Zdjęcie opisujące rodzaje i odmiany adium w domu

W naturze adenium to wieloletnie rośliny lub krzewy podobne do drzew, które rosną w suchych, gorących regionach Afryki Środkowej i Południowej, na Półwyspie Arabskim i na wyspie Socotra. Adenium w domu to spektakularny kwiat wewnętrzny, który natychmiast przyciąga uwagę niezwykłą pogrubioną łodygą, gęstymi liśćmi na wierzchołkach pędów i jasnym kwitnieniem. W okresie wegetacji rośliny odmianowe są ozdobione prostymi i frotte corollas w odcieniach bieli, różu, malinowo-czerwonej i karmazynowej.

Dzięki kwiatom, niespodziewanie bujnym dla soczystych, kultura zyskała drugie imię, adenium „pustynna róża” i stała się niezwykle popularna wśród hodowców kwiatów na całym świecie..

Po raz pierwszy botanicy zainteresowali się adenium w XVIII wieku, kiedy podjęto pierwszą próbę sklasyfikowania jego gatunku, ale nadal istnieje wiele rozbieżności w przyjętym systemie w środowisku naukowym. Ogólnie przyjmuje się rozróżnienie 10 typów adeniów, różniących się:

• kształt ogona, kwiatów i liści;
• wymiary;
• osobliwości roślinności;
• miejsce naturalnego wzrostu.

Pomimo widocznych różnic, niektórzy eksperci kulturowi uważają, że wszystkie istniejące odmiany należą do tego samego gatunku Adenium obessum, a różnice w wyglądzie są spowodowane różnicami klimatycznymi, glebowymi lub innymi..

Adenium obessum (A. Obesum)

Gatunek ten jest najbardziej rozpowszechniony, znany i najlepiej zbadany. W naturze otyłe lub grube adium można znaleźć na kontynencie afrykańskim i na Bliskim Wschodzie. Zasięg interesującej rośliny to szeroki pas rozciągający się od Senegalu na zachodzie po Arabię ​​Saudyjską na wschodzie.

Nazwę adenium obowiązują Aden, czyli obecny Jemen, gdzie po raz pierwszy opisano tę niezwykłą roślinę..

Dla adenium obesum odpornego na suszę, wysokie temperatury i bezpośrednie działanie promieni słonecznych charakterystyczne są okresy czuwania i odpoczynku, gdy bylina:

• rzuca wydłużone, skórzaste w dotyku, szaro-zielonkawe liście o długości od 6 do 15 cm;
• przestaje rosnąć;
• nie tworzy nowych kolorów.

Ten stan obserwuje się w zimnych porach roku i podczas pory suchej. Wraz z początkiem sezonu wegetacyjnego na wierzchołkach pędów pojawiają się młode liście. Latem pojawiają się pąki, zamieniając się w rurkowe kwiaty żurawia i różowych odcieni. Średnica 5-płatkowej korony w dziko rosnącym otyłym adium wynosi od 4 do 7 cm, kwiaty odmian są znacznie większe, do 12 cm i bardziej zróżnicowane pod względem koloru i kształtu.

Zagęszczona szaro-brązowa łodyga może dorastać do metra grubości, podczas gdy znaczna część ogona znajduje się pod ziemią, a pozostający na zewnątrz pień otyłego adium przybiera postać drzewa lub krzewu o wysokości do trzech metrów.

Ze względu na powolny wzrost, ograniczenie wielkości doniczki, a także dzięki przycinaniu i kształtowaniu domu, adenium raczej nie dorośnie do takich rozmiarów, ale zadowoli dziwacznymi kształtami i jasnymi kolorami.

Adenium multiflorum (A. Multiflorum)

Ojczyzną rośliny, która uderza szczególnie obficie, są regiony środkowe i południowe. Tutaj wielokwiatowy adenium woli osiedlać się na glebie piaszczystej i słonej.

Bezpretensjonalny gatunek jest zadowolony z niewielkich nagromadzeń gleby i nie boi się suszy, zachowując rezerwy wilgoci w zagęszczonym pniu przypominającym miniaturowe drzewo baobabu z gładką szarawą korą i potężnymi korzeniami ukrytymi pod ziemią.

