Roślina hosta - rośnie z nasion, pielęgnacji i rozmnażania

Hosta to wieloletnie zioło używane do ozdabiania letnich domków i miejskich krajobrazów. Ceniony za bezpretensjonalność, dobrą adaptację do lokalizacji, odporność na choroby i wysoki efekt dekoracyjny. W jednym miejscu dorosły krzew może rosnąć bez przesadzania do 20-25 lat i jednocześnie zachować ten sam rozmiar liści i bogatą kolorystykę. Gospodarza można bezpiecznie sadzić w zacienionych zakątkach ogrodu, gdzie inne kultury będą się czuły uciskane. Każdy może wyhodować azjatyckie piękno na swojej stronie, jeśli zastosuje się do zaleceń specjalistów.

Opis botaniczny

Gospodarze należą do rodziny szparagów i mają około 20 gatunków, z których część występuje tylko w kulturze. Są to spektakularne rośliny liściaste, uformowane z licznych liści w bujne rozety..

Kształt, wielkość, tekstura i kolor liści mogą się znacznie różnić. Blaszki liściowe są małe i duże, wąsko lancetowate, jajowate, sercowate i prawie okrągłe. Liście są matowe, błyszczące i woskowate, z metalicznym połyskiem, a nawet pomarszczone pod „skórką krokodyla”. Kolor jest nie mniej zróżnicowany: są to zwykłe jasne lub ciemnozielone liście, szare lub niebieskie, wszelkiego rodzaju kombinacje zieleni z bielą, kremem, żółcią, a nawet fioletem.

Pomimo tego, że gospodarze cenione są właśnie za dekoracyjność liści, nie mniej spektakularne są jego kwiaty zebrane w pędzle na wysokich bezlistnych szypułkach. Mają kształt lejka lub dzwonu i są w kolorze białym, różowym, liliowym lub niebieskim. Po zapyleniu w miejscu kwiatu tworzy się trójkątna skórzasta torebka. Wewnątrz owocu dojrzewają płaskie czarne nasiona, których kiełkowanie w optymalnych warunkach utrzymuje się przez cały rok.

Odmiany i rodzaje

Wszystkie odmiany żywicieli ogrodowych są podzielone na kilka grup w zależności od wzrostu dorosłego osobnika (z wyłączeniem szypułek):

• karzeł - do 15 cm;
• miniatura - do 17-25 cm;
• mały - do 38-25 cm;
• średni - do 56-38 cm;
• duży - do 61-89 cm;
• gigant - do 89-150 cm.

Ta klasyfikacja jest arbitralna, ponieważ różne kraje i różni dostawcy roślin kwiatowych mają własne standardy. W każdej grupie znajdują się odmiany uwielbiane przez ogrodników..

To tylko niewielka część oferty, którą oferują kwiaciarnie i szkółki. Do tej pory zarejestrowano ponad 600 odmian żywicielskich, a ich liczba z roku na rok stale rośnie. Dzięki temu każdy będzie mógł wybrać dla siebie dokładnie taki egzemplarz, który będzie pasował do parametrów i efektownie prezentował się w ogrodzie. A hodowanie byliny i dbanie o nią jest dość proste.

Uprawa z nasion

Każdy rodzaj hosty jest łatwy w uprawie na sadzonkach, wysiewając nasiona w domu, zakupione w sklepie. W przyszłości możesz je zbierać samodzielnie: dojrzewają 6-8 tygodni po zapyleniu, zwykle w sierpniu-wrześniu. W tym czasie strąki nasion brązowieją i otwierają się, dlatego ważne jest, aby nie przegapić odpowiedniego momentu..

Nasiona Hosta wymagają wstępnej stratyfikacji. Przed siewem należy je umieścić w lodówce na 2-2,5 miesiąca w celu zwiększenia energii kiełkowania..

Klucz do sukcesu w uprawie bylin z nasion zależy od ścisłego przestrzegania zaleceń:

• namoczyć nasiona w roztworze dowolnego stymulanta - Epin, Kornevin lub Cyrkon, postępując zgodnie z instrukcjami na opakowaniu;
• kup gotową mieszankę gleby do sadzonek kwiatów lub warzyw lub zrób ją sam z równych części torfu, zmiażdżonego do stanu grubego piasku, wermikulitu i perlitu;
• plastikowe pojemniki do sadzenia o wysokości nie większej niż 10 cm (doniczki, kasety, pojemniki) należy dezynfekować alkoholem medycznym;
• zdezynfekować glebę przygotowaną na sadzonki - rozlać nasyconym roztworem nadmanganianu potasu i odstawić na pół godziny w kąpieli wodnej;
• położyć drenaż na dnie pudeł lub pojemników;
• schłodzić przygotowaną glebę do temperatury pokojowej.

