Cechy uprawy selaginelli w domu
Roślina selaginella (silagenella), czyli jak to się nazywa - szumowina, to jeden z najstarszych przedstawicieli flory, który przetrwał do dziś z epoki dinozaurów.
Zadowolony
Selaginella jest znana wśród hodowców kwiatów pod nazwą „paproć dywanowa”. Te egzotyczne piękności zachwycają delikatną paletą, kapryśnymi wzorami i niezwykłymi, koralowymi, gęstymi zielonymi formami utworzonymi z liści. Ze względu na swoją atrakcyjność Selaginella stała się królową dywanowych roślin doniczkowych..
Główne rodzaje
Selaginella to niewielka roślina okrywowa należąca do rodziny Selaginella. Jej typowym siedliskiem są tropikalne Ameryki. W sumie istnieje około 300 gatunków, około 25 z nich uprawia się w domu. Zewnętrznie Selaginella przypomina paproć lub mchy, ale nie ma z nimi nic wspólnego. Ta roślina okrywowa jest przedstawicielem starszej grupy roślin - widłaków..
Selaginelli trudno nazwać rośliną domową, ponieważ z trudem toleruje brak wilgoci w powietrzu i podłożu. Ale jeśli chcesz i przestrzegasz pewnych zasad opieki, całkiem możliwe jest trzymanie tego tropikalnego kwiatu w domu. Selaginella jest zwykle uprawiana w oddzielnych pojemnikach lub w ampułkach. W zależności od rodzaju liście mogą być jasne i ciemne, niebiesko-zielone, matowe i błyszczące, monotonne lub z odcieniami. Najczęstszymi rodzajami łusek w pomieszczeniach są selaginella bez nóg, selaginella kuny i selaginella łuszcząca się:
- 1. Selaginella squamata jest jedną z najbardziej niezwykłych roślin okrywowych. Jest znany jako Róża Jerycha. Ale warto zauważyć, że są to dwie zupełnie różne rośliny. Główną cechą tej selaginelli jest to, że przy niewystarczającej wilgotności powietrza jej 10-centymetrowe pędy zaczynają wyginać się na bok, zamykając się w kulkę. Ale po podlaniu roślina szybko ożywa, uzyskując swój dawny wygląd. Zaszczepiacze można znaleźć w kwiaciarniach, występują w kryptobiozie z suchymi kulkami. Warto wraz z nimi opuścić doniczkę do wody, a selaginella zaczyna szybko się przekształcać, zamieniając się w ciągu 24 godzin z wyblakłej i martwej w jasną, niesamowicie piękną roślinę.
- 2. Pegelless Selaginella to mechopodobna roślina rosnąca na powierzchni ziemi o wysokości około 20 cm, za ojczyznę uważana jest Ameryka Północna. Pędy tej łodygi są krótkie, o gładkich i płaskich pędach. Silaginella bez nóg tworzy najniższy zielony dywan w porównaniu z innymi gatunkami. Osobliwością tych pniaków jest to, że na ziemi nie są rozrzucane skrócone pędy, ale liście tonizujące. Roślina omszona zyskała dużą popularność już w XX wieku ze względu na swoją dekoracyjność i bezpretensjonalność. Ten typ jest doskonały do ampelów.
- 3. Selaginella Martens jest najpopularniejszym gatunkiem występującym w pomieszczeniach wśród łęgów. Zakochała się w wielu prywatnych kolekcjonerach i zwykłych hodowcach kwiatów za jasną, gęstą zieleń z drobnymi listkami, które tworzą oryginalne wzory na pędach. Na wolności gatunek ten żyje w Ameryce Południowej i Północnej. Zarośla to krzew o wyprostowanych pędach do 30 cm długości. Liście rośliny są zielone, w kształcie paproci. Selaginella Martens tworzy korzenie powietrzne, które ostatecznie wnikają w ziemię i zakorzeniają się w niej..
- 4. Selaginella Swiss jest szeroko rozpowszechniona w górzystych regionach Europy, na Kaukazie i na Dalekim Wschodzie. Ta roślina preferuje wilgotne skaliste zbocza i kości skokowe. Ten rodzaj selaginelli tworzy jasnozieloną i luźną darń z różnobarwnych cienkich gałązek. Zewnętrznie łodyga wyróżnia się graficznym wzorem dzięki ułożeniu ściśle uporządkowanych liści prostopadle do łodyg.
