Astilba: uprawa, sadzenie i pielęgnacja

Astilbe (łac. Astilbe)

- przedstawiciel rodzaju bylin zielnych z rodziny Kamnelomkovye, łączący według różnych dowodów od 18 do 40 gatunków. „A” - bez, „stilbe” - blask, czyli lord Hamilton, botanik ze Szkocji, który nadał tej roślinie nazwę, oznaczał, że liście Astilbe są matowe, matowe, bez połysku. Astilbe pochodzi z Azji Wschodniej, Ameryki Północnej i wysp japońskich. Rośnie w lasach liściastych, wzdłuż brzegów strumieni, w miejscach, gdzie latem jest wilgotno. Astilba została sprowadzona do Europy z Japonii przez łowców dziwnych roślin Karla Thunberga i von Siebolda pod koniec XVIII lub na początku XIX wieku i od tego czasu jest ulubionym miejscem wszystkich zacienionych ogrodów..

Kwiat Astilbe - opis

Astilba to roślina kłączowa, której nadziemna część zamiera na zimę. Łodygi Astilbe są wyprostowane, od 8 cm do 2 m wysokości, w zależności od gatunku lub odmiany. Liście są długie, ogonkowe, czasem proste, czasem dwa lub trzy razy pierzaste, ząbkowane. Kolor jest ciemnozielony lub czerwonawozielony. Kłącze Astilba jest zdrewniałe iw zależności od gatunku luźne lub gęste. Każdego roku w górnej części kłącza tworzą się nowe pąki, podczas gdy dolna część stopniowo obumiera. Roczny wzrost w pionie wynosi około 3-5 cm, dlatego przed zimą na odsłonięty kłącze wylewa się żyzną glebę.

Kwiaty Astilby to wierzchołkowe kwiatostany małych ażurowych kwiatów w odcieniach bieli, czerwieni, bzu, różu, bzu, które kwitną w czerwcu-lipcu-sierpniu. Kwiatostany są wiechowate, rombowe i piramidalne. Gatunki z opadającymi kwiatostanami są bardzo piękne. Owocem astilby jest kapsułka. Do czasu kwitnienia astilba jest wczesna (koniec czerwca-początek lipca), średnia (lipiec) i późna (sierpień).

Uprawa astilby z nasion

Astilbe rozmnaża się wegetatywnie (dzieląc krzew i oddzielając kłącza pączkiem) i nasionami. I chociaż niedoświadczeni hodowcy preferują metody wegetatywne, powiemy Ci, jak wyhodować astilbę z nasion, ponieważ jest to metoda rozmnażania nasion, która pozwala zaangażować się w selekcję i uzyskać nowe odmiany. Nasiona Astilby wysiewa się w marcu: mieszankę torfu i piasku (1: 1) umieszcza się w szerokim pojemniku o wysokości 15 cm, a na wierzch kładzie się 1 cm warstwę śniegu (w bezśnieżną zimę można zeskrobać śnieg w zamrażarce), nad którym rozsypuje się nasiona. Topiący się śnieg, nawilżający glebę, zanurza w niej nasiona.

Po stopieniu śniegu umieść pojemnik w przezroczystej torbie i wstaw do lodówki na dwadzieścia dni (nazywa się to rozwarstwieniem) do kiełkowania, a następnie przenieś do jasnego, ciepłego (18-22 ºC) miejsca. Uważaj na podlewanie, w przeciwnym razie zrujnujesz sadzonki: podlewaj pod korzeń lub wstrzyknij wodę do gleby za pomocą strzykawki. Kiedy sadzonki mają 2-3 liście, zanurza się je w małych doniczkach i sadzi w ziemi. Kiedy sadzić astilbę z sadzonek, powiemy w następnej sekcji..

Lądowanie astilba

Uprawa astilby i jej pielęgnacja nie pociąga za sobą żadnych szczególnych trudności, więc zacznijmy od tego, co najważniejsze: astilba jest sadzona w maju-czerwcu z północnej strony domu, w cieniu drzew lub krzewów, chociaż niektóre odmiany mogą przystosować się do bardziej nasłonecznionego miejsca i zakwitną obficie, ale mniej trwały. Jeśli w pobliżu znajduje się fontanna lub basen, jest to generalnie idealne. Gleba jest preferowana gliniasta, z dużą zawartością wód gruntowych. Optymalna kwasowość to pH 5,5-6,5. Astilba w ogrodzie doskonale współistnieje z żywicielami: liście żywiciela zatrzymują wilgoć gleby i zapobiegają jej przegrzaniu w upale.

