Rozmnażanie pszczół przez nakładanie warstw
Z wielu powodów naturalny podział rodzin pszczelich nie zawsze jest akceptowalny dla pszczelarza..
Zadowolony
Lepiej jest całkowicie kontrolować ten proces i, jeśli to konieczne, zorganizować sztuczny rój.
Spróbujmy dowiedzieć się, jak to zrobić.
Opis
Możliwe jest tworzenie nowych rodzin pszczelich zarówno z rodzin pełnoprawnych, jak i przy pomocy tzw. rdzenie, czyli małe, indywidualne rodziny utworzone sztucznie.Aby stworzyć rdzeń, z silnej rodziny usuwa się maksymalnie dwie ramki z czerwiem i 1-2 ramki do karmienia. Są instalowane w nowym ulu, który jest następnie przenoszony w inne miejsce..
Jednak stary pszczoły wracają do rodziny, a młode tworzą nową kolonię, do której przyczepiają niepłodną macicę lub dołączają dojrzałą matkę.
Po pojawieniu się nowej królowej i rozpoczęciu odrobaczania zaczynają tworzyć pełnoprawną kolonię pszczół. Jądro wzmocnione ramkami z dojrzałym czerwiem - najpierw dodaj jedną lub dwie ramki, a po kilku dniach kolejne dwie. W przyszłości kolonia rozwija się samodzielnie.
Metoda podziału rodziny pszczół na pół lub na pół lata polega na wykorzystaniu pełnoprawnej silnej rodziny. Taka rodzina jest w przybliżeniu równo podzielona mechanicznie, z każdej połowy powstaje nowa kolonia..
Rozmnażanie kolonii pszczelich, zwane „blaszką na macicy”, praktykowane jest, gdy rodzina jest gotowa do naturalnego roju, czyli po złożeniu rojów.
Dzięki tej metodzie kolonia jest podzielona tak, aby w jednym ulu były owady latające z królową, aw drugim - nielatające i potomstwo.
Ogólne porównanie z rozmnażaniem naturalnym
Naturalne oddzielenie rodzin przez roje ma istotne wady w porównaniu z planowanym oddzieleniem sztucznym. W szczególności podczas roju zbiór jest znacznie (do 50%) kochanie.
Ponadto rój naturalny jest często chaotyczny - niektóre rodziny się rójką, inne nie. W takich warunkach prawie niemożliwe jest zaplanowanie wzrostu, rozwoju pasieki.
W takich warunkach pszczelarz nie ma możliwości podjęcia pracy hodowlanej..
Utrata rojów, które nie są szczepione w pasiece, nie jest rzadkością. Aby uniknąć takich strat, konieczne jest obserwowanie pasieki przez dość długi czas. Samo zbieranie rozproszonych rojów może być trudne (na przykład, jeśli rój osiadł na szczycie) drewno).
W ten sposób naturalne rozdzielenie rodzin pszczelich obniża produktywność pasieki, przeszkadza w pracy hodowlanej i powoduje wiele problemów z zachowaniem oddzielonych rodzin. Wszystkich tych problemów można uniknąć, kontrolując proces.
Z drugiej strony naturalne roje mają pewne przewagi nad sztucznie utworzonymi rodzinami. Szybko i sprawnie odbudowują plaster miodu i wydajniej pracują przy zbieraniu miodu.
Biologia rozrodu
Przez cały sezon w rodzinie pszczelej zachodzą procesy wpływające na jej liczebność - pojawienie się nowych pszczół i śmierć starych. Wczesną wiosną więcej pszczół umiera niż się rodzi, a liczba kolonii spada.
Ale stopniowo spadek liczby idzie na marne, a następnie obserwuje się dość szybki wzrost kolonii z powodu aktywnej reprodukcji.
Od pewnego momentu liczba jaj składanych przez macicę każdego dnia osiąga szczyt. Jednocześnie w ulu pojawia się nadmiar pielęgniarek, a każdą larwę obsługuje nie jedna, a maksymalnie cztery takie pszczoły.