- 5. Selaginella Wildenova, w przeciwieństwie do innych odmian, rozwija się krzaczasto. Jego obficie rozgałęzione pędy pokryte są miniaturowymi liśćmi, co nadaje łodydze oryginalny wygląd. Na zewnątrz wyglądają jak gałęzie drzew iglastych o zmniejszonej skali. Ten rodzaj selaginelli jest uprawiany w ampelach.
Miejsce uprawy i reżim temperaturowy
Selaginella należy przechowywać w miejscu chronionym przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, ale z równomiernym dopływem światła. Nie lubi ciemności, będąc w niej, stopniowo zaczyna tracić nasycenie kolorów i atrakcyjność. Ale wszystkie rodzaje selaginelli doskonale tolerują każdy rodzaj oświetlenia: od lekkiego półcienia do jasnego światła dziennego. Ponadto są doskonale przystosowane do zmian sezonowych i nie wymagają stałego dodatkowego oświetlenia..
Ważne jest, aby wiedzieć, że selaginella występuje u różnych gatunków, różniących się wrażliwością na temperaturę otoczenia. Niektóre są ciepłolubne i wymagają + 18 ... + 200 C o każdej porze roku. Dla innych temperatura w pomieszczeniu jest komfortowa, pod warunkiem, że termometr nie spadnie poniżej +120 C.Należy zauważyć, że dla wszystkich gatunków selaginelli w pomieszczeniach bez wyjątku ciepło jest destrukcyjne: wraz z nim roślina zaczyna zrzucać liście i ciemnieć. Krótkotrwałe mrozy czy ocieplenie nie stanowią zagrożenia dla pnia, ale podobnie jak wysokie, niskie temperatury powietrza wpływają na efekt dekoracyjny. Zaleca się chronić obszary wzrostu selaginelli przed prądami powietrza, ponieważ przeciągi często powodują stres i choroby rośliny.
Podlewanie i wilgoć
Plaunok to roślina kochająca wilgoć i bardzo wymagająca w pielęgnacji. Pomimo niesamowitych zdolności adaptacyjnych, gatunki żyjące w pomieszczeniach praktycznie utraciły zdolność przystosowania się do warunków każdej wilgotności właściwej dla ich starożytnych przodków. Niektóre z nich są dość wrażliwe nie tylko na wysychanie, ale także na nadmierne zawilgocenie i nasiąkanie wodą..
Aby uzyskać normalny wzrost, roślina wewnętrzna musi stworzyć warunki tropikalne.. W pomieszczeniu, w którym uprawiana jest Selaginella, ważne jest, aby zawsze utrzymywać wysoką wilgotność powietrza, najwygodniejszy jest zakres od 60% do 85%. Aby osiągnąć takie wskaźniki, należy spryskać roślinę 3 razy dziennie lub rzadziej - jeśli na patelni jest mokry mech lub nawilżacz w pomieszczeniu.
Niektórzy hodowcy uprawiają roślinę w terrariach, w których obficie gromadzi się kondensacja. Przy wysokiej wilgotności, aby wykluczyć rozkład korzeni, musi być zapewniona dobra wentylacja. Osiąga się to za pomocą kamieni w dnie garnka..
Selaginella wymaga obfitego podlewania ciepłą wodą przez cały rok. Ponadto środkowa warstwa gleby w doniczce powinna zawsze pozostawać lekko wilgotna, ważne jest, aby nie dopuścić do jej przesuszenia.
Aby zapewnić jak najlepsze odżywienie, klasyczne podlewanie można zastąpić okresowym zanurzaniem doniczki z patyczkiem w pojemniku z płynem. W zależności od konkretnych warunków korzenie i podłoże same wchłoną odpowiednią ilość wilgoci. Pozwoli to wyeliminować ryzyko zastoju wody lub całkowitej suszy rośliny..
