Jak uprawiać mieczyki na zewnątrz: szczegółowo technologia rolnicza

Niezwykły wygląd mieczyków jest głównym powodem ich popularności. Kwiatostany, podobnie jak smukłe pochodnie, otoczone są liśćmi wyrostka mieczykowatego. Roślina ma popularne nazwy: szpikulec, trawa szablasta. Gatunki pochodzenia europejskiego są mało dekoracyjne. Mają małe, nieliczne kwiaty i krótki okres kwitnienia. Obecnie w ogrodach uprawia się mieczyki afrykańskie, przy których prowadzono długą pracę selekcyjną, po której szpikulec stał się ulubioną rośliną ozdobną hodowców kwiatów na całym świecie..

Wymagania dotyczące warunków wzrostu

Gladiolus to jedna z najbardziej wymagających roślin kwiatowych. Uwielbiają ciepło i światło, dlatego sadzi się je tylko na terenach otwartych, ale jednocześnie chronione są od strony północnej krzewami lub płotem. Rośliny nie zakwitną w cieniu. Lekkie zacienienie w godzinach porannych i wieczornych może opóźnić kwitnienie o kilka tygodni.

Gladiolus preferuje gleby gliniaste i piaszczysto-gliniaste lekko kwaśne bez stojącej wody. Astry, pomidory, ogórki, szaszłyki nie powinny być poprzednikami kwiatów. Idealnie, miejsce mieczyków zmienia się co roku, wracając na swoje pierwotne miejsce nie wcześniej niż pięć lat później. Małe obszary, na których nie ma możliwości zorganizowania płodozmianu, są dezynfekowane w jeden z następujących sposobów:

• podczas jesiennego kopania do łóżka ogrodowego dodaje się wybielacz (100-150 g na metr kwadratowy);
• jesienią grzbiety impregnuje się formaliną (250 ml 40% leku na 10 l wody) i na jeden dzień przykrywa folią.

Formalina lub chlor zostaną wymyte przez jesienne deszcze i stopioną wodę, ale będą miały czas na oczyszczenie podłoża z zarodników chorobotwórczych grzybów i innych mikroorganizmów.

Zalecane odmiany dla wszystkich regionów

Andrei Sakharov to odmiana wyhodowana przez A.N. Gromova. Ma wyjątkowy kolor - górne płatki są mleczno-różowe z odcieniem malinowo-łososiowym, dolne są bladożółte z zielonym odcieniem. Bulwy są kremowożółte, żebrowane, do 5 cm średnicy, kwiat pofałdowany, płatki gęste, o fakturze jedwabnego wosku. Roślina jest mocna, z mocną długą łodygą. Płatki kwiatów ułożone są w dwóch rzędach. Zalecane dla wszystkich regionów.

Odmiana Andrey Sakharov

Orzeł bielik - wyhodowany przez hodowcę Kolosa V.A. Mieczyk mieczyk o średnim okresie kwitnienia, wysokość łodygi do 170 cm.Długość szypułki - 45 cm.Roślina dwurzędowa, kwitną w tym samym czasie 7-9 kwiatów o kształcie gwiazdy. Średnica każdej 15 cm, okres kwitnienia 8-12 dni. Płatki z falistymi brzegami, białe, z kremową plamką u nasady.

biały Orzeł

Dmitry Solunsky - wyhodowany przez MA Kuznetsova pod koniec ubiegłego wieku. Odmiana stosunkowo odporna na choroby grzybowe o dużych kwiatach. Ich średnica sięga 15 cm, są to białe, karbowane płatki. Długość kwiatostanu 110 cm, wysokość całej rośliny 165 cm. Kwitnie jednocześnie 9-11 kwiatów.

Odmiana Dmitry Solunsky

Maya Plisetskaya to kolejna odmiana wyhodowana przez A. N. Gromova. Roślina o kwiatostanie dwurzędowym, wysoka, mocna. Kwiaty drobne, piaskowo-żółtawe z różowym odcieniem, nie blakną. Płatki są pofałdowane. Kwitnie przez 10-12 dni, 22-24 na kwiatostan.

