina osiadła. Następnie kiełek umieszcza się na środku otworu i przykrywa ziemią. Sadzony młody wzrost jest obficie nawadniany wodą.

Kołnierz korzeniowy jest zakopany 3-4 cm nad poziomem gruntu.

Dalsza pielęgnacja i podlewanie

Pielęgnacja sodowa wygląda dokładnie tak samo jak w przypadku innych roślin i obejmuje: spulchnianie gleby, podlewanie, pielenie, ściółkowanie, zwalczanie pasożytów i infekcji.

Poluzowanie gleby przeprowadza się po każdym obfitym podlewaniu i gdy na powierzchni gleby tworzy się gęsta skorupa. Pozwala to na nasycenie korzeni tlenem i zapobiega rozwojowi chwastów. Po spulchnieniu i odchwaszczeniu można dodać warstwę ściółki z drobnych wiórów, trocin, słomy lub torfu. Ściółkowanie pomaga zatrzymać wilgoć w strefie korzeni i powstrzymuje wzrost chwastów.

Podlewanie jest mało wymagające. Dla zdrowego wzrostu roślin zabieg przeprowadza się trzy razy w miesiącu, w czasie upałów - raz na 5-7 dni. Jako nawóz górny stosuje się minerały, wprowadzane są wiosną w okresie tworzenia pąków oraz materię organiczną (próchnica, kompost, odchody kurze lub krowie). Lepiej jest dodać składniki organiczne przed zimą, wtedy dobrze się rozkładają i są namaczane w glebie wraz z deszczami i stopionym śniegiem.

Rozmnażanie roślin - jak prowadzić?

Krzew jest wybredny i łatwo rozmnażany przez nasiona, sadzonki i potomstwo, ważne jest tylko poznanie zasad kiełkowania. Pierwsza metoda to długi i uciążliwy proces, który może nie działać. Jeśli jednak nadal można było wyhodować kiełek z kiełkujących nasion, to minie co najmniej 5-7 lat, zanim osiągnie pełnoprawny krzew i pierwsze kwitnienie.

Wysiewane wiosną z wysokiej jakości rozwarstwionych ziaren, zwilżyć ziemię i przykryć folią lub plastikową, przezroczystą osłoną. Po wykiełkowaniu zdejmuje się czapkę, a rośliny opryskuje się z aerozolu. Kiedy pojawi się 3-5 liści, roślinę można sadzić w osobnym garnku lub na otwartym terenie.

O wiele łatwiej jest rozmnażać kulturę przez sadzonki i pędy.

W przypadku pędów wszystko jest łatwe - wystarczy wykopać młodą sadzonkę i przenieść ją w nowe miejsce, ale w przypadku sadzonek jest szereg działań. Przede wszystkim musisz go poprawnie wybrać i wyciąć..

Przycinanie sadzonek można wykonać jesienią lub wczesną wiosną. Sadzi się je na wilgotnej, nawożonej glebie, lekko nasącza i monitoruje, aby gleba nie wysychała. Dla lepszego zatrzymywania wilgoci i ochrony przed czynnikami zewnętrznymi (upał, wiatr, ulewne deszcze) rączka pokryta jest przezroczystą nasadką (słoik lub plastikowa butelka).

Ukorzenienie zajmie co najmniej 2-3 miesiące, do tego czasu roślina utworzy mocne korzenie i będzie w stanie przetrwać zimę. Aby chronić młody wzrost podczas silnych mrozów, przykrywa się go pojemnikiem i posypuje ziemią lub innym materiałem. Uprawiając rośliny przez sadzonki, można uzyskać ogromną liczbę silnych sadzonek, a co najważniejsze, w krótkim czasie.