Sadzenie wiśni jesienią - jak to zrobić dobrze?

Sadzenie całego ogrodu, podobnie jak sadzenie pojedynczej wiśni, wymaga przestrzegania pewnych zasad. Dostępna wiedza o cechach tego gatunku owoców pestkowych pozwala zapewnić najlepsze warunki do przeżycia sadzonek, ich prawidłowego rozwoju. Oznacza to, że owocowanie nastąpi w odpowiednim czasie i będzie najbardziej kompletne. Sadzenie czereśni jest możliwe o każdej porze ciepłej, ale to właśnie jesień najlepiej odpowiada cyklom wegetatywnym, o ile zabieg zostanie wykonany prawidłowo i terminowo. Na każdym etapie, od wyboru sadzonki po podlewanie po posadzeniu, obowiązują zasady dyktowane przez samą naturę i potwierdzone doświadczeniem ogrodników..

Cechy sadzenia jesienią

Zalecenie sadzenia pestkowych roślin owocowych (czereśni, czereśni, śliwek) jesienią podyktowane jest nie tylko obecnością różnorodnych sadzonek w tym okresie. O wyborze czasu decydują znaczące różnice w cyklach rozwojowych w porównaniu z innymi drzewami owocowymi.

Cechy roślinności wiśniowej:

1. 1. System korzeniowy rozwija się stosunkowo wolno (odrodzenie nowych korzeni zajmie do 30 dni).
2. 2. Część nadziemna zaczyna wcześnie rosnąć, zaraz po rozmrożeniu gleby. Ogrodnik musi jak najszybciej zdążyć z nasadzeniami, zanim pąki puchną.
3. 3. Liście mogą pojawiać się szybciej niż korzeń sadzonki wiosennej. Chociaż zachwyci to młodych ogrodników, nie będzie wystarczającej ilości pożywienia dla korony, a wzrost spowolni..
4. 4. Nasadzenia jesienne wyprzedzają nasadzenia wiosenne ze względu na uformowane korzenie przybyszowe, dojrzałe łodygi, odporność na przymrozki powrotne.

Dzięki temu jesienią łatwiej jest upewnić się, że sadzonki skończyły rosnąć (kora jest dojrzała, liście zrzucone). Łatwiej jest przygotować glebę, obliczyć czas sadzenia. System korzeniowy będzie miał czas na dostosowanie się i zapewnienie pożywienia dla przyszłych liści i pędów. Wiosną będzie okazja do uzupełnienia braków lub nadrobienia strat wśród młodych drzewek.

Praca przygotowawcza

Staranny dobór stanowiska, poprawa właściwości gleby, dobór odmiany i zakup sadzonki nie mają bezpośredniego związku z samym sadzeniem, ale poważnie wpływają na efekt końcowy. Błędy na każdym etapie mogą zniweczyć wszelkie dalsze wysiłki. Przestrzeganie prostych zasad znacznie upraszcza późniejszą pielęgnację i przybliża pierwsze zbiory..

Wybór sadzonek

Wybierając materiał do sadzenia, należy zwrócić uwagę na odmiany dostosowane do danego klimatu. Różne okresy przemarzania gleby, wiosenne przymrozki, susze czy okresy deszczowe - należy uwzględnić wszystkie lokalne warunki pogodowe. Najlepszym wyborem są odmiany strefowe, które dobrze radzą sobie w okolicy. Wskazane jest kupowanie sadzonek z pobliskich szkółek lub od doświadczonych ogrodników.

Liczy się również wiek drzewa. Do sadzenia nadają się sadzonki jednoroczne i dwuletnie. Preferowane są drzewa o prymitywnej koronie (posiadającej kilka gałęzi szkieletowych), średnicy pnia do 1,5 cm, wysokości ok. 100 cm. Kryteria te mogą również spełniać sadzonki dwuletnie i jednoroczne. Jeśli oferowane są do zakupu rośliny jednoroczne o wysokości większej niż 1,5 metra, nie ryzykuj. Drzewa są przekarmione azotem dla szybkiego wzrostu, nie miały czasu dojrzeć i mogą nie przetrwać mroźnej zimy.