W naturze rośliny Adenium multiflora osiągają do trzech metrów wysokości iw wielu krajach są objęte ochroną państwa ze względu na ryzyko wyginięcia. Zagrożeniem dla gatunku są miłośnicy egzotycznych upraw polujących na bujnie kwitnące okazy, bydło oraz małpy żerujące na bulwach roślin..

Dzięki niesamowitej obfitości kwiaty adenium otrzymała nazwę lilia Impala, ale w kulturze gatunek ten występuje rzadziej niż otyły adium, ze względu na powolny wzrost i początek kwitnienia po 4 roku życia.

Adenium arabicum (A. Arabicum)

Nazwa adenium arabicum mówi sama za siebie. Ten gatunek z masywnym, przysadzistym ogonem pochodzi z Półwyspu Arabskiego..

W zależności od warunków klimatycznych wygląd rośliny może się zmieniać. Na obszarach z chronicznymi suszami adenium mają kształt krzaka, gdzie jest więcej wilgoci, mogą wyglądać jak mocne, grube drzewa o słabych gałęziach u podstawy. Adenium arabicum ma dość duże liście, różowawe, z fioletowym odcieniem lub ciemnobrązową korą i czerwono-różowe kwiaty.

W domu adenium arabic można wyhodować z nasion, aby następnie rozpocząć formowanie ogona i pnia.

Somalijski adenium (A. Somalense)

Somalijski gatunek Adenium jest rdzennym mieszkańcem Afryki, rosnącym na różnych obszarach swojego zasięgu do wysokości od półtora do pięciu metrów. Roślina charakteryzuje się stożkowatym pniem i prawie ciągłym kwitnieniem, jeśli roślina jest w stanie zapewnić wystarczającą ilość słońca.

Zielone, wydłużone liście mają jasnozielony kolor. Często na blaszce liściowej widoczne są białe lub jasne smugi. Na zimę rośliny tracą liście i potrzebują odpoczynku. Na cienkich gałęziach pojawiają się drobne kwiaty z węższymi płatkami niż u otyłego adium. Kolor 5-płatków jest różowy, karmazynowy, czerwony z rozjaśnieniem w kierunku szyi. Gatunek może krzyżować się z adenium obessum, z czego korzysta wielu hodowców. Ponadto odmiana somalijska jest łatwa w uprawie, sadzonki kwitną pierwszy raz w ciągu półtora roku po posadzeniu, gdy łodyga osiąga wysokość 15-18 cm.

Adenium crispum (A. somalense var crispum)

Adenium crispum, które jest uważane za podgatunek rośliny somalijskiej, wygląda bardzo dekoracyjnie. Charakterystyczną cechą kultury są wąskie, długie liście z białawymi żyłkami i poskręcanymi krawędziami, od których pochodzi nazwa tej odmiany, a także podziemna część ogona przypominająca rzepę. Liczne cienkie korzenie tylko zwiększają podobieństwo do warzyw korzeniowych.

Ten typ adium do domu jest interesujący nie tylko ze względu na kształt łodygi i średniej wielkości, ale także na oryginalne kwiaty, które nie wyglądają jak kwiaty somalijskiego adium. Różowe, rzadziej czerwone korony są szeroko otwarte, płatki mają wyraźne zagięcie.

Adenium nova, tanzański (A. somalense var. Nova)

Jeden z niedawno opisanych podgatunków somalijskiego gatunku pochodzi z półpustynnych terenów Tanzanii i okolic. W adenium crispum roślina ta ma podobny wygląd do liści, a różowe lub czerwonawe korony bardziej przypominają kwiaty somalijskiego adium.

Adenium boehmianum (A. boehmianum)

Pod koniec XIX wieku botanicy odkryli i opisali widok Adenium boichmianum z północy Namibii. Ta odmiana znana jest nie tyle z dekoracyjności, co jako trująca roślina, która wśród miejscowej ludności zyskała miano Trucizny Buszmana.