Pojawienie się dużej liczby wyładowywanych pracą owadów, a także szczelność wynikająca z aktywnego powiększania się rodziny sprzyja uruchomieniu naturalnych procesów roju.
Warstwy pszczół
Wraz z tworzeniem się rdzeni zaczynają tworzyć się nowe kolonie pszczół (proces został opisany powyżej). Jałową matkę pszczół umieszcza się w jądrze i przykrywa czapką, a następnego dnia matkę wypuszcza się spod czapki. Po około dwóch tygodniach zaczyna składać jaja..Aby przekształcić rdzeń w pełnowartościowy krój, jest wzmocniony. Proces ten rozpoczyna się natychmiast po rozpoczęciu składania jaj przez młodą macicę. Jedną lub dwie ramki drukowanego czerwiu umieszcza się w rdzeniu, a po 5 dniach umieszcza się tam kilka ramek..
W ten sposób uzyskuje się szybki wzrost nawarstwienia, nowa rodzina pszczół staje się samowystarczalna i bierze czynny udział w zbieraniu miodu..
Zamiast niepłodnych matek można również umieścić w rdzeniach zapieczętowane dojrzałe mateczniki. W tym przypadku mateczniki są starannie przytwierdzone w górnej części plastrów obok czerwiu. Wiadomo, ile czasu zajmuje matce pszczół na wynurzenie się z matecznika - 16 dni.
Ale w przypadku stosowania dojrzałego ługu macierzystego proces ten jest znacznie zmniejszony..
W przyszłości warstwy zostaną utworzone w taki sam sposób, jak opisano powyżej. Tworzenie warstw odbywa się przez całą wiosnę przed początkiem głównego przepływu.
Indywidualne nawarstwianie pszczół
Jeśli pszczoły na rdzeń, a następnie na warstwy są pobierane wyłącznie z jednej rodziny, wówczas takie warstwowanie nazywa się indywidualnym. Ten rodzaj warstw może nadmiernie osłabić rodzinę pierwotną..
Prefabrykowane warstwy pszczół
W przypadku, gdy owady z różnych rodzin są wykorzystywane do tworzenia nowej kolonii pszczół, warstwowanie nazywa się prefabrykatami. Ta metoda pozwala szybko uformować wystarczająco duże warstwy..
Podział rodziny pszczół na pół
Możesz użyć tej metody podziału tylko w odniesieniu do dużej silnej kolonii. W tym celu w pobliżu zamieszkałego ula umieszcza się pusty ul i przestawia w nim połowę ramek czerwiowych i ramek paszowych. Nie ma znaczenia, do którego ula wpadnie łono.
Ponadto ule są umieszczane w taki sposób, że oba znajdują się w odległości około pół metra, po prawej i lewej stronie pierwotnego położenia zamieszkałego ula. W takim przypadku wejścia powinny znajdować się w taki sam sposób, jak wejście do zamieszkałego ula w jego pierwotnym miejscu.
Jeśli są one nierównomiernie rozmieszczone, bardziej „popularny” ul przesuwa się dalej.
Tablica pszczół na królowej lub królowej
Do tej metody przede wszystkim przygotowują nowy ul, umieszczają go na miejscu zasiedlonego i przenoszą tam ze starego ula dwie ramki z czerwiem, kilka ramek do karmienia i matkę.
Stary ul przenosi się w inne miejsce w pasiece i umieszcza w nim nową matkę lub zapieczętowaną matkę.
Należy zauważyć, że płytka nazębna na macicy lub płynie macierzystym jest dobra w zapobieganiu naturalnemu rojeniu, które może się dopiero rozpocząć. Z drugiej strony powstałe rodziny są początkowo osłabione.
Ponadto mają dysproporcję: w jednej kolonii pszczoły latające z królową, aw drugiej nielatające i potomstwo.
