Co prowadzi do żółknięcia liści pelargonii i jak pomóc roślinie?

Od wiosny do jesieni pelargonie uprawiane jako rośliny domowe i ogrodowe zachwycają właścicieli bujnymi czapkami kwiatostanowymi, znoszą wszelkie trudności i dobrze rosną, wymagając jedynie niewielkiej uwagi i prostej pielęgnacji. Ale czasami miłośnicy kwiatów w pomieszczeniach narzekają, że pelargonia traci swoją atrakcyjność, odmawia kwitnienia, a jej liście żółkną i wysychają. Co może powodować takie zachowanie rośliny? Dlaczego liście pelargonii żółkną??

Błędy pielęgnacyjne prowadzące do zażółcenia liści pelargonii

Przebarwienia liści, letarg i żółte zabarwienie to najczęstsze objawy niezdrowych roślin. Przyczyn dyskomfortu może być kilka. A do najbardziej oczywistych należą błędy w opiece, które doprowadziły do ​​osłabienia buszu:

• Garnek za ciasny na roślinę, w której korzenie zajęły już całą przeznaczoną dla nich objętość, a pelargonii brakuje wilgoci i pożywienia.
• Deficytowy podlewanie, nie zapewnia roślinie zapotrzebowania na wilgoć i prowadzi do żółknięcia brzegów, a następnie wysuszenia liści.
• Nadmierna wilgotność gleby może prowadzić do poważniejszych konsekwencji - do rozkładu i utraty systemu korzeniowego. W tym przypadku liście pelargonii żółkną, gdy problem przybiera poważny obrót..
• Żółte brzegi szczególnie dojrzałych liści są dla hodowcy znakiem, że pelargonia wymaga intensywniejszego karmienia, a krzew należy nawozić nie tylko potasem, azotem i fosforem, ale także mikroelementami, po dokarmieniu dolistnym.

Nie mniej niebezpieczne dla pelargonii są szkodniki owadzie, które pasożytują zarówno na zielonej części rośliny, jak i na glebie..

Najczęściej owady atakują pelargonie, które są uprawiane w ogrodzie lub w skrzynkach balkonowych latem..

W tych warunkach na odwrocie liści iw kątach można znaleźć mszyce, wciornastki, żerujące na sokach roślinnych, co jest jednym z powodów żółknięcia liści pelargonii. W ogrodzie na obszarach o ciężkiej, wilgotnej glebie przyciągają soczyste łodygi pelargonii ślimaki. Liście i kwiatostany cierpią z powodu gąsienic i zwójków liściowych.

Produkty do zwalczania owadów lądowych obejmują ręczne zbieranie szkodników i traktowanie roślin specjalistycznymi środkami owadobójczymi. Jest to trudniejsze, jeśli pelargonia została zaatakowana przez żyjące w ziemi nicienie. W tym przypadku roślina słabnie, więdnie, jej liście stają się mniejsze, a na korzeniach widoczne są guzki z cystami pasożytów. Aby uniemożliwić szkodnikowi dotarcie do pelargonii, rośliny sadzi się tylko w zdezynfekowanej glebie. Ten sam środek pomoże zmniejszyć ryzyko zakażenia krzewów chorobami bakteryjnymi, wirusowymi i grzybiczymi, które są niebezpieczne dla pelargonii..

Czynniki ryzyka osłabiające pelargonium

Oprócz złej jakości gleby rozprzestrzenianie się chorób ułatwiają:

• nadmierna gęstość lub ubóstwo gleby;
• brak światła i powietrze o nadmiernej gęstości sadzenia;
• stosowanie pestycydów i herbicydów;
• kwaśne środowisko, które nie pozwala roślinie otrzymać odpowiedniej ilości składników odżywczych i minerałów;
• nadmiar azotu w stosowanych nawozach;
• uszkodzenie systemu korzeniowego i zielonej części pelargonii, na przykład po przesadzeniu.