W naturze silne rośliny osiągające trzy metry wysokości łatwo się rozgałęziają, rosną powoli iz czasem, zgrubienie na pniu wygładza się. Liście ułożone spiralnie znajdują się tylko na wierzchołkach pędów, mają skórzastą blaszkę liściową o długości 8-15 cm o srebrzysto-zielonym odcieniu z dobrze widocznymi żyłkami.

Corollas prawie zaokrąglone z powodu szerokich płatków mogą być różowe, liliowe, bordowe. Charakterystyczną cechą kwiatu adenium tego gatunku jest bogata fioletowa barwa szyi.

Adenium swazicum (A. swazicum)

Nazwa Adenium odzwierciedla jego miejsce pochodzenia - Suazi. Rośliny w kształcie krzewów o wysokości od 20 do 50 cm na zewnątrz niewiele przypominają swoich krewnych, ponieważ nad ziemią widać tylko kilka szarawych lub jasnozielonych pędów o wąskich długich liściach i 6-centymetrowych kwiatach różowej lub liliowej farby. Potężne kłącza są ukryte pod ziemią i są praktycznie niewidoczne u dorosłych roślin.

W domu adenium Swaziland kwitnie przez długi czas i chętnie, rzadko zrzuca liście, jest bezpretensjonalny i odporny na zimno. Nic dziwnego, że gatunek ten jest chętnie wykorzystywany przez hodowców do uzyskania międzygatunkowych mieszańców z obesum adenium.

Adenium oleifolium (A. oleifolium)

Afrykański adenium oleifolium różni się od swoich „braci” wyjątkowo powolnym wzrostem i niewielkimi rozmiarami. Krzew o mocnych, grubych kłączy i gładkim pniu osiąga wysokość 60 cm.

Wąskie liście o długości od 5 do 12 cm są pomalowane na zielonkawo-oliwkowe odcienie i znajdują się na wierzchołkach gałęzi. Różowe kwiaty adenium mogą mieć żółty lub biały środek. Otwarcie pąków zebranych w kwiatostany następuje jednocześnie z pojawieniem się liści.

Socotran adenium (A. socotranum)

Na wyspie Socotra na Oceanie Indyjskim rośnie, zgodnie z opisem, endemiczny gatunek adenium, niespotykany w innych częściach zasięgu tej rośliny. W porównaniu do rodzimych adeniów to prawdziwy olbrzym dorastający do 5 metrów wysokości.

Beczka przypominająca butelkę może składać się z kilku akcentowanych części, na których koniecznie widoczne są poprzeczne paski. Gałęzie są nieporównywalnie cieńsze niż główny pień. Są cienkie i kruche, zwieńczone ciemnozielonymi, z białymi żyłkami, błyszczącymi liśćmi do 12 cm długości.Jasnoróżowe kwiaty adenium mają średnicę 10-12 cm, wzdłuż krawędzi płatków jaśniejsza obwódka.

Hybrydy i odmiany adenimów do uprawy domowej

Chociaż ojczyzną Adium są gorące obszary Afryki i Bliskiego Wschodu, to zupełnie inne regiony stały się ośrodkami hodowli i selekcji tych roślin. Głównymi dostawcami nowych odmian i mieszańców są kraje Azji Południowo-Wschodniej, Tajlandia, Indie, Malezja, Filipiny.

Tutejszy klimat sprzyja uprawie roślin. Często odbywają się tam wystawy bonsai oparte adenium, stąd nasiona i sadzonki są rozproszone po całym świecie.

Dziś hodowców kwiatów szczególnie interesują wygodne w domu adenium Mini Size o wysokości zaledwie 12–17 cm. Takie okruchy zaczynają kwitnąć w wieku 2 lat, odsłaniając 6-centymetrowe kwiaty na końcach pędów..

Innym zrozumiałym przedmiotem zainteresowania są różnorodne formy adium z pstrokatymi liśćmi lub całkowicie przebarwionymi liśćmi..

Obecnie do dyspozycji kwiaciarni jest wiele roślin hybrydowych i odmian adenium o kwiatach prostych, podwójnych, monochromatycznych i barwnych. Jednak nierzadko zdarza się, że sprzedawcy cieszą się burzliwą popularnością rośliny, myśleniem życzeniowym i oferują znane fałszywe odmiany..

Adenium w domu - wideo