Sztuczny rój według metody Simminsa i Taranowa
Aby zapobiec naturalnemu rojeniu, stosuje się również inne metody. Podczas korzystania z metody Simmins wszystkie ramki z robakiem i miodem są przenoszone do sklepu. Te ramy są oddzielone od reszty pustej przestrzeni przy wejściu siatką Hahnemannian.
Pustą przestrzeń wypełniają ramy z fundamentem.
W przyszłości niektóre pszczoły przechodzą przez kratkę do robaka, inne pozostają przy królowej i zaczynają wyposażać nowe gniazdo, a królowa sieje ramki. Tak więc, zgodnie z metodą Simminsa, wewnątrz ula występuje sztuczne rojenie..
Metoda Taranova polega na fumigacji pszczół dymem przez wejście, a następnie wzdłuż górnej części ramek. Ta manipulacja zmusza pszczoły do zbierania miodu z wola. Przed wejściem montuje się tablicę, której jedna krawędź styka się z ziemią, a druga przed wejściem.
Pszczoły wraz z królową są strząsane na ziemię obok planszy. Pod tablicą gromadzą się w rój, który umieszczają w roju. Do następnego ranka rój przetrzymywany jest w ciemnym, chłodnym miejscu. Rano niszczą wszystkie mateczniki w ulu, a rój wraca na swoje stare miejsce..
Sztuczne metody roju według Simmansa czy Taranowa mają pewne wady. Dlatego metoda Simmonsa ma zastosowanie tylko do uli dwukadłubowych. Ponadto nie pozwala kontrolować jakości macicy, dlatego jest praktykowany tylko w małych pasiekach..
Podczas roju wzdłuż Taranowa ważne jest, aby pszczoły, które przeszły tę procedurę, pracowały, w przeciwnym razie rój będzie nadal występował. Ten sam wynik zostanie osiągnięty przez roztwory macierzyste, które nie zostaną zniszczone w ulu..
Stosowanie tymczasowych pszczół odkładających
W niektórych przypadkach pszczoły hodowlane są niedorobione z powodu braku produktywnej wczesnej paszy. W efekcie mogą zacząć rójkę, co obniża produktywność pasieki. Aby rozwiązać ten problem, stosuje się tymczasowe nawarstwianie pszczół..
Warstwy te są tworzone w taki sposób, że do momentu rozpoczęcia głównej łapówki nowe rodziny mogą być zaangażowane w zbiórkę miodu. Aby to zrobić, warstwowanie jest tworzone najpóźniej 40 dni przed głównym przepływem, a macica płodu jest natychmiast implantowana.
Aby utworzyć warstwę, stosuje się metodę znaną jako dzielenie pszczół na pół (patrz opis powyżej). Jednocześnie zarówno połowę pierwotnej rodziny, jak i jedną trzecią można przenieść do nowego ula - wszystko zależy od specyficznych warunków i stanu kolonii..
Pod koniec sezonu kolonie tymczasowe są eliminowane: pszczoły i czerw są dołączane do pierwotnej rodziny, pozostaje najlepsza z dwóch królowych.
W rezultacie łączny zbiór miodu z rodzin głównych i tymczasowych wzrasta w porównaniu z niepodzielonymi, a bardzo silna rodzina zbiera się na zimę..
Czas hodowli
Należy zauważyć, że udana reprodukcja pszczół z warstwami jest możliwa tylko w sprzyjających czasach. Okresy te są obliczane na podstawie kalendarza kwitnienia roślin miododajnych. Tworzenie warstw, a także sztuczne rojenie przeprowadza się nie później niż 5 tygodni przed rozpoczęciem głównego przepływu.
Optymalne jest, aby zabieg przeprowadzono 50 dni wcześniej..
Podsumowując, można stwierdzić, że naturalne rójki pszczół z reguły są zjawiskiem niepożądanym dla pszczelarzy..
Stosowanie warstw, a także techniki, takie jak metody Simmensa i Taranova, są skutecznymi sposobami zapobiegania temu..