Odmiana Maya Plisetskaya

Latarnie morskie - odmiana wyhodowana w Federalnym Centrum Naukowym Michurin (Tambov). Wysokość roślin do 165 cm, długość kwiatostanów 88-92 cm Kwiaty ułożone w dwóch rzędach. Jednocześnie otwiera się 8-10 sztuk. W sumie na kwiatostanie są 23 sztuki. Kolor płatków jest liliowo-niebieskawy, pośrodku znajduje się jasna okrągła plamka w kolorze wiśni. Okres kwitnienia jest średni. Odmiana odporna na choroby, szkodniki i niekorzystne warunki atmosferyczne.

Światła latarni

Przygotowanie materiału do sadzenia

Kultura jest rozmnażana przez bulwy. Przechowują składniki odżywcze, które zostaną zużyte podczas przechowywania w zimie. Pod względem botanicznym bulwa to łodyga z małymi liśćmi.

Corm różni się od cebulki tym, że ta ostatnia gromadzi składniki odżywcze w liściach, a materiał sadzeniowy mieczyk składa się z tkanki łodygi.

Kolor materiału do sadzenia zależy od odmiany. Im jaśniejsze kwiaty, tym ciemniejsza bulwa. Najcenniejsze są bulwy o średnicy od 3 do 4 cm, wyhodowane z bulw. Jeśli jeszcze nigdy nie zakwitły, nazywa się je nieletnimi lub, mówiąc prościej, „dziewczynkami”. Najwyższej jakości kwiatostany otrzymywane są z młodocianego materiału. Stary, 4-5 letni materiał nasadzeniowy - płaski, z dużym dnem - da kwiaty o niskiej odporności. Z reguły takie rośliny giną pod koniec sezonu, a sama bulwa gnije w glebie..

Na początku kwietnia materiał nasadzeniowy mieczyków wyjmuje się z chłodni, gdzie trzymano je przez całą zimę, oczyszczono z suchych łusek i dokładnie zbadano. Obszary suchej zgnilizny, która pojawiła się podczas przechowywania w okresie zimowym, wycina się sterylnym nożem do zdrowych tkanek, skrawki suszy i pokrywa brylantowo zielenią. Materiał do sadzenia układa się w słabym świetle w temperaturze +30 stopni i utrzymuje przez 15-20 dni.

Niewielką ilość materiału do sadzenia można rozłożyć na szafkach kuchennych. Pod sufitem kuchennym dodano warunki temperaturowe i świetlne wymagane do wernalizacji. Zabieg światłem aktywuje procesy biochemiczne, budzi nerki i obrzęk guzków korzeni. Następnie takie bulwy szybko się zakorzenią i zakwitną dwa tygodnie wcześniej.. Młode bulwy po wernalizacji zaczynają szybko wyrastać z ich jedynego pąka.

Młode bulwy

Przygotowanie gleby

Jesienią przygotowywane jest łóżko dla mieczyków. Gleby gliniaste i ciężkie gleby gliniaste są wykopywane, dodając na metr kwadratowy:

• wiadro zgniłego obornika;
• wiadro piasku;
• pół szklanki superfosfatu;
• trzy szklanki siarczanu potasu;
• dwie do trzech szklanek popiołu drzewnego.

Łóżko jest wykopane na głębokość bagnetu. Na glebach lekkich stosuje się glinę, staw lub zwietrzały torf wraz z humusem i nawozami mineralnymi w celu poprawy wilgotności. Po wykopaniu teren wyrównuje się i wycina redliny o szerokości 80-100 cm Zaleca się natychmiastowe zamontowanie łuków drucianych, na których wczesną wiosną będzie można naciągnąć polietylen, aby przyspieszyć nagrzewanie się gleby. Polietylen pozwala na sadzenie mieczyków na początku kwietnia, a na Syberii - pod koniec kwietnia. Niekryte redliny sadzimy w maju, koncentrując się na temperaturze gleby na głębokości sadzenia bulw.

Lądowanie

Gladiolus sadzi się, gdy temperatura gleby osiągnie +10 stopni na głębokości 10 cm. Nie należy czekać dłużej, gdyż w cieplejsze dni pęd zacznie rosnąć intensywniej niż system korzeniowy, co później negatywnie wpłynie na jakość kwitnienia.

