Dekoracyjna spirea: opis, rodzaje, sadzenie i pielęgnacja

Spirea to krzew ozdobny, który charakteryzuje się bogatym i obfitym kwitnieniem. Należy do rodziny Pink. Ceniony w ogrodnictwie za bezpretensjonalną pielęgnację i zwiększoną witalność w każdych warunkach klimatycznych. Używany do każdego rodzaju krajobrazu. Efektownie prezentują się w kompozycjach grupowych i jako projekt bordowy. Gęste nasadzenia służą jako żywopłot. Nisko rosnące odmiany nadają się do skalniaków, ogrodów skalnych i twardych trawników.

Opis, odmiany i typy

Spiraea zwyczajna (spiraea) lub meadowsweet to krzew liściasty. W zależności od gatunku występuje wzrost karłów (ok. 15 cm) i wysoki (2–2,5 m). System korzeniowy jest powierzchowny, włóknisty. Pędy - leżące, rozłożyste lub stojące, pokryte brązową korą o różnych odcieniach. Liście z ogonkami ogonkowymi, rozmieszczenie regularne, konfiguracja od trzech do pięciu klapek. Niektóre z liśćmi owalnymi lub lancetowatymi.

Grupowe kwiatostany obejmują wiele małych kwiatów o różnych kolorach - od białego do szkarłatnego. Niektóre gatunki kwitną na całej powierzchni łodygi, są też wierzchołkowe. Do czasu kwitnienia są:

• Kwitnienie wiosenne - kwitnie pod koniec maja - początek czerwca na zeszłorocznych pędach. Zwykle kwiaty są białe.
• Letnie kwitnienie - zachwyca od końca lipca do sierpnia jasnymi kwiatostanami na obecnych pędach.

Kultura obejmuje wiele gatunków i odmian mieszańcowych o charakterze dekoracyjnym. Najpopularniejsze w kwiaciarstwie są przedstawione i opisane w tabeli:

Imię	Charakterystyka	Zdjęcie
Spirea szary	Hybryda z białymi kwiatostanami corymbose i szarawymi lancetowatymi liśćmi. Krzew ok. 180-190 cm wys. Gałęzie opadające. Okres kwitnienia - maj-czerwiec
Gray Grefsheim	Krzewy dorastają do 2 m wysokości i szerokości, z rozłożystą, opadającą koroną. Pędy koloru czerwono-brązowego. Kwiatostany są parasolowate, śnieżnobiałe. Rozpuszcza się od drugiego roku życia. Roślina - roślina miododajna
Spirea Wangutta	Hybryda spirei o trzech ostrzach i kantońskiej. Średnica i wysokość do 2 m. Liście nagie, ząbkowane, ciemnozielone powyżej, szare poniżej. Jesienią przemalowany na czerwono. Kwiatostany są kuliste, podwójne, białe, utworzone na całej długości łodygi. Kwitnie w połowie czerwca
Spirea nippon	Krzew wielkokwiatowy do 2 m. Liście zachowują zielony kolor do późnej jesieni. Mała długość ok. 4-5 cm. Kwiatostany grupowe, kuliste, rozmieszczone na całej powierzchni pędów poziomych. Kwitnie około trzech tygodni, rozpoczynając w ostatnich dniach czerwca
Spirea Argut	Jest to jeden z najwcześniej kwitnących wiosennych alkoholi. Pod koniec maja krzew o wysokości 1,5–2 m całkowicie pokrywa się białymi girlandami. Daje przyjemny i mocny aromat
język japoński	Odmiana kwitnąca latem o wysokości do 1,5 m. Liście podłużne, jajowate, latem zielono-szare. Jesienią - czerwony, żółty, pomarańczowy. Kwitnie z jasnymi corymbose czerwono-różowymi kwiatostanami na wierzchołkach dojrzewających pędów
Spirea japońskie małe księżniczki	Zwarty krzew, tylko 0,6 m wysokości i 1–1,2 m szerokości. Powolny wzrost. Kwitnie w lipcu z wiechowatymi kwiatostanami w kolorze różowo-liliowym. Liście są owalne, zielone. Crohn - zaokrąglony
Spirea Japanese Golden Princess	Odmiana Małych Księżniczek z podobnym opisem zewnętrznym. Nie więcej niż 1 m wysokości, z żółtymi liśćmi
Spirea Japanese Shirobana	Mały rozłożysty krzew o wysokości 0,5–0,8 cm i średnicy 1–1,2 m. Liście lancetowato zwężone, zielone. Kwiaty biało-różowe
Spirea Japanese Goldflame	Wysokość rośliny 0,7–0,8 m. Liście zmieniają kolor etapami: wiosną - żółto-pomarańczową, latem - bogatą w cytrynę, a jesienią - miedzianą. Kwiaty drobne, fioletowo-czerwone
Spirea Japanese Crispa	Kompaktowy niewymiarowy krzew o wysokości nie większej niż 0,5 m. Kwiatostany są ażurowe, zaokrąglone, lekko spłaszczone. Zawiera małe kwiaty o bogatym różowo-fioletowym odcieniu. Kwitnie pod koniec lipca przez 2–2,5 miesiąca
Spirea Bumalda Goldflame	Wynik selekcji spirei japońskiej i białokwiatowej. Krzew do wysokości 0,8 m. Liście całkowicie pokrywają rosnące pionowo pędy. Zimą masa liści jest zielona, ​​jesienią - czerwona, żółta, pomarańczowa. Kwitnie różowo
Wierzba Spirea	Odmiana o pięknych piramidalnych kwiatostanach w kolorze różowym lub białym. Krzew o wysokości dwóch metrów. Liście wąskie, długie, do 10 cm
Spirea Douglas	Półtora metra krzewu z wiechowo-piramidalnymi kwiatostanami frotte. Zebrane na szczytach wyprostowanych pędów. Kora jest brązowa lub szkarłatna. Cieszy się liliowym pięknem 1,5 miesiąca od końca lipca
Spirea Billard	Kwitnąca latem hybryda wierzby spirei i daglezji o wysokości do 2 m, kwitnie w wąskich, gromadowych różowych kwiatostanach pod koniec lipca
Anthony Vaterer	Krzew liściasty z rozłożystą koroną do 1 m średnicy i 0,8–0,9 cm wys. Oliwkowo-brązowa kora na pędach. Kwiatostany są corymbose, fioletowe lub różowe
Frobel	Krzew o czerwonych liściach wiosną i jesienią. Kwiatostany - wierzchołkowy, bujny, kulisty, ciemny lub jasnoróżowy odcień
Macrophylla	Wysokość rośliny wynosi 1,2–1,3 m. Na początku sezonu wyróżnia się fioletowymi, pomarszczonymi, napuchniętymi liśćmi. Latem zielenieją, a jesienią żółkną. W takiej oprawie różowe kwiaty są całkowicie niewidoczne.
Czerwony	Charakteryzuje się różnorodną formą kwiatostanów: piramidalnych, corymbose, paniculate. Paleta kolorów jest zróżnicowana: czerwony, biały, fioletowy, różowy
Biały	Ojczyzną tego gatunku jest Ameryka Północna. Ma fasetowane brązowe pędy o odchyleniu poziomym. Liście są ząbkowane, z ostrym wierzchołkiem, o długości 7–8 cm. Kwiatostany to luźne białe wiechy o długości 15 cm

Rosnąca spirea

Każda uprawa ma określone wymagania dotyczące sadzenia i dalszej pielęgnacji. Jeśli chodzi o spireę, to pytanie jest nie mniej istotne. Cechy uprawy są następujące:

• Preferowana jest gleba darniowa lub liściasta, o dobrej przepuszczalności wilgoci i powietrza. Mieszankę gleby przygotowuje się w stosunku 1: 1: 2 - torf, piasek rzeczny i ziemia.
• Nie toleruje wilgoci, więc obecność blisko położonych wód gruntowych jest niedopuszczalna. Konieczny jest drenaż.
• Otwory do sadzenia są wykopywane 3 razy więcej niż kula korzeniowa.
• Pogłębiony o 1,5 metra kołnierz korzeniowy pozostaje nad powierzchnią.
• Zaleca się sadzenie rośliny przy pochmurnej pogodzie lub wcześnie rano, zanim wzejdzie słońce. Idealnie, jeśli tego dnia pada deszcz. Odpowiedni czas na sadzenie - wrzesień.
• Najlepszą okolicą jest tuja, świerk, jałowiec.