Wysiew żywicieli odbywa się metodą „walcowania”, która zapewnia bliski kontakt nasion z glebą i stwarza najlepsze warunki do ich kiełkowania:

• lekko ubij ziemię w pudełku szeroką drewnianą deską;
• rozprowadzić nasiona na powierzchni tak, aby gęstość wysiewu nie przekraczała 1 szt. za 1 mkw. cm.;
• posyp na wierzchu warstwą gleby o grubości nie większej niż 5-7 mm i ponownie zagęścić;
• zwilżyć glebę butelką z rozpylaczem i przykryć pojemnik szklaną lub przezroczystą folią.

Pojemniki z przyszłymi żywicielami należy umieścić w dobrze oświetlonym miejscu, bez bezpośredniego światła słonecznego i przy temperaturze powietrza w granicach + 18 + 22 ° С - odchylenie od tych parametrów znacznie spowolni kiełkowanie nasion. W optymalnych warunkach sadzonki pojawią się za 2-3 tygodnie. Ale wcześniej konieczne jest codzienne wyjmowanie szklanki przez 10-15 minut dziennie, wycieranie na niej kondensatu i monitorowanie stanu gleby w pudełku.

Po pojawieniu się pierwszych pędów należy usunąć szklankę na kilka godzin dziennie, a po 5-7 dniach całkowicie ją usunąć. Kiedy pojawi się pierwsza para prawdziwych liści, sadzonki należy przesadzić do oddzielnych doniczek z bardziej pożywną sterylną glebą. Lepiej je podlewać przez zanurzenie - opuść doniczki z sadzonkami w misce z wodą i trzymaj je, aż wierzchnia warstwa gleby zostanie całkowicie nasycona wilgocią.

Młode sadzonki muszą być utwardzone i przyzwyczajone do światła słonecznego, w tym celu stopniowo zmniejszaj temperaturę powietrza i wyprowadzaj je na zewnątrz, zwiększając czas spędzany na słońcu każdego dnia. W takim przypadku temperatura w ciągu dnia powinna wynosić co najmniej + 18 ° С.

Wybór miejsca w ogrodzie

Khosta należy do kultur tolerujących cień, nie bez powodu nazywana jest królową zacienionego ogrodu. Tereny nasłonecznione nie są odpowiednie dla bylin: obfitość światła nie zaszkodzi, jednak w takich warunkach kształt, wielkość i kolor liści nie będą odpowiadać parametrom odmianowym. Chociaż są tutaj niuanse:

• Ciemnozielone, fioletowe, szare lub niebieskie żywice należy sadzić w zacienionych miejscach, w przeciwnym razie ich niezwykły kolor zniknie w otwartym słońcu i stanie się banalnie zielony.
• Hybrydy z białymi, żółtymi lub kremowymi plamami wymagają pewnej ilości światła słonecznego. Należy kierować się faktem, że im więcej jasnego koloru na blaszce liściowej, tym więcej światła powinna uzyskać roślina w ciągu dnia.
• Odmiany o gęstych skórzastych talerzach nie boją się światła słonecznego.
• Wystąpienia z delikatnymi cienkimi liśćmi będą czuć się lepiej, gdy obszar zostanie oświetlony słońcem przez nie więcej niż 4-5 godzin dziennie (rano lub wieczorem).

Najlepszą opcją jest miejsce oświetlone słońcem rano lub wieczorem oraz w cieniu drzew, krzewów czy budynków w upalne godziny południowe..

Jeśli ogród w letnim domku jest jeszcze młody, a drzewa nie mogą pochwalić się gęstą koroną, nie rozpaczaj. Kępy żywiciela można umieścić po stronie północnej lub zachodniej z wysokich bylin, co ochroni delikatne piękno przed palącym słońcem.

Przygotowanie gleby

Khosta nie toleruje gleb piaszczystych i ciężkich gliniastych - w glebie piaszczystej liście stają się mniejsze, aw glebach gliniastych roślina więdnie w wyniku rozwoju procesów gnilnych. Bylina preferuje gleby próchniczne, wilgotne i przepuszczalne o pH 6,5-7,5.

W przypadku roślin żywicielskich wiosennych należy jesienią przygotować działkę w ogrodzie, aby poprawić skład strukturalny gleby:

• wykopać rabatkę ogrodową lub kwietnik, usunąć chwasty i kłącza;
• aby wzbogacić piaszczystą glebę, dodać torf i próchnicę do kopania, uprzednio rozprowadzając go na powierzchni ziemi warstwą 10 cm;
• aby ułatwić glebę gliniastą, podczas kopania dodaj zgniłe trociny i piasek;
• stosować nawozy mineralne i popiół na słabą glebę.

Do wiosny strona będzie całkowicie gotowa. Pozostanie tylko kilka godzin przed posadzeniem roślin, aby zrzucić je wodą z dodatkiem nadmanganianu potasu.

Cechy lądowania i przeszczepu

Możesz sadzić żywiciela w otwartym terenie nie wcześniej niż pod koniec kwietnia lub na początku maja - dokładna data zależy od warunków klimatycznych danego regionu. Przy obliczaniu liczby otworów należy wziąć pod uwagę wielkość dorosłych roślin: dla odmian karłowatych wystarczy odległość między kępami 20 cm, dla średnich odmian - 50 cm, a dla gigantycznych żywicieli - 1 m.

Sadzenie młodych sadzonek jest łatwe nawet dla początkujących ogrodników:

• wykop szeroki otwór o głębokości 40 cm, połóż na dnie warstwę drenażową z połamanej czerwonej cegły lub tłucznia;
• wypełnij dołek żyzną glebą 2/3 wysokości i zalej wodą;
• usuń sadzonkę z doniczki, starając się nie naruszyć integralności ziemnej śpiączki;
• umieść roślinę w dołku tak, aby pąki wzrostu znajdowały się na poziomie gruntu i posyp pozostałą glebą;
• lekko ubić glebę, aby nie pozostały kieszenie powietrzne, ponownie podlać i ściółkować warstwą próchnicy 2 cm.

W podobny sposób przeszczepia się dorosłych żywicieli. Jeśli chcesz przeszczepić cały krzew, zaleca się wspólne wykonanie pracy, ponieważ roślina wieloletnia uzyskała już imponujące korzenie, których nie należy obnażać, ale przenieść w nowe miejsce wraz z grudą.

Zaleca się przeszczepienie żywiciela dopiero po osiągnięciu przez niego 4-6 lat.. Jeśli przeszkadzasz młodszej roślinie, po przesadzeniu długo się przystosowuje i może zatrzymać swój rozwój na kilka lat..

Rozmnażanie przez podzielenie buszu

Nosiciele rozmnażają się nie tylko przez nasiona, ale także przez podział kłącza - dzięki tej metodzie rozmnażania zachowane są wszystkie cechy odmianowe. Ale czas, w którym można sadzić bylinę, zależy od regionu zamieszkania: jeśli w regionie moskiewskim może to być zarówno późna wiosna, jak i wczesna jesień, to na Uralu dozwolony jest tylko wiosenny przeszczep, w przeciwnym razie po jesiennym „zakłóceniu” korzenie nie będą miały czasu na zakorzenienie się i gnicie.

Procedura podziału krzewów:

• usuń matkę z ziemi;
• oczyść kłącze ziemi i spłucz;
• zbadać korzenie i usunąć zgniłe, wysuszone lub uszkodzone fragmenty;
• trochę przyciąć ich końce sekatorami - będzie to rodzaj zabiegu odmładzającego;
• w celu zapobiegania chorobom grzybiczym moczyć korzenie w roztworze nadmanganianu potasu;
• podziel krzak na kilka części, dla których najpierw pokrój ostrym nożem lub łopatą, a następnie połam go rękami;
• posypać kawałki i pęknięcia popiołem lub potraktować dowolnym fungicydem;
• sadzić delenki w wyznaczonych miejscach, przestrzegając technologii sadzenia.

Kołnierz korzeniowy przeszczepionego żywiciela powinien znajdować się na tym samym poziomie. Po posadzeniu pozostaje podlewanie roślin i ściółka.

