Strefa geranium: opieka domowa

Strefa geranium jest jedną z najpopularniejszych pelargonii domowych. Ta piękna roślina ozdobi nie tylko pomieszczenie, ale także balkon, w ciepłym sezonie można ją sadzić na rabatach..

Zapoznajmy się z głównymi odmianami pelargonii strefowej, z zasadami jej uprawy i rozmnażania, jak radzić sobie z chorobami i szkodnikami.

Opis botaniczny rośliny

Bodziszek strefowy lub, jak to się nazywa, graniczy, należy do rodzaju pelargonii z rodziny geranium, dlatego będzie poprawnie nazywany zarówno pelargonią, jak i geranium. Jest to wieloletnia roślina ciepłolubna, wymagająca okresowej odnowy. Jak wszystkie pelargonie ma rozgałęzioną, prostą łodygę.

Proste, półpełne lub podwójne kwiaty są zebrane w parasol i mogą być białe lub w różnych odcieniach czerwieni, różu lub fioletu. Różnorodne odmiany nie są rzadkością.Ich główna różnica w stosunku do innych pelargonii polega na tym, że ich liście mają strefę o innym kolorze (brązowym, fioletowym lub białym), która może znikać w słabym świetle.

Odmiany

Obecnie wyhodowano wiele odmian pelargonii strefowych z różnymi rodzajami kwiatów - bukiet (kwiaty proste), goździkowe, gwiaździste, kaktusowe, różowo-kwiatowe (pączek róży), tulipanowe, floksowe.

Wysokość krzewów, w zależności od odmiany, może wynosić nie więcej niż 12,5 cm i dorastać do 80 cm.

Najpopularniejsze są następujące odmiany:

1. Wielokwiatowy. Odmiany tego typu kwitną po 70 dniach, wyróżniają się obfitym kwitnieniem. Półpełne kwiaty mogą mieć różne kolory i osiągać średnicę do 3 cm. Krzew dorasta do 25–35 cm i może wydzielać do 15 bujnych łodyg kwiatowych.
2. Żyrandol. Są to hybrydy z krzewami o wysokości około 35 cm i różnymi kolorami bujnych kwiatostanów. Biały żyrandol ma duże białe kwiaty. Fioletowy żyrandol ma proste kwiaty pomalowane w pięknym fioletowym odcieniu. Żyrandol Scarlet wyróżnia się jaskrawoczerwonym nasyconym kolorem. Żyrandol Bicolor ma dwukolorowe kwiaty w malinowo-białym kolorze. Miłośnicy wielokolorowych pelargonii mogą od razu kupić mieszankę nasion żyrandola. Interesuje ich fakt, że na liściach mają strefę w kształcie podkowy.
3. Nano. Ta grupa odmian wyróżnia się roślinami do 20 cm wysokości, które można wykorzystać jako rośliny okrywowe. Duże liczne czapki kwiatostanów mogą mieć różne kolory, istnieją odmiany dwukolorowe.
4. Rafaella F1. Zróżnicowana paleta bujnych (około 12 cm) kwiatostanów, możliwość kwitnienia przez cały rok i wszechstronność przyciągają wielu hodowców kwiatów..
5. Apache F1. Cechą odmianową tej grupy mieszańców jest obecność półpełnych i pełnych kwiatów o różnych kolorach..
6. Toskania (Toscana). Ta rozległa różnorodność jest reprezentowana przez zwarte krzewy o różnych rozmiarach z bujnymi kulkami. Jeden kwiatostan może zachwycać swoim pięknem przez około miesiąc, krzew kwitnie obficie i przez cały rok. Kwiaty różnych odmian mogą mieć najbardziej niesamowity kolor. Na przykład u odmiany Toscana Baldo powstaje krzew średniej wielkości (około 25 cm), płatki są różowe i czerwony środek. Toscana Hanna dorasta do 40 cm i ma jasnoróżowy kolor z białym okiem. Toscana Linus rozwija zwarty krzew i bardzo bujne kwiatostany dużych kwiatów o jasnoróżowym kolorze z jasnym malinowym środkiem.
7. Politycznie niezależny. Te hybrydy wyróżniają się wczesnym kwitnieniem i dorastają do 40 cm, mogą mieć dowolny kolor.
8. Ringo. Tworzy zwarte krzewy o wysokości 30–35 cm, które można sadzić gęsto. Kwiaty mogą mieć różne kolory.