Wiosną sadzi się tylko przedstawicieli kwitnących latem, a jesienią oba są dopuszczalne. Ważne jest, aby zdążyć na czas, zanim liście zakwitną. Kupując sadzonki, wizualnie oceń stan korzeni. Silnie zarośnięte są skrócone. Przesuszone moczy się 1-2 dni w wodzie, a pędy skraca. Zdrowe drzewo powinno mieć elastyczne gałęzie i żywe pąki.

W rzeczywistości spiraea jest bezpretensjonalna, ale aby uzyskać obfite i piękne kwitnienie, musisz stworzyć dla niej komfortowe warunki. Miejsce wybierane jest dobrze oświetlone, ale bez przeciągów. Gleba jest luźna, żyzna. Ze względu na wzrost korzeni po bokach oblicza się duży obszar dla jednego krzewu.

Pierwszym krokiem jest wykopanie głębokiej dziury, 2-3 razy większej niż wzrost korzeni. Odstaw na 3-4 dni. Przed sadzeniem na dnie układa się warstwę drenażową z keramzytu lub łamanej cegły o grubości 15–25 cm, a wykopaną ziemię miesza się z darnią, piaskiem i torfem. Zakłada się sadzonkę, korzenie prostuje się i posypuje przygotowanym podłożem. Zagęszczony od góry, ściółkowany torfem lub trocinami i obficie podlewany.

Jesienią sadzenie przypada na okres opadania liści. Odpowiednie do sadzenia w wieku 3-4 lat. Nie jest zabronione przeszczepianie większej liczby dorosłych, ale przerośnięty system korzeniowy jest problematyczny do ekstrakcji i podziału. Najpierw wykop w okolicy korzeni na obwodzie. Delikatnie chwyć łodygi i wyciągnij. Strząśnij ziemię lub zanurz ją na chwilę w wiadrze z wodą, tak aby sama ziemia spadła z tyłu. Myte pod bieżącą wodą. Krzew jest podzielony na kilka części, tak że każda ma płat korzeniowy i jajniki. W otworze do lądowania pośrodku wylewa się wzgórze, na którym zainstalowana jest spirea. Wolna przestrzeń jest zapełniona. Po zakończeniu zabiegu dobrze nawilżają.

Opieka

Podczas gdy niektóre gatunki dobrze radzą sobie w cieniu, większość duchów woli dużo światła. Ponadto, aby uzyskać obfite kwitnienie, należy przestrzegać szeregu środków agrotechnicznych:

• Umiarkowane podlewanie bez stojącej wody. Wystarczająco 13-15 litrów pod krzak, 1 raz w 14-15 dni.
• Niezbędne jest spulchnianie, pielenie i usuwanie chwastów.
• Pierwsze karmienie odbywa się wiosną, po przycięciu. Stosowane są złożone kompozycje mineralne. Po raz drugi w środku lata wprowadza się płynną dziewanny z dodatkiem superfosfatu (10 g na 10 litrów wody). W przypadku alkoholi kwitnących w sierpniu wymagane będzie kolejne doładowanie..
• Po kwitnieniu zużyte kwiatostany są usuwane. Pomoże to zachować wigor rośliny przeznaczonej na dojrzewanie nasion..
• Strefę korzeni przykrywa się warstwą ściółki o grubości 8–9 cm Odpowiednie: trociny, torf, łuski słonecznika lub gryki. Ta technika dłużej zatrzymuje wilgoć w glebie, co zmniejsza liczbę podlewania.

Pomimo odporności na różne choroby, w celu zapobiegania konieczne jest leczenie specjalnymi preparatami. Wszyscy przedstawiciele są rzadcy, ale są dotknięci przez przędziorków i mszyce. Pierwsze objawy kleszcza to białawe plamy na liściach. Stopniowo żółkną, rozszerzając się na większej powierzchni, co prowadzi do utraty składu liści. Pomagają leki: „Arex”, „Metafos”, „Fosfamid”. Mszyce są niebezpieczne przez cały sezon letni. Przy niewielkich uszkodzeniach oszczędzane są środki ludowe: napar z cebuli lub czosnku, tytoń, papryka. W przypadku chorób zakaźnych, szara zgnilizna, pleśń i plamienie są niebezpieczne. W takim przypadku spryskaj płynem Bordeaux.

Przycinanie jest wymagane, różni się tylko w stosunku do duchów kwitnących latem i wiosennych. Wynika to z nierównomiernych pędów, na których otwierają się kwiatostany.

W nasadzeniach wcześnie kwitnących, wraz z nadejściem wiosennego upału, usuwa się zamarznięte i uszkodzone gałęzie. Zabieg wykonywany jest co roku. Stara kompozycja i pędy nie kwitnące są usuwane co 2 lata. Dorosłe krzewy wymagają odmładzającej fryzury - usuwania pędów powyżej 7 roku życia. Sadzonki kwitnące latem tworzą kwiatostany na młodych pędach, a zeszłoroczne giną. Dlatego wczesną wiosną silne gałęzie przycina się do 1/3 długości. Pozostaw żywe nerki w stanie nienaruszonym. W czwartym roku wzrostu krzew przycina się do wysokości 25-30 cm. Zwykle krzewy wymienia się po 15-20 latach, ale jeśli formowanie przeciwstarzeniowe nie pomaga, jest to możliwe wcześniej.

Reprodukcja

Oprócz dzielenia buszu możliwe jest rozmnażanie przez sadzonki, nasiona i nawarstwianie. Kiełkowanie nasion jest odpowiednie dla przedstawicieli gatunków. W tym przypadku cechy odmianowe nie są zachowane. Przygotuj skrzynki na sadzonki i wypełnij mieszanką torfu i ziemi leśnej. Sadzonki wykluwają się w 8-10 dniu. Zapobieganie chorobom służy traktowanie nasadzeń „Fitosporyną” lub roztworem manganu. Pielęgnacja polega na podlewaniu i rozluźnianiu. Po 85-90 dniach młode krzewy sadzi się na stałe. Wstępnie uszczypnij korzenie i ściółkuj po wkropleniu.

Pierwsze kwitnienie tą metodą sadzenia następuje dopiero po 3-4 latach. Do tego czasu konieczne jest regularne przeprowadzanie płytkiego spulchniania i usuwania chwastów..

Hodowla odbywa się wiosną. Pobiera się nisko położone pędy, umieszcza się w glinianym rowku, mocuje i posypuje torfem i ziemią. Na zimę przykryj warstwą suchych liści i trocin. Ukorzenienie nastąpi do następnej wiosny, po czym pęd jest oddzielany od macierzystego krzewu i sadzony.

Częściej ogrodnicy uciekają się do sadzonek. Nadaje się do hodowli zarówno gatunków, jak i mieszańców. Nawet bez użycia stymulatora wzrostu współczynnik przeżycia wynosi 70-80%. Krzewy z uformowanymi pędami nadają się do zbioru surowców. Najkorzystniejszy okres - początek czerwca dla kwitnienia letniego - koniec czerwca - początek lipca - dla upraw późno kwitnących.

Działki są cięte na 10-15 cm z silnego rocznego pędu. Każde cięcie musi mieć 2-3 liście i zdrowe jajniki. Dno jest gołe od liści. Zanurza się je na kilka godzin w stymulatorze wzrostu, a następnie traktuje popiołem drzewnym. Są sadzone w mokrym piasku pod kątem. Przykryj szklaną pokrywką, odstaw w ciemnym miejscu. Nawilżaj 2-3 razy dziennie przez rozpylanie. Przewietrz regularnie i usuwaj kondensat z wnętrza. Przy pierwszych mrozach sadzonki są dodawane do łóżka ogrodowego, przykrywane drewnianym pudełkiem i przykrywane suchymi liśćmi. W tym stanie pozostają na zimę. W następnym roku sadzonki z młodymi korzeniami sadzi się na otwartym terenie.

Opieka nad spireami jest prosta, poradzi sobie z tym nawet początkujący. Bogaty asortyment pozwala na swobodny wybór, koncentrując się na warunkach klimatycznych. Większość przedstawicieli jest odporna na mróz, ale w przypadku siatki bezpieczeństwa zaleca się stworzenie lekkiej ochrony korzeni. Przykrywają ziemię wokół nasadzeń torfem lub trocinami. Ze względu na swoją bezpretensjonalność i wytrzymałość iglice są cenione i szeroko stosowane w dekoracji ogrodów. Ponadto jest to nie tylko piękna roślina, ale także przydatna. Zdolny do oczyszczania powietrza ze szkodliwych zanieczyszczeń.