Opieka

Opiekując się gospodarzami, należy wziąć pod uwagę ich zapotrzebowanie na wilgoć i składniki odżywcze:

• Podlewanie.

Wskazane jest podlewanie byliny rano - do 10-11 godzin, kiedy nie można obawiać się palących promieni słonecznych. Jeśli podlejesz krzaki wieczorem, stojąca woda przyciągnie główne szkodniki - ślimaki i ślimaki. Do wysokiej jakości podlewania potrzeba od 10 do 25 litrów wody na krzak - wszystko zależy od struktury gleby i wielkości rośliny. Optymalne jest, jeśli ziemia jest nasycona wodą do głębokości pół metra i nasyca potężne kłącza życiodajną wilgocią. Podlewanie musi odbywać się ściśle pod krzakiem, unikając kropli wody spadających na liście.

• Top dressing.

Po posadzeniu na otwartym terenie żywiciela nie można nawozić w pierwszym i drugim roku życia, ale pod warunkiem, że w dołku zostanie położona wymagana ilość nawozów organiczno-mineralnych. W przyszłości należy wykonywać 3 opatrunki w sezonie: na początku przedłużania szyszek liści, w okresie pączkowania i po uschnięciu kwiatów. Jako nawozy odpowiednie są infuzje dziewanny, superfosfat, azotan amonu i siarczan potasu. Preparaty ziarniste należy rozrzucić pod krzakiem, ściółkować i podlać, a preparaty płynne rozcieńczyć zgodnie z instrukcją i wylać u nasady.

• Rozluźnienie i pielenie.

Korzenie gospodarza znajdują się w górnej warstwie ziemi, dlatego należy płytko i bardzo ostrożnie poluzować glebę.

• Ściółkowanie.

Jeśli używasz nawozów organicznych (obornik, kompost, torf), możesz jednocześnie wzbogacić glebę w niezbędne składniki odżywcze i zatrzymać wilgoć w glebie. A jeśli jako ściółkę weźmiemy „żrący” materiał, to królową ogrodu łatwo ochronimy przed ślimakami - głównymi szkodnikami. Ślimaki omijają miejsca pokryte wiórami drzewnymi, ściółką iglastą, drobnym gruzem lub potłuczoną skorupą.

• Choroby.

Gospodarze są odporni na choroby grzybowe, ale w przypadku naruszenia zasad opieki mogą zachorować na szarą zgniliznę lub sklerotynię. Zwalczanie choroby to leczenie grzybami (Maxim, Vitaros).

• Szkodniki.

Ślimaki to główny wróg gospodarzy. Można sobie z nimi poradzić przy pomocy chemikaliów: burza z piorunami, metaldehyd, ślimakożerca, ekokiller itp. Skuteczne są też pułapki z piwem - ślimakom nie jest obojętny „płynny chleb” i na pewno odwiedzą słoik. Istnieją jednak inne owady, które przez noc gryzą soczyste liście, dzięki czemu wyglądają jak szwajcarski ser. Są to chrząszcze, gąsienice, koniki polne - tylko opryskiwanie środkami owadobójczymi uratuje przed szkodnikami.

• Schronienie na zimę.

W suchy dzień w przeddzień zimy należy wykopać krzak i rozsypać ściółkę pod liśćmi. Następnie przykryj lutrasilem lub spunbod i przyciśnij krawędzie kamieniami. Nie można używać pokrycia dachowego ani polietylenu - nie przepuszczają powietrza i są ulubionym siedliskiem myszy ogrodowych i szczurów.

Liście hosty nie są cięte na zimę, naturalnie wysychają, pełnią rolę materiału okrywowego i zwiększają szanse rośliny na przetrwanie zimy bez strat.

Wniosek

Piękno-gospodarz będzie wyglądać wspaniale w każdej części ogrodu - na klombie, przy stawie, wzdłuż ścieżki, na tle drewnianych lub kamiennych dekoracji, pod drzewami i krzewami owocowymi. Można je nawet uprawiać w doniczce, instalować w altanie, werandzie czy tarasie, a zimą przenosić do zimnej piwnicy lub piwnicy. Tylko w tym przypadku objętość doniczki powinna odpowiadać rozmiarowi systemu korzeniowego, a liczbę opatrunków należy zwiększyć.