Najlepsze opatrunki i ochrona przed chorobami i szkodnikami
Selaginella wymaga nawożenia tylko w ciepłych okresach roku, kiedy nowe liście intensywnie rosną. Opatrunek górny należy przeprowadzać raz na 3-4 tygodnie. Zaleca się stosowanie lekko kwaśnego nawozu do sadzonek, rozcieńczonego w dawce 1: 3. Rośliny okrywowe nie wymagają obfitej podaży składników odżywczych, dlatego deklarowana przez producenta dawka jest zwykle zmniejszana 2-krotnie. Ważne jest, aby nawóz zawierał azot..
Selaginella to silna roślina, która w komfortowych warunkach jest niezależna od szkodników i chorób. Ale jeśli nie zostaną podjęte niezbędne kroki, grzybnia może cierpieć z powodu kleszczy i innych małych owadów. Nadmierna wilgoć prowadzi nawet do zgnilizny korzeni.
Sadzenie i przesadzanie
Ponieważ korzenie selaginelli rozwijają się głównie na powierzchni gleby, zaleca się sadzenie rośliny w szerokim, niskim pojemniku z obowiązkowymi otworami drenażowymi. Doniczkę dobiera się tak, aby za kilka lat pokrywała całkowicie całą płaszczyznę. Do uprawy Selaginella istnieje szeroka gama specjalnych pojemników o oryginalnych formach.
Aby zapobiec nadmiernemu zawilgoceniu podłoża Selaginella, ważne jest zapewnienie dobrego drenażu; w tym celu na palecie umieszcza się kamienie lub keramzyt, które zajmują około jednej trzeciej wysokości doniczki. Mieszanka glebowa powinna być słabo kwaśna, lekka, luźna i może zawierać dużą ilość wilgoci. Zawiera piasek, torf, ziemię darniową i posiekany mech, dodatkowo nawilżające podłoże..
Zaszczepiacz rośnie wolno, dlatego nie wymaga częstych przeszczepów, wystarczy raz na 2 lata. Potrzeba tego pojawia się, gdy liście selaginelli zaczynają wisieć, a doniczka jest całkowicie wypełniona ziemią. Najlepszy czas na przeszczep to wczesna wiosna.
Przesadzanie okrywowe następuje poprzez zastąpienie części gleby w doniczce. Po wyjęciu roślin z pojemnika dokładnie oczyść dolną warstwę podłoża, starając się nie dotykać korzeni, aby ich nie uszkodzić. Im dokładniejszy zabieg zostanie wykonany, tym Selaginella będzie lepiej tolerować przeszczep. Warto zauważyć, że ta starożytna roślina okrywowa ma dość gęsty, rozgałęziony system korzeniowy z małymi mackami..
Reprodukcja
Selaginella rozmnaża się łatwo i szybko się zakorzenia, ponieważ regularnie wytwarza korzenie powietrzne. Niektóre gatunki dobrze rozwijają się przez sadzonki, zapewniając jednocześnie komfortowe warunki. W domu najprostszym i najskuteczniejszym sposobem rozmnażania selaginelli jest podzielenie buszu podczas przeszczepu..
Krzewy do rozmnażania są oddzielane od łodygi, gdy nadejdzie czas na przeszczepienie rośliny do innego pojemnika. Ukorzenienie segmentów nie jest trudne, najważniejsze jest zapewnienie komfortowych warunków dla Selaginelli w postaci wysokiej wilgotności powietrza i podłoża. I możesz sadzić je na raz w kilku kawałkach w jednym garnku. Krzew można podzielić nie tylko na 2 lub 3 części, ale także podzielić na kilka segmentów z korzeniami o długości do 5 cm, należy zauważyć, że większe części łatwiej się zakorzeniają.
Uprawa selaginelli to zajęcie dla doświadczonych hodowców kwiatów, prawdziwych miłośników rzadkich roślin, które wymaga dużo wysiłku i czasu. Ta starożytna roślina wymaga specjalnej opieki i może umrzeć bez starannej pielęgnacji. Chociaż selaginella jest bezpretensjonalna na światło i temperaturę otoczenia, jest bardzo wrażliwa na niedostateczną wilgotność. Aby łodyga dobrze się rozwijała w domu, należy dokładnie przestrzegać wszystkich zasad jej pielęgnacji..