Kilka wskazówek dotyczących wyboru według wyglądu:

• na drzewie nie powinno być żadnych liści (zwłaszcza zielonych, zwiędłych);
• pień jest równy, bez odchyleń od wzrostu pionowego;
• w szczepionych hybrydach kikut jest zarośnięty, bez zwiotczenia;
• system korzeniowy jest rozwinięty, nie przesuszony, bez zgrubień, narośli.

Nie należy skracać korzeni roślin wybranych do uprawy. Konieczne jest usunięcie uszkodzonych końcówek, przemoczonych podczas kopania. Długość rozwiniętego systemu korzeniowego jednorocznej sadzonki wynosi ponad 15 cm, u dwuletniej - ponad 25 cm. Aby uniknąć strat podczas transportu, korzenie sadzonek zanurza się w „talker” (mieszanina gliny i wody) i pakuje w płótno lub w jakikolwiek sposób zabezpiecza przed wysychaniem.

Ważny! Rośliny zakorzenione we własnym zakresie łatwiej tolerują zimno i są w stanie zregenerować się po śmierci części nadziemnej. Wiśnie szczepione szybciej zaczynają owocować, ale gorzej regenerują się po uszkodzeniach.

Odpowiedni czas

Czas sadzenia jest bardzo ważny, ponieważ zbliża się zimno i roślina musi mieć czas na przygotowanie. W różnych regionach terminy mogą się znacznie różnić, ale główne kryteria pozostają takie same:

1. 1. Koniec sezonu wegetacyjnego części nadziemnej rośliny. Sadzonki upuściły liście.
2. 2. Co najmniej 30 dni przed spodziewanym nadejściem mrozu.
3. 3. Temperatura gleby powyżej +10 ° C.

W zależności od klimatu odpowiedni czas może nastąpić między sierpniem a końcem października. Znając datę spodziewanego przymrozku i odliczając do niego 30 dni, uzyskaj najlepszy termin sadzenia. Do tego czasu dodaje się kilka tygodni na przetwarzanie i kurczenie gleby..

Jeśli wszystkie warunki zostaną spełnione, górna część rośliny pozostaje w spoczynku, a podziemia ma możliwość aktywnego rozwoju. Przez miesiąc wiśnia ma wystarczającą ilość korzeni, a sadzonka „zapuszcza korzenie” w nowym miejscu. Jeśli warunki pogodowe zmieniły się diametralnie, nadchodzi chłód i nie ma czasu na sadzenie drzew, warto odłożyć sadzenie do wiosny. W tym przypadku sadzonki są zakopywane w płytkim wykopie, przykryte ziemią i pozostawione na zimę..

Dobre miejsce

Wiśnie kochają słońce. Szukając miejsca w ogrodzie zadbaj o dobre oświetlenie sadzonek. Sadząc wzdłuż żywopłotów, ogrodzeń, wybieraj tylko słoneczną stronę. Sąsiedztwo z jabłoniami, sosnami, innymi drzewami cieniującymi jest również możliwe tylko od południa. Ze sobą wiśnie tolerują bliskie sadzenie - do 2 m między roślinami.

Nie dają dobrych plonów, a wiśnie sadzone w nisko położonych, wilgotnych miejscach często chorują. Nasadzenia powinny być dobrze wentylowane, ale silne wiatry zimą mogą zniszczyć rośliny. Dlatego na szczytach wzgórz wiśnie będą niewygodne. Za idealne uważa się zbocza zachodnie i północno-zachodnie o nachyleniu nie większym niż 6%.

Jeśli chcesz zirytować wiśnię na już ukończonej działce ogrodowej, postępuj zgodnie z oświetleniem i pozostaw miejsce na uformowanie korony w oparciu o cechy odmiany, ale nie mniej niż 2,5 m średnicy.

Odmiany nisko rosnące i karłowate wymagają jeszcze ostrożniejszego podejścia do oświetlenia. W zacienionych miejscach nie będą w pełni wykazywać efektu dekoracyjnego i płodności..

Układanie dołu do lądowania

Wiśnie nie są bardzo wymagające pod względem składu gleby. Roślina źle się czuje tylko na obszarach zbyt kamienistych, gliniastych lub całkowicie zalanych. Najlepszy wzrost i owocowanie obserwuje się na glebach lekkich przepuszczalnych dla powietrza: czarnoziemach, glinach, darni, glinie piaszczystej.

Wiśnia nie toleruje zwiększonej kwasowości na miejscu. Gleba powinna być lekko kwaśna lub obojętna. W innym przypadku należy wstępnie wapnować: dodać do 3 kg wapna (lub mąki dolomitowej) na 10 m² lub dodać 1 kg do każdego dołka.

W najlepszym przypadku miejsce jest przygotowywane na miesiąc przed sadzeniem. Wykopanie terenu do głębokości 40 cm, jednocześnie z wapnowaniem i wprowadzeniem organicznego nawożenia (humus, obornik). Jeśli czas na to pozwala, wskazane jest zasianie na miejscu zielonych roślin obornika, poczekanie na pędy i osadzenie ich w ziemi jako nawóz.

Otwory wykopuje się nie później niż 2 tygodnie wcześniej, w celu całkowitego skurczenia gleby. Średnica gotowego dołu wynosi od 50 do 80 cm, głębokość 60 cm Im cięższa gleba, tym głębsze powinno być miejsce sadzenia. Na glebach gliniastych i kamienistych wykopuje się dół do 1 mi wypełnia się oddzielnie zbieraną żyzną glebą.

Podczas sadzenia wiśni gotowa wnęka jest wypełniona warstwami:

1. 1. Drenaż - warstwa pokruszonego wapienia.
2. 2. Mieszanka gleby z nawozami mineralnymi (superfosfat 40 g, chlorek potasu 25 g).
3. 3. Żyzne podłoże z równymi udziałami gleby usuniętej z dołu i próchnicy (humus).

Chlorek potasu można zastąpić popiołem drzewnym w ilości 0,5 kg.

Ważny! Na tym etapie nie należy stosować nawozów azotowych i dużych dawek nawozów mineralnych. Będzie to miało negatywny wpływ na skład biologiczny gleby i przeżywalność sadzonek. Niedopuszczalne jest stosowanie świeżego obornika, produkty jego rozkładu hamują system korzeniowy młodej rośliny.

Szczegółowe instrukcje lądowania

Niektórzy ogrodnicy maczają sadzonki w wodzie przed sadzeniem, podczas gdy inni uważają to za nieskuteczne, a nawet szkodliwe. W każdym razie należy przestrzegać środka: nie pozostawiaj drzew w płynie dłużej niż 6 godzin, nie używaj chlorowanej wody. Po zakończeniu przygotowań możesz przejść do najważniejszej rzeczy..

Przewodnik krok po kroku dotyczący sadzenia wiśni jesienią:

1. 1. Pośrodku gotowego dołu umieszcza się kołek w celu zamocowania młodej rośliny.
2. 2. Wysypuje się kopiec żyznej gleby, aby podeprzeć korzenie.
3. 3. Sadzonkę sadzi się na wzniesieniu pośrodku tak, aby korzenie równomiernie opadały na dno dołka, a miejsce szczepienia wznosiło się 3-5 cm nad poziom gleby.
4. 4. Wypełnij jamę konsekwentnie nawożoną glebą, lekko ubijając każdą warstwę.
5. 5. Po osiągnięciu szczytu ułóż z ziemi wałek wokół dołu sadzenia, aby zrobić otwór do nawadniania.
6. 6. Obficie podlewaj sadzonki, używając co najmniej 2 wiader wody na każdą.
7. 7. Po upewnieniu się, że przeszczep znajduje się powyżej poziomu gleby, przymocuj sadzonkę do kołka. Zawiąż wolną ósemkę, aby uniknąć tarcia i zranienia młodej kory.

Sadząc wiśnie jesienią, wierzchnią warstwę przykryj ściółką. Humus, trociny, torf nie tylko zatrzymują wilgoć w glebie, ale także chronią korzenie przed ekstremalnymi temperaturami. Sadzonki ściółkowane na zimę łatwiej znoszą mrozy, zwłaszcza w bezśnieżne zimy. Uważaj - zbyt gruba warstwa ściółki przyciąga gryzonie i inne szkodniki.

Pielęgnacja młodych sadzonek

Prawidłowe sadzenie w korzystnych warunkach zapewnia dobre przeżycie i terminowe przystosowanie systemu korzeniowego do nowych warunków. Jesienne deszcze utrzymują glebę w suchości. Dbanie o sadzonki wiśni nie jest trudne. Przed nadejściem chłodu ogrodnik musi wyrzucić pień rośliny ziemią na wysokość 30 cm i pokryć drzewa świerkowymi gałęziami. Kiedy gleba topnieje na wiosnę, schronienia są usuwane, a gleba jest wyrównana.

Ściółkę usuniętą po schronieniu sadzonek na zimę należy spalić i, jeśli to konieczne, wymienić na nową. Zmniejsza to ryzyko chorób i inwazji szkodników. W celu wiosennej ochrony roślin pnie bielone są wapnem hydratyzowanym.

Wraz z ciepłem wiosny roślina ma silny system korzeniowy i jest w stanie szybko przejść do wzrostu. Opieka w tym czasie polega na podlewaniu (jeśli to konieczne) i ochronie przed chorobami i szkodnikami. Przed pączkowaniem gałęzie spryskuje się roztworem Azophos, a po 10 dniach można ponownie traktować drzewa płynem Bordeaux.

Niezbędne karmienie

Otwór do sadzenia zapewnia pożywienie dla rosnącego drzewa przez kilka lat. Konieczność karmienia może powstać, jeśli roczny wzrost pędów nie przekracza średnio 30 cm, co sygnalizuje brak składników odżywczych. W takim przypadku dozwolone jest karmienie wiśni jesienią. Do kopania wprowadza się do 5 kg humusu, 50 g superfosfatu i szklankę popiołu na roślinę.

Jesienią nie stosuje się nawożenia azotem (obornik, ptasie odchody). Takie nawozy mogą wydłużyć okres wegetacji, zapobiec dojrzewaniu kory i opóźnić wyjście rośliny w zimowy spoczynek. Wiosną, przed kwitnieniem, dopuszczalne jest stosowanie tak prostej kompozycji do karmienia płynnego:

• obornik - 10 l;
• woda - 10 l;
• popiół - 1 l.

Skład opatrunku mineralnego zamiast organicznego:

• azotan amonu - 2 łyżki. l.;
• podwójny superfosfat - 1 łyżka. l.;
• potas bez chloru - 0,5 łyżki. l.

Mieszankę nawozową rozcieńcza się w wodzie i stosuje na 1 m² koła pnia. Powtarzanie tej techniki lub dodawanie mineralnych substancji azotowych jest dopuszczalne tylko do sierpnia, po którym następuje przerwanie karmienia.

Zapamiętaj! Nawozy organiczne z czasem silnie zakwaszają glebę. Wiśnie mogą reagować zahamowaniem wzrostu i opóźnionym owocowaniem. Konieczne jest monitorowanie kwasowości i terminowe wapnowanie.

Młode wiśnie można karmić do trzech razy w sezonie popiołem drzewnym (1 kg na 1 roślinę). Po raz pierwszy - zaraz po kwitnieniu. W drugim, gdy powstaje jajnik. Dobrze jest łączyć takie podlewanie z opryskiwaniem dolistnym roztworem potasowo-wapniowym. Ostatnie karmienie popiołem odbywa się w sierpniu.

Jesienią, po opadnięciu liści, wiśnie są nawożone humusem sprowadzanym do kopania. Gdy drzewa osiągną wiek 4 lat i wejdą w pełne owocowanie, jeden taki nawóz w ciągu roku może wystarczyć dla dorosłej wiśni. W razie potrzeby do 2 wiader humusu dodać 100 g chlorku potasu i 100 g superfosfatu na roślinę.

Uprawa dobrego drzewa owocowego to pracochłonne zadanie. Przy odpowiednim podejściu główny wydatek energii będzie na etapie sadzenia, aw przyszłości wiśnia nie będzie wymagała stałej uwagi. Równie ważne są wszystkie etapy przygotowania: zakup materiału do sadzenia, czas sadzenia, przygotowanie gleby, a nawet miejsce przypisane drzewu w ogrodzie. Przestrzeganie zasad z pewnością wpłynie na zdrowie młodych wiśni i będzie owocować przez wiele lat..