Wszystkie te czynniki osłabiają rośliny, które stają się łatwym łupem zarówno dla szkodników, jak i różnych chorób. Jakie choroby ma pelargonia i jak sobie z nimi radzić?

Choroby pelargonii: zdjęcia i opisy

Jeśli naruszenie warunków wzrostu i pojawienie się szkodników pelargonii reaguje bardzo ostro i szybko, wówczas choroby na pierwszych etapach są utajone i nie dają się odczuć przez długi czas.

Szara zgnilizna pelargonii

W wyniku zarażenia roślin grzybem Botrytis cinerea liście, wierzchołki łodyg i kwiatostany pokrywają się szarymi plamkami pokrytymi swego rodzaju puchem. Jednocześnie choroba pelargonii, jak na zdjęciu, jest zdolna do zakażenia kwiatu na różnych etapach rozwoju, w fazie kwitnienia oraz w okresie spoczynku.W miejscu plam pojawiają się martwe obszary tkanek, które są wyraźnie widoczne na liściach dzięki brązowym koncentrycznym słojom wzdłuż granicy grzyba..

Pod wpływem choroby, jak na zdjęciu, pelargonie zrzucają pąki, z których zarodniki grzyba spadają na liście i powierzchnię gleby. O ile nie zostaną podjęte pilne działania, rozprzestrzenianie się szarej zgnilizny nie kończy się aż do zaniku pędu. Rozwój choroby sprzyja wysoka wilgotność i nieodpowiednie środki pielęgnacyjne.

Zgnilizna korzeni lub „czarna noga”

Gnicie dolnej części łodygi i części systemu korzeniowego, które wywołuje rozprzestrzenianie się szkodliwych grzybów Pythium i Rhizoctonia, od strony hodowcy wygląda następująco:

• zażółcenie liści pelargonii;
• więdnięcie pędów;
• osłabienie rośliny;
• zawieszenie jego wzrostu.

Rozmnażanie się grzybów powoduje pierścieniowe uszkodzenie łodygi na poziomie gruntu, na którym przy dużej wilgotności widoczne są ślady szarego lub białawego nalotu. Tkanki szybko zmieniają swoją strukturę, zamaczają się, rozwarstwiają, a wszystkie części rośliny powyżej miejsca rozkładu tracą zdolność do przyjmowania wilgoci i odżywienia.

Uszkodzone korzenie stają się zdeformowane, brązowe, rzadkie i nekrotyczne. Z powodu choroby, jak na zdjęciu, pelargonie często cierpią w młodym wieku. Szczególnie narażone na choroby są sadzonki, które znajdują się w zbyt wilgotnym, gęstym środowisku. Roślina w wyniku ataku grzybów szybko słabnie i umiera.

Choroba bakteryjna Pelargonium lub gommoza

Hommozie lub bakteryjnej plamistości liści towarzyszy nie tylko zmiana koloru liści, ale także gnicie i więdnięcie łodyg.

Choroba pelargonii, jak na zdjęciu, szybko ujawnia się i jest określana przez zażółcenie liści i brązowe plamy między nerwami i jest wywoływana przez chorobotwórczą bakterię Xanthomonas campestris. Pierwsze oznaki można zobaczyć na tylnej stronie blaszek liściowych, a wraz z rozwojem choroby brzegi liści wysychają, żyły stają się czarne.

Kiedy infekcja staje się wszechogarniająca, pelargonia usycha, pędy stopniowo obumierają. Czernienie nie dotyczy już części liści, ale całe łodygi. W przeciwieństwie do „czarnej nogi” w tym przypadku zgnilizna jest sucha. Trudność w diagnozowaniu plamienia bakteryjnego polega na tym, że ta choroba pelargonii ma wspólne cechy z uszkadzaniem roślin przez owady..

Mozaika na liściach pelargonii

Na pelargoniach bardzo powszechne są różne warianty choroby mozaikowej, zwłaszcza jeśli rośliny są uprawiane w zatłoczonych i przy dużej wilgotności..

Zdarza się to czasami w szklarniach farm kwiatowych, skąd rośliny kwitnące spadają na parapety zwykłych amatorów..

Rdza liści pelargonii

Brązowe lub czerwonawe ślady rdzy na liściach pelargonii nie są śladami nawadniania złej jakości wodą, ale wynikiem działania grzybów Puccinia pelargonii-zonalis.

Z zewnątrz obraz choroby wygląda tak, jakby liście pelargonii zmieniły kolor na żółty, ale jeśli spojrzysz na tylną stronę, możesz wyraźnie rozróżnić podkładki z dojrzewającymi zarodnikami, które po ucieczce na wolność tworzą kolejną falę infekcji. Jeśli choroba stanie się ogólnoustrojowa, liście pelargonii całkowicie żółkną, następnie opadają, a infekcja rozprzestrzenia się na łodygi.

Alternaria i cerkosporoza

W przypadku obu tych chorób na liściach pelargonii obserwuje się szarawe lub brązowe plamy na liściach, których tkanka wysycha, pęka i kruszy się. Szkodliwe grzyby, źródła problemu, osiedlają się na grzbiecie głównie starych liści, ale potem na zdjęciu choroba pelargonii rozprzestrzenia się po łodygach. Na poważny charakter choroby wskazuje wyjaśnienie koloru blaszek liściowych i utrata liści..

Obrzęk roślin Pelargonium

Żółknięcie i rozjaśnienie liści może również wskazywać na obrzęk, który pojawia się przy nadmiernym podlewaniu w okresach niskiej temperatury, pochmurnej pogody oraz w innych warunkach niekorzystnych dla wzrostu pelargonii..

W miarę rozwoju plam chlorozy na grzbiecie liścia hodowca może zauważyć ich wypełnienie wilgocią, następnie formacje gruboziarniste, a ich tkanki nabierają właściwości korka. Dlatego liście pelargonii żółkną i giną. Choroba jest szczególnie niebezpieczna dla pelargonii bluszczu i ich mieszańców..

Jak radzić sobie z chorobami pelargonii?

Już z opisu i zdjęcia staje się jasne, jak niebezpieczne są choroby pelargonii dla roślin, ale jak sobie z nimi radzić w domu lub w ogrodzie?

Wszystkie podstawowe środki zwalczania chorób bakteryjnych i grzybiczych opierają się na kompetentnej opiece i profilaktyce.

Tworząc komfortowe warunki dla pelargonii, możesz niezawodnie chronić je przed wszelkimi szkodnikami i pasożytniczymi mikroorganizmami:

• Gleba dla pelargonii nie powinna być gęsta i nadmiernie wilgotna..
• Zawartość składników pokarmowych w glebie powinna w pełni pokrywać potrzeby rośliny i być zbilansowana.
• Nadmiar azotu w glebie nie jest najlepszym sposobem na wzrost pelargonii.
• Roślina potrzebuje dobrego drenażu, aby woda nie stagnowała i nie powodowała rozwoju zgnilizny korzeni.
• Pelargonie nie lubią górnego podlewania i wilgoci na liściach.
• Gęstość sadzenia nie powinna być dozwolona, ​​w przeciwnym razie rośliny otrzymują mniej tlenu, gleba nie jest wentylowana.
• Do rozmnażania pobierany jest tylko łagodny zdrowy materiał..
• Gleba pod krzakami jest regularnie oczyszczana z resztek roślinnych, chwastów, spulchniana i mulczowana.

Jeśli pelargonia wykazuje oznaki tej lub innej choroby, nie warto już ograniczać się do środków zapobiegawczych. W takim przypadku choroby pelargonii należy zwalczać dostępnymi fungicydami i innymi specjalnymi środkami..

Film o pelargonii wielkokwiatowej, jej chorobach i szkodnikach