Bułka agrestowa jest przedstawicielem odmian bezkolcowych

Historia hodowli, opis i charakterystyka odmiany agrestu Kolobok

Odmiana agrestu Kołobok narodziła się w 1977 roku w Instytucie Ogrodnictwa i Szkółkarstwa. Jej „rodzicami” były dobrze znane specjalistom odmiany Pink 2 i Smena, których najlepsze cechy zostały przekazane potomstwu. Odmiana w 1988 roku znalazła się w Państwowym Rejestrze Osiągnięć Hodowlanych naszego kraju i jest polecana do rejonów Centralnej, Centralnej Czarnej Ziemi i Wołgi-Wiatki. W rzeczywistości rozpowszechnił się prawie na całym terytorium Rosji, w tym na terytoriach i regionach Syberii..

Autor Kolobok IV Popova, oprócz niego, stworzył inne odmiany agrestu (na przykład Rodnik, Snezhana, Bitsevsky) i za każdym razem próbowała hodować odmiany o dużych owocach i odporne na choroby. Gdy tylko było to możliwe, okazały się wolne lub nisko kolczaste, z owocami o smaku deserowym.

Nie można powiedzieć, że Kolobok jest najlepszym z najlepszych, ale jego popularność już od prawie pół wieku świadczy o sukcesie osiągniętym w trakcie prac hodowlanych. Krzew tego agrestu jest średniej wysokości, ale niektóre pędy osiągają półtora metra długości. Średnio się rozprowadza, stopień zagęszczenia - od średniego do powyżej średniego. Bez regularnego przycinania krzew porasta licznymi cienkimi pędami drugiego, trzeciego i kolejnych rzędów, ale na szczęście kolce na nich są pojedyncze i małe. Liście są duże, zielone, trójklapowe, lekko błyszczące, na krótkich ogonkach. Kwiaty układa się pojedynczo lub w małych grupach (po 2–4 egzemplarze).

Kolobok ma bardzo piękne duże liście, a gałęzie próbują spaść na ziemię, bez wsparcia czują się źle

Zimotrwalosc odmiany oceniana jest jako średnia: przy normalnej tolerancji na silne mrozy krzewy często cierpią z powodu nieoczekiwanych odwilży i ich następstw. To prawda, że ​​po pewnym czasie dochodzą do zdrowia kosztem rezerwowych nerek. Piernikowy ludzik jest wysoce odporny na najpowszechniejsze choroby tej kultury - mączniaka prawdziwego i antraknozę..

Odmiana wcześnie wchodzi w pierwsze owocowanie, daje stabilne plony przez wiele lat. Zgodnie z okresem dojrzewania jagód uważa się go za środek sezonu, plon, w zależności od poziomu technologii rolniczej, waha się od 4 do 10 (rzadko) kilogramów na krzak. Większość jagód jest na jednorocznych i dwuletnich gałęziach. Kształt jagód zbliżony jest do kulistego, są gładkie, ważą od 4 do 8 g, umieszczone na długich szypułkach. Kolor - od wiśniowego do ciemnoczerwonego, ze znacznym nalotem woskowym. Nasiona o regularnych rozmiarach. Gęsta skórka pozwala na transport jagód bez utraty jakości na duże odległości.

Jagody Koloboka są okrągłe, równe, pięknie wybarwione

Smak jagód ocenia się na 4,5 punktu: jest przyjemny, z lekką kwaskowatością. Cel jest uniwersalny: od świeżej konsumpcji po różnego rodzaju przetwórstwo. Niektórzy amatorzy oceniają smak jagód jako mierny: najwyraźniej nie ma w nim nic wyjątkowego, ale profesjonalnych degustatorów nie da się oszukać!

Cechy sadzenia i uprawy odmian agrestu Kolobok

Ponieważ przy opisie odmiany Kolobok stale pojawia się słowo „średni”, technologia rolnicza niewiele różni się od większości innych znanych odmian agrestu. Podobnie jak inne odmiany, można ją sadzić zarówno wiosną, jak i jesienią, ale sadzenie jesienne jest znacznie bardziej niezawodne. Krzewy sadzone wiosną nie mają czasu na osiedlenie się w nowym miejscu, dopóki nadejdzie upał, powodując wysychanie gleby.

Sadzenie agrestu

Sadzenie wiosenne należy przeprowadzić jak najwcześniej, najlepiej na samym początku kwietnia. Oczywiście dół do sadzenia powinien być gotowy jesienią, a korzenie śpiącej sadzonki są wstępnie traktowane roztworem dowolnego biostymulatora - na przykład Epin, Zircon lub Kornevin. Wiosną agrest sadzi się ukośnie, około 45o w stosunku do powierzchni ziemi, a ta cecha dotyczy tylko wiosny: jesienią uprawa ta jest sadzona bezpośrednio. Nachylona pozycja sadzonki da jej możliwość szybkiego zbudowania systemu korzeniowego. Pędy podczas wiosennego sadzenia są znacznie skracane, pozostawiając tylko 3-4 pąki na każdym.

Jeśli jesienią agrest sadzi się bezpośrednio (po lewej), to wiosną, aby nowe korzenie rosły szybciej, tylko ukośnie

W przypadku jesiennego sadzenia agrestu sukces tego wydarzenia jest prawie gwarantowany. Czas dobiera się tak, aby do pierwszych prawdziwych przymrozków pozostało 15–20 dni, w przeciwnym razie mrozy mogą złapać włókniste korzenie, najważniejsze dla wzrostu krzewu. W przypadku terminowego sadzenia przed nadejściem prawdziwych przymrozków ziemia ma czas na odpowiednie zagęszczenie i osiadanie. W tym czasie korzenie rosną umiarkowanie, a wiosną, wraz z nadejściem dodatnich temperatur, zaczynają szybko rosnąć.

Agrest uwielbia światło słoneczne, dlatego bardzo niepożądane jest umieszczanie ich nawet w półcieniu. Najlepszą glebą dla agrestu jest lekka glina, ale przy odpowiednim nawożeniu dobrze rośnie nawet na piasku. Kwaśność pasty jest również duża, agrest toleruje również pH 5,5. Ważne jest, aby uszlachetnić miejsce na długo przed sadzeniem poprzez głębokie wykopanie z ostrożnym usunięciem wieloletnich chwastów i zastosowanie zwykłych dawek nawozów. I dopiero bliżej początku jesiennych dołków wykopuje się sadzonki. Sadząc kilka krzewów w tym samym czasie, zachowaj między nimi odległość co najmniej półtora metra. Często jednak łatwiej jest przygotować nawet nie pojedyncze doły, ale wspólny rów o wymaganej wielkości. Technika sadzenia jesienią jest następująca.

1. Lądowisko przygotowuje się 15–20 dni przed sadzeniem, powinno mieć około pół metra głębokości i szerokości. Jak zwykle usuwa się najniższą, nieproduktywną warstwę, a górną, żyzną warstwę miesza się z nawozami i zawraca. Nawozy to półtora wiadra próchnicy, 30-40 g siarczanu potasu i 150-200 g superfosfatu. Jeśli jest popiół drzewny, litr puszki w ogóle nie zaszkodzi. Jeśli jest sucho, wlej do dołu kilka wiader wody.
   

   Dół pod agrest jest stosunkowo niewielki, ale nawożenie jest prawie takie samo jak w przypadku drzew owocowych.

2. Dobra sadzonka ma 4-5 głównych korzeni (do 20 cm długości), zawierających zarówno korzenie włókniste, jak i 1-2 zewnętrzne pędy o długości co najmniej 30 cm. Przed sadzeniem odcina się tylko uszkodzone obszary, a korzenie zanurza się w glinie i dziewanny.
   

   Jeśli udało ci się zdobyć sadzonki z glinianą grudką, lepiej jej nie niszczyć

3. Wymaganą ilość mieszanki gleby usuwa się z dołu, tak aby korzenie sadzonki były swobodnie umieszczone. Sadzonkę agrestu umieszcza się w dołku bez przechylania, obniżając szyjkę korzeniową na 5–7 cm poniżej poziomu gruntu. Następnie korzenie są prostowane, stopniowo przykrywane ziemią, lekko zagęszczane.
   

   Podczas sadzenia jesienią gałęzie zwykle nie są odcinane, pozostawiając ten proces na wiosnę

4. Po napełnieniu korzeni do dołu wlewa się wiadro wody. Po wchłonięciu glebę wylewa się na górę, wałkuje się sadzonkę i ostrożnie wlewa kilka litrów wody.
   

   Nowo posadzony krzew jest dobrze podlewany nawet podczas deszczowej pogody

5. Gleba wokół buszu jest ściółkowana humusem lub przynajmniej suchą glebą. Po 3-5 dniach ponownie podlewamy, po czym dodaje się warstwę ściółki.

Gingerbread man posadzony na czas agrest normalnie będzie zimował, a wczesną wiosną zacznie rosnąć.

Gooseberry Care Gingerbread Man

Jeśli technika sadzenia agrestu Kolobok jest generalnie standardowa i nie różni się od sadzenia innych odmian, to pielęgnacja ma pewne cechy związane z tendencją krzewu do gęstnienia. Jednak główne środki agronomiczne są takie same, jak w przypadku większości krzewów jagodowych. Obejmują podlewanie, opatrunek górny, rozluźnianie, opryski zapobiegawcze. Ponieważ jednak Kolobok jest wyjątkowo bezpretensjonalną odmianą, większość zwykłych letnich mieszkańców nawet nie zwraca uwagi na profilaktykę i podlewa ją tylko w przypadku bardzo suchej pogody..

Jednocześnie utrzymanie gleby wokół krzewu w stanie wolnym od chwastów i luźnej ma pozytywny wpływ na ilość i jakość plonu, a odchwaszczanie i spulchnianie jest znacznie łatwiejsze do przeprowadzenia na glebie umiarkowanie wilgotnej. Dlatego w przypadku długiego braku deszczu Kolobok jest podlewany. Jest to szczególnie ważne podczas intensywnego wzrostu jagód..

Podlewanie jest możliwe przy użyciu wody o dowolnej temperaturze, z wyjątkiem wyraźnie lodu, ale zaleca się wylewać ją u nasady.

Opatrunek wierzchni zaczyna być stosowany trzy lata po posadzeniu. Optymalny schemat obejmuje trzy opatrunki na sezon. Wczesną wiosną, nawet na rozmrożonej, zamarzniętej glebie, a nawet na nie stopionym śniegu, rozsypuje się po krzakach jakikolwiek nawóz azotowy (saletra lub lepiej - mocznik), wydając garść na dorosły krzew. Podczas topienia sam mocznik jest wciągany do gleby, do warstwy korzeniowej. Jeśli ten moment zostanie pominięty, to w późniejszym terminie mocznik należy lekko zatopić w glebie motyką. W tym samym czasie można dodać kompost lub humus - do wiadra na krzaku, również bardzo lekko pracując motyką.

Jeśli wiosną rozsypiesz dobry humus wokół buszu, możesz go silnie i nie osadzać w glebie

Jeśli opatrunek wiosenny zostanie prawidłowo nałożony, stosuje się tylko nawozy potasowe i fosforowe. Podczas kwitnienia pod krzakiem osadza się popiół drzewny (około litrowego słoika) i 30–40 g superfosfatu. Jeśli okaże się, że do tego czasu pędy prawie nie urosły, możesz dodać trochę mocznika (połowa sprężystości). Zamiast całej tej mieszanki można użyć złożonego nawozu, na przykład Azofoski, zgodnie z instrukcją na opakowaniu.

Żywienie jesienne (we wrześniu) praktycznie powtarza karmienie letnie i składa się z preparatów potasowo-fosforowych. Późną jesienią, po opadnięciu liści, można rozsypać po krzaku wiadro próchnicy. Potrzeba dodatkowego nawożenia może pojawić się tylko wtedy, gdy stan buszu jest wyraźnie niezadowalający..

Prawidłowe cięcie agrestu Piernikowy ludzik to gwarancja długowieczności krzewu i obfitych plonów. Przycinanie ma na celu zapewnienie lepszego oświetlenia i stymulowanie wzrostu młodych gałęzi: w końcu to na nich rośnie większość jagód. Przy prawidłowym użyciu sekatorów z krzewu Kolobok można uzyskać 8, a nawet 10 kg jagód. A ponieważ prawie się nie kruszą, nie będzie problemu z zebraniem ich z nieogrzewanego krzewu. Przycinanie można wykonać wczesną wiosną, ale bezpieczniej jesienią.

Pędy są cięte tak, że kończą się pąkami rosnącymi wewnątrz buszu, wynika to ze specyfiki odmiany: w zasadzie pędy Koloboka próbują rosnąć na boki. Takie przycinanie (na pąku skierowanym do góry) przeprowadza się już pierwszej wiosny, stymulując prawidłowe formowanie krzewu. Tej wiosny gałęzie są przycinane do około połowy długości. Po roku krzew może być już rośliną bardzo rozgałęzioną. Jeśli udało się uformować więcej niż osiem pędów, dodatkowe są usuwane, a pozostałe ponownie skracane o połowę..

Każda różnorodność schematów przycinania agrestu ma na celu stworzenie dobrze oświetlonego krzewu zawierającego silne pędy w różnym wieku.

W trzecim roku życia obraz jest wyraźny, pędy już się pojawiają, rosną wyraźnie w niewłaściwym miejscu, krzyżują się i po prostu słabe. To są pierwsze do wycięcia. Pędy drugiego rzędu zachowują, jeśli to możliwe, wszystko, ale rosnące w pionie nieco się skracają. W czwartym roku życia krzew jest już uformowany, a dalsze przycinanie polega na usuwaniu chorych, słabych, połamanych lub nakładających się pędów. Każdego roku wycina się wszystko, co zagęszcza krzew, a pozostałe roczne pędy skraca się, aby pozostało na nich 5-6 pąków.

Dorosły krzew Kolobok powinien składać się z 20–25 pędów zerowych w różnym wieku, średnio rozgałęzionych. Najstarsze pędy, na których rozgałęzienia są małe, a przyrosty są nieznaczne, są cięte na poziomie gruntu.

Wideo: młody krzak agrestu Kolobok

Zalety i wady odmiany w porównaniu z podobnymi

Agrest Gingerbread man, jak każda roślina ogrodowa, nie jest pozbawiony pewnych wad, ale jego główne cechy konsumenckie to oczywiste zalety. Jego zalety to:

• wysoka zdolność adaptacyjna do warunków wzrostu;
• bardzo niewiele małych kolców;
• wysoka wydajność;
• łatwość pielęgnacji;
• dobry smak jagód;
• możliwość transportu i długoterminowa ochrona upraw;
• wysoka odporność na choroby;
• odporność na mróz i suszę.

Jednak mrozoodporność to termin, który nie jest identyczny z zimotrwalością, a Kolobok boi się zimowych roztopów, a raczej mrozów, które po nich następują. Wady tej odmiany to:

• niestabilność wahań zimowej pogody (temperatura i wilgotność);
• skłonność do zagęszczania krzewu, wymagająca umiejętnego przycinania.

Ponieważ przycinanie jest jednym z niezbędnych etapów opieki, okazuje się, że istnieje tylko jedna istotna wada: strach przed zimowymi wahaniami pogody, które niestety często występują w niektórych regionach, w szczególności w regionie moskiewskim. Ale Kołobok świetnie czuje się w mroźnych regionach, gdzie odwilże są rzadkie, na przykład we wschodniej Syberii. Smak jagód również nie jest wybitny, ale nie dla każdego ...

Z czym możesz porównać Koloboka? Jeśli mówimy o odmianach bezkolcowych, to oczywiście bez kolców idealnie się nie dzieje, żaden agrest ma kolce. Tak więc odmiana afrykańska jest nieco podobna do odmiany Kolobok. Mówi się, że jego jagody są smaczniejsze, ale na odmianę często wpływa antraknoza. Agrest Fires z Krasnodaru jest bardzo dobry, ale jego smaczne jagody są trochę mniejsze. Wielu amatorów stawia odmianę Czernomor wyżej niż Kolobok: ma wyższe krzewy, nie jest tak wybredna w przycinaniu, ale jagody Czernomoru, prawie czarne w kolorze i średnim smaku, są półtora raza mniejsze.

Agrest odmiany Czernomor, z którym często porównuje się Kolobok, ma również bardzo mało kolców, ale jagody nie są tak spektakularne

Pod względem ogółu swoich pozytywnych właściwości znany od wielu lat Kolobok znajduje się raczej w górnej części „klasyfikacji”: jest to agrest uprawiany w wielu regionach i można go polecić nawet początkującym mieszkańcom lata..

Opinie

Wideo: zbiór agrestu Kolobok

Odmiana agrestu Kolobok jest dobrym przedstawicielem tzw. Odmian bezkolcowych, rodzi piękne czerwone jagody i daje roczne wysokie plony. Odmiana ze względu na swoje wysokie zdolności adaptacyjne zyskała popularność w różnych regionach, także tych o surowym klimacie. Półwieczna historia odmiany wskazuje, że Kolobok jest jedną z odmian czczonych przez ogrodników.