Bulwy wieczorem przed sadzeniem moczy się przez pół godziny w roztworze nadmanganianu potasu (1 g na pół litra wody), a następnie przenosi do ciepłego roztworu pierwiastków śladowych do rana. Wszystkie zabiegi należy wykonywać z najwyższą starannością, aby nie zerwać kiełków powstałych po wernalizacji..

Bulwy sadzi się na głębokość w zależności od ich wielkości. Wszelkie cebulki, w tym mieczyki, sadzi się zgodnie ze „złotą zasadą” - głębokość sadzenia powinna wynosić trzy lub cztery wysokości bulw.. Możliwe jest też głębsze lądowanie - na bagnecie łopaty. Dzięki tej metodzie rośliny są mocniejsze i nie wymagają podwiązki. Jednak przy głębokim sadzeniu wzrasta niebezpieczeństwo gnicia cebul i zauważalnie zmniejsza się liczba dzieci. Płytkie rozmieszczenie powoduje powstawanie małych zakrzywionych kwiatostanów. Jeśli chcesz jednocześnie zdobyć wiele dzieci i duże kwiatostany, użyj płytkiego sadzenia, a następnie hatchingu roślin.

Gladiolus sadzi się według następujących schematów:

• Przy dużych cebulach - 15 cm między kwiatami i 30 cm między rzędami.
• Na małe cebulki - 10 cm między kwiatami, 25 cm między rzędami.
• Kwiaty duże o jakości wystawienniczej sadzimy według schematu - 30 cm w rzędzie, 50 cm w nawy.

Technologia lądowania:

• użyj łopaty bagnetowej, aby wykopać rów o wymaganej głębokości;
• wypoziomować dno;
• czysty piasek rzeczny wylewa się na dno warstwą 3 cm;
• bulwy układa się na piasku i lekko dociska;
• mieczyki są pokryte czystym piaskiem, a następnie pokryte ziemią.

Opieka

Mieczyki są podlewane tylko przy suchej, upalnej pogodzie. Rośliny szczególnie potrzebują wilgoci podczas pączkowania i kwitnienia. Po każdym podlewaniu gleba jest poluzowana w przejściach i łóżkach. Pielęgnacja oprócz rozluźnienia polega na usuwaniu chwastów.

Nawet gdy rosną na żyznych glebach, mieczyki wymagają dodatkowego karmienia. Zastanawiając się nad dawką i wyborem nawozów, należy kierować się zasadą: lepiej jest niedożywić każdą roślinę niż przekarmić. Zaleca się dbać o szaszłyk w następujący sposób: karmić często, ale małymi dawkami, raz na dwa tygodnie, począwszy od fazy pojawienia się trzeciego liścia.

Do pierwszej procedury wybiera się nawóz azotowy. Odpowiedni „Kemira flower” i „Biorost”. Od lipca ogranicza się nawożenie azotem i zwiększa dawkę fosforu. Fosfor sprawia, że ​​kwiaty są jaśniejsze i bardziej bujne. W drugim sezonie wegetacyjnym mieczyki można karmić nawozem do trawników Kemira. Granulki - 2 łyżki. l. na metr kwadratowy - nakładać na sucho przed podlaniem grządek, a następnie osadzać w ziemi za pomocą grabi.

Choroby i szkodniki

Najniebezpieczniejszym szkodnikiem szaszłyka są wciornastki. Jest to mały brązowy owad, którego prawie nie widać gołym okiem. Wciornastki wysysają sok z roślin, dlatego na liściach i kwiatach pojawiają się drobne przebarwienia. Przy dużej populacji mieczyków z wciornastkami pąki nie otwierają się, wysychając bezpośrednio na roślinie. Wciornastki są szczególnie szkodliwe podczas suchych upałów, kiedy szybko się rozmnażają i wyłapują wszystkie nowe rośliny.

Wciornastki mieczyk hibernują pod pokrywającymi łuskami bulw. Podczas przechowywania mogą aktywnie uszkodzić materiał do sadzenia. Jeśli wiosną po przechowywaniu w piwnicy pod suchymi łuskami cebul zostaną znalezione lepkie obszary, oznacza to, że winne są wciornastki. Bulwy zakażone wciornastkami wymagają zwalczania szkodników. Są moczone w roztworze "Karbofosu" lub innych pestycydów przeciwko ssącym szkodnikom.