Większość hybryd sprawdza się dobrze na parapecie oraz w ogrodzie lub jako roślina balkonowa. Od krajowych producentów nasion można kupić mieszańce pelargonii strefowej na każdy gust: odmiana Alyona F1 o jasnoczerwonym kolorze, łosoś Yitka F1, biały Blank F1, różowy Yarku F1 i wiele innych..

Dla tych, którzy nie mogą zdecydować się na wybrany kolor, można kupić mieszanki wielokolorowe:

• Kabaret F2, kwitnące setnego dnia od pojawienia się pędów;
• Colorama F2, dorastając do pół metra;
• Capri, osiągający tylko 20 cm;
• Mieszanka jagód, składa się z soczystych jagodowych pelargonii.

Są to dalekie od wszystkich odmian hodowanych obecnie przez hodowców. Kwiaciarnie kochające pelargonium mają w czym wybierać. Istnieją odmiany odmian barwnych i brązowych liści..Te pierwsze mają nieco nieokreślone kwiaty i są uprawiane dla spektakularnych liści..

Warunki uprawy w domu

Dla pomyślnego rozwoju i bujnego kwitnienia pelargonii strefowej konieczne jest stworzenie określonych warunków.

Miejsce na kwiatek

Strefa pelargonii uwielbia dobre oświetlenie, ale może tolerować półcień. Okna północne w ogóle jej nie będą pasować, a na południowych zaleca się trochę zacienić podczas gorącego słońca, które może spalić jej liście. Najlepsza jest strona wschodnia lub zachodnia..

W cieniu roślina rozciąga się, blednie i może nie kwitnąć. Zimą zalecane jest dodatkowe oświetlenie, aby krzewy się nie rozciągały.

Reżim temperaturowy

Optymalne temperatury latem powinny mieścić się w zakresie +18 ... + 25 ° С, zimą pożądany jest okres spoczynku w temperaturach + 10 ... + 14 ° С. Nie zaleca się obniżania temperatury poniżej + 5 ° С - roślina może zamarznąć.Przejście w zimny okres powinno być stopniowe, bez gwałtownych zmian temperatury. Nie powinno być również przeciągów.

Wilgotność powietrza

Pelargonium jest odporne na wilgoć powietrza. Dopiero w sezonie grzewczym, gdy urządzenia grzewcze mocno osuszają powietrze, zaleca się jego nawilżanie. Aby to zrobić, nie używaj opryskiwania, ponieważ krople wody mogą pozostawić plamy na liściach..

Lepiej jest postawić obok niego pojemnik z wodą lub postawić garnek z rośliną na palecie z wilgotnymi kamykami.

Opieka domowa

Bodziszek strefowy jest nazywany bezpretensjonalnymi kwiatami w pomieszczeniach, ale będzie wymagał opieki.

Podlewanie

Podlewanie produkowane w razie potrzeby - kiedy wysycha wierzchnia warstwa gleby. Częstotliwość podlewania zależy od warunków temperaturowych. W letnich upałach doniczki czy pojemniki z uprawą należy podlewać prawie codziennie, a zimą znacznie rzadziej..

Wideo: jak podlewać geranium

Nie pozwól, aby gleba całkowicie wyschła lub zbytnio się zalała. W pierwszym przypadku roślina więdnie, aw drugim korzenie mogą gnić. Nie ma specjalnych wymagań dotyczących wody do nawadniania, można ją nawet podlewać wodą nierozstrzygniętą, ale nie powinna być zimna. Podlewaj obficie i spuść nadmiar wody.

Top dressing

Aby zapewnić obfite kwitnienie w okresie wegetacji, pelargonie są karmione co 2 tygodnie. W okresie spoczynku zimowego karmienie jest wstrzymane.

Najlepiej jest zamieniać nawozy mineralne i materię organiczną. Jako pierwsze najlepiej stosować gotowe kompleksy płynne lub suche do pelargonii („Garden Club”, „Czyste prześcieradło dla pelargonii”, „Royal Mix”). Do kwiatów można stosować uniwersalne nawozy złożone („Dla roślin kwitnących”, „Uniwersalne”).

Wśród minerałów musi znajdować się potas, fosfor, azot; do kwitnienia przyda się siarczan magnezu. Jako naturalny opatrunek można stosować tylko zgniłą materię organiczną, ale nie należy jej nadużywać, ponieważ zawiera dużo azotu..