Sadzenie astilby wiosną poprzedzone wykopaniem terenu i usunięciem kłączy chwastów i innych roślin, a następnie nawożenie rabatki kompostem, gnijącym obornikiem lub zgniłym torfem w ilości 2 wiadra nawozu na 1 m2. Przed sadzeniem astilby przygotuj otwory głębokie na 20-30 cm i szerokie w odległości 30 cm od siebie i wrzuć do każdego po pół szklanki popiołu i 1 łyżkę nawozu mineralnego, a następnie dobrze podlej. Umieść sadzonki, a raczej korzeń astilbe, tak aby warstwa gleby nad pąkami wzrostu miała co najmniej 4-5 cm, wypełnić ziemią, zagęścić i ściółkować sadzenie warstwą humusu lub torfu o grubości 3-5 cm.

Opieka Astilba

Główna cecha Astilby - wzrost kłącza ku górze i stopniowe obumieranie jego dolnej części. Oznacza to, że z czasem system korzeniowy okazuje się pozbawiony odżywiania, więc hilling astilby ma szczególne znaczenie.

Nie pozwól, aby gleba wyschła: terminowe podlewanie jest jedną z obowiązkowych zasad obejmujących opiekę nad astilbą.

Ponadto ściółkowanie pozwoli nie tylko zabezpieczyć system korzeniowy przed przegrzaniem, ale także dłużej utrzymać wilgotność gleby, a także odciąży chwasty i konieczność częstego spulchniania gleby. Zapotrzebowanie na astilbę w wodzie jest średnie do wysokiego, w zależności od gatunku i odmiany, ale wszystkie odmiany wymagają regularnego i obfitego podlewania podczas tworzenia kwiatostanów. Podczas ostrej suszy woda astilba dwa razy dziennie - wcześnie rano i wieczorem.

Bez przeszczepu astilbe może rosnąć przez 5-7 lat, ale jeśli uważnie się nim opiekujesz i stosujesz nawozy na czas, jego życie na tym samym obszarze może trwać do dwudziestu lat. Astilbe jest karmione wiosną z nawozami azotowymi (wytwarzanie próchnicy podczas hillingów), w połowie czerwca - z potasem (pół litra na krzak roztworu 2 łyżki azotanu potasu na 10 litrów wody), a przed końcem kwitnienia - fosforowym (20 g superfosfatu na krzak). Po karmieniu gleba jest ponownie poluzowana i ściółkowana.

Astilba, podobnie jak wiele innych wprowadzonych roślin, pozostawiła w miejscach pochodzenia swoich specyficznych „wrogów”. Na naszych szerokościach geograficznych czasami uderza ją śliniący się grosz i dwa nicienie - truskawka i żółć. Pennitsa osiada w kątach liści i tworzy spienioną wydzielinę podobną do śliny, w której żyją larwy skoczka. Im więcej groszy, tym bardziej liście się marszczą, pokryte żółtymi plamami. W rezultacie roślina usycha częściowo lub całkowicie. Możesz pozbyć się śliniącego grosza, przetwarzając zakłady Confidorem, Rogorem, Karbofosem lub Aktarą.

Nicienie truskawkowe - szkodnik liści, pasożytuje na pąkach, liściach i kwiatach, od których są zdeformowane i pokryte żółtymi lub brązowymi plamami nekrotycznymi. Wzrost roślin spowalnia. Nicień żółciowy wpływa na korzenie, tworząc na nich małe narośla (galasy), wewnątrz których znajdują się nicienie. Galasy stają się wyraźnie widoczne w drugim sezonie wegetacyjnym. Zainfekowane rośliny nie rozwijają się dobrze i nie kwitną, czasem nawet umierają. Konieczne jest terminowe odrzucenie roślin z oczywistymi oznakami infekcji i ich usunięcie. Uważaj również na chwasty w pierwszej połowie sezonu wegetacyjnego i natychmiast je usuń. W drugiej połowie korzenie astilby, rosnące, zagłuszają chwasty, a pielenie nie jest już wymagane. Potraktuj rośliny na miejscu za pomocą Fitoverm.

Astilba po kwitnieniu

Kiedy astilbe zakwita, a łodygi kwiatowe zaczną wysychać, nie spiesz się, aby je ściąć, ponieważ nawet w stanie półsuchej spektakularne kwiatostany astilba ozdobią Twój ogród. Ale pod koniec sezonu, kiedy musisz uporządkować rzeczy w ogrodzie kwiatowym przed zimowym odpoczynkiem, łodygi astilby należy przyciąć równo z ziemią, a miejsce należy ściółkować. Zwłaszcza jeśli wcześniej siedziałeś obok astilby podział kłącza. Odbywa się to w celu odmłodzenia astilby, ponieważ gdy korzeń stanie się zdrewniały, trudno będzie go oddzielić. Dlatego wczesną jesienią kłącza są podzielone tak, aby na każdym podziale był pączek wzrostu, a następnie w następnym roku z reguły przeszczepiona astilba już kwitnie.

Konieczne jest jedynie ściółkowanie terenu, a na świeżo przesadzone kłącza fajnie byłoby rzucić świerkowe gałęzie, aby uchronić nowe rośliny przed mrozem zimą i mieć pewność, że astilba wiosną nie zginie od gwałtownego spadku temperatury.

Rodzaje i odmiany astilby

W kulturze stosuje się 10-12 gatunków roślin, które w wyniku selekcji dały wiele odmian hybrydowych. Dziś liczba odmian osiągnęła dwieście. Najpopularniejsze grupy mieszańców to Arendsii Hybrida, hybrydy japońskie (Japonica Hybrida), Astilbe Chinensis i jego odmiany oraz Astilbe simplicifolia.

Astilbe Arends (Astilbe x arendsii)

Reprezentowana jest przez czterdzieści odmian, które są wynikiem skrzyżowania podstawowego gatunku - astilby Dawida - z innymi gatunkami. Są to potężne, rozłożyste, wysokie krzewy (do 100 cm), kuliste lub piramidalne z ciemnozielonymi liśćmi i końcowymi kwiatostanami białych, liliowych, czerwonych i różowych kwiatów. Kwitnie dłużej niż inne gatunki przez 30-40 dni od lipca do sierpnia. Uprawiane od 1907 roku, ale najlepsze odmiany stworzył G. Arends.

Popularne odmiany to: Astilba Gloria, Diamant, Weiss Gloria, Rubin, Glut i inne. Ametyst, Weiss Gloria i Rubin osiągają 80 cm wysokości, Diamant - 90 cm, ale jeśli Diamond, Glut i Rubin mają kwiatostany wiechowate, to Gloria i Weiss Gloria mają kształt rombu.

Chiński Astilbe (Astilbe chinensis)

Roślina osiąga wysokość do 1-1,1 m, liście u podstawy są duże, o długich ogonkach, liście łodyg są mniejsze, na krótkich ogonkach, błyszczące i delikatne. Kwiatostany są gęste, 30-35 cm długości, kwiaty małe, zwykle liliowe, ale są odmiany o różowych i białych kwiatach. Uprawiana przez hodowców kwiatów od 1859 r., Ma formy niewymiarowe (odm. Pumila hort.) Od 15 cm do 25 cm oraz formy z kwiatostanami stożkowatymi var. Taquetii. Astilby tego gatunku dobrze rosną na terenach nasłonecznionych..

Najpiękniejsze odmiany chińskiego Astilbe to Astilbe chinensis taquetii Purpurlanze o niesamowitym liliowym kolorze, różowa Astilbe chinensis Vision in Pink, Astilbe chinensis (Pumila Hybrida) Vision in Red o ciemnofioletowym kolorze.

Japoński Astilbe (Astilbe japonica)

Reprezentują ją rośliny niskie (nie wyższe niż 80 cm) i zwarte, o zwykle błyszczących liściach ozdobnych. Kwiatostany wiechowate składają się z różowych lub białych kwiatów, które kwitną wcześniej niż inne gatunki i nawet po wysuszeniu zdobią ogród do późnej jesieni. Japońska astilba jest uprawiana od 1837 roku, a pierwsze odmiany zostały stworzone przez tego samego G. Arendsa. Nowoczesne odmiany mają doskonałą odporność na zimno i dobrze się zakorzeniają..

Niektóre z najpopularniejszych odmian to: Deutschland (Astilbe japonica Deutschland) o białych kwiatach, bardzo piękny różowy Rhineland (Astilbe japonica Rheinland), jasnoliliowa elegancka Europa (Astilbe japonica Europe) i wreszcie Astilbe japonica Montgomery z jasnymi puszystymi wiechami -czerwony lub bordowy.

Astilbe prostolistna (Astilbe simplicifolia)

Hybrida i Thunbergii Hybrida nie tolerują suchego powietrza i ciepła, co należy wziąć pod uwagę. Opadające, bardzo efektowne kwiatostany sprawiają, że krótkie rośliny (20-50 cm) są przewiewne.

Wśród najbardziej wykwintnych odmian prostolistnej Praecox Alba z luźnymi białymi „świecami” kwiatostanów, różowawe Brązowe Elegans, które otrzymały swoją nazwę od brązowego odcienia liści, a także koralowy Straussenfeder o wysokości 90 cm i biały profesor van der Wielen z mieszańców Thunberg.