Wciornastki przenoszą się z bulw do nadziemnej części mieczyków na początku i w połowie czerwca. W tym czasie nasadzenia zaczynają opryskiwać "Karbofos" lub "Aktara". Opryskiwanie przeprowadza się trzy razy w tygodniowych odstępach..

Liście uszkodzone przez wciornastki

Mieczyki w otwartym polu są podatne na suchą i mokrą zgniliznę, fusarium. Ścisłe przestrzeganie zasad techniki rolniczej i dezynfekcji materiału sadzeniowego pomoże pozbyć się chorób. Chore rośliny i bulwy są usuwane tak szybko, jak to możliwe, dzięki czemu nie stają się źródłem infekcji dla zdrowych okazów. Możesz użyć "Fundazolu" i nadmanganianu potasu do opryskiwania, podlewania mieczyków u nasady, moczenia bulw wiosną i jesienią.

Praktyka pokazuje, że preparaty chemiczne nie leczą chorób grzybiczych mieczyków, a jedynie je tłumią. Zgodność z płodozmianem i odrzuceniem materiału nasadzeniowego może zapobiec ewentualnym problemom.

Kopanie

Nie należy spieszyć się z usuwaniem mieczyków z pierwszymi jesiennymi zimnymi trzaskami, pomimo ich afrykańskiego pochodzenia. Liście szaszłykowe tolerują mrozy do -2, a nawet do -3. Chłodzenie jest sygnałem dla roślin do transportu składników odżywczych z części nadziemnej do bulw. Klimat wielu regionów charakteryzuje się ciepłą, długą jesienią. Najkorzystniejszy czas na kopanie mieczyków na środkowym pasie to koniec października. Na Syberii i Uralu jesień przychodzi wcześniej, więc mieczyki wykopuje się pod koniec września.

Aby uzyskać pomyślne dojrzewanie bulw, od kwitnienia do kopania powinno minąć 3-4 tygodnie. Co najmniej 3 tygodnie przed kopaniem łodygi są odcinane od roślin. Łóżka przestają podlewać i pielą, czekając na ustanie wzrostu i pogodę sprzyjającą kopaniu. Najlepiej jest rozpocząć zbiór bulw w suchy i słoneczny dzień, jeśli to możliwe. Mieczyków wykopuje się kielnią ogrodową lub małą łopatą. Okazy z objawami chorób są natychmiast odrzucane: plamy, ślady zgnilizny. Wszystkie odrzuty są niszczone. Rygorystyczna selekcja to jedyny możliwy sposób na utrzymanie zdrowia mieczyków, ponieważ wszystkie współczesne odmiany mają niską odporność.

U zdrowych okazów odcina się część nadziemną, pozostawiając kikut ok. 1 cm.Do przycinania wygodnie jest użyć sekatora do kwiatów. Dzieci są oddzielane od bulw matki, korzenie są usuwane i myte z ziemi, a następnie moczone przez pół godziny w nadmanganianu potasu. Marynowane mieczyki suszy się w temperaturze 25-30 stopni. Suszenie trwa od dwóch do trzech tygodni. Następnie przez kolejny miesiąc bulwy są suszone w temperaturze +20 stopni. Przed położeniem w piwnicy bulwy są ponownie dokładnie badane, a wszystkie podejrzane okazy są usuwane. Dzieci z pękniętą membraną należy wyrzucić, ponieważ nadal nie będą zimować, a jeśli przeżyją do wiosny, najprawdopodobniej zgniją w glebie.

Konieczne jest prawidłowe przechowywanie bulw w temperaturze + 1 + 3 stopnie. Jeśli nie ma piwnicy, niewielką ilość materiału do sadzenia można przechowywać w szufladzie na warzywa w domowej lodówce. Przechowywanie w temperaturze pokojowej jest niedopuszczalne - materiał nasadzeniowy wyschnie i nie będzie żył do wiosny.

Dwa lub trzy razy w okresie zimowym musisz zrewidować materiał do sadzenia. Pozostałe cebulki wydadzą piękne kwiaty następnego lata i cykl się powtórzy..