W domu, w celu obfitego kwitnienia, pelargonię można nawozić następującymi środkami:

1. mleko. Zawiera wiele elementów niezbędnych do kolorystyki. Mleko rozcieńcza się wodą w stosunku 1:10.
2. Popiół. Jest źródłem ważnych minerałów, które są łatwo przyswajalne przez rośliny. W 1 litrze wody rozcieńczyć 1 łyżkę. l. popiół.
3. Drożdże. Takie karmienie poprawi stan systemu korzeniowego. W 1 litrze wody, 3 g drożdży i 2 łyżki. l. cukier granulowany.
4. Skorupka jajka. Doskonałe źródło wapnia. Rozdrobnione muszle dodaje się do gleby.

W przypadku pelargonii bardzo przydatne będzie karmienie jodem - przyczynia się do obfitego kwitnienia. Zaledwie 1 kroplę jodu rozpuszcza się w 1 litrze wody i nie wlewa więcej niż 50 ml pod każdą roślinę. Takie narzędzie nie powinno dostać się na zieloną część pelargonii, nakłada się je wzdłuż ścian pojemnika do sadzenia.

Przycinanie

Strefa geranium do tworzenia bujnego krzewu wymaga przycinania, które należy przeprowadzać dwa razy w roku. Przycinanie jest szczególnie ważne pod koniec sezonu wegetacyjnego - jesienią (wrzesień-październik). W tym czasie łodygi są skracane o 1/3 lub 2/3 długości. Usuń słabe pędy lub rosnące do wewnątrz.

Wiosną krzew przycina się pod koniec lutego lub na początku marca, jeśli jest rozciągnięty, i robią to ostrożnie, pozostawiając co najmniej 3-5 pąków na każdym pędzie.Jeśli krzew hibernował w niskich temperaturach i nie urósł zbytnio, wystarczy uszczypnąć wierzchołek i główne pędy, aby łodygi nie rozciągały się zbytnio. Takie szczypanie do formowania można wykonywać przez cały okres aktywnego wzrostu..

W dowolnym momencie przycinanie sanitarne odbywa się poprzez usuwanie pożółkłych liści i starych gałęzi, wyblakłych kwiatostanów.

Do obrzezania używa się zdezynfekowanego ostrego narzędzia. Samo cięcie jest wykonane pod kątem i posypane popiołem, cynamonem lub posmarowane zielenią.

Transfer

Przeszczep jest zwykle wykonywany pod koniec lutego lub marca. Młode strefowe krzewy pelargonii przesadza się corocznie, a stare - w razie potrzeby, gdy korzenie wypełnią cały pojemnik. Lepiej jest wybrać gliniany garnek, o wielkości korzeni lub o 1-1,5 cm większy.

Wymagany jest otwór drenażowy. Sam drenaż powinien mieć warstwę około 2 cm, do tego można wziąć kamyki, połamaną cegłę, skorupki jaj, keramzyt.

Jako glebę możesz wziąć gotowe podłoże i dodać do niego trochę nawozu azotowego i siarczanu magnezu.

Wideo: jak prawidłowo przeszczepić pelargonie Podczas samodzielnego kompilowania podłoża należy wykonać następujące mieszanki:

• torf, warstwa żyznej gleby z ogrodu, piasek gruboziarnisty w stosunku 2: 2: 1;
• darń, ziemia liściasta, próchnica, torf, piasek w stosunku 2: 2: 2: 1: 1.

Kwaśność gleby powinna zawierać się w przedziale 6,0-6,5 pH.

Reprodukcja

Lepiej jest rozmnażać pelargonie strefowe przez nasiona lub sadzonki.

Sadzonki

Sadzonki przeprowadza się od stycznia do kwietnia. Ten proces najlepiej wykonywać podczas wiosennego przycinania..

Do szczepienia należy użyć wierzchołków rośliny. Każda łodyga powinna mieć 2-3 pary liści. Nóż ogrodniczy lub nożyczki muszą być dobrze naostrzone i zdezynfekowane.Od dołu cięcie wykonuje się pod kątem, a od góry (jeśli łodyga jest łodygą) - prosto. Pocięty materiał do sadzenia jest suszony przez dwie godziny na świeżym powietrzu w zacienionym miejscu. Następnie umieszcza się go w wodzie lub specjalnym podłożu.

Taka gleba do sadzenia składa się z piasku rzecznego o grubych frakcjach, torfu, wermikulitu. Pożądane jest zwilżenie go słabym roztworem nadmanganianu potasu, aby zapobiec chorobom grzybiczym.

Lądowanie umieszcza się w dobrze oświetlonym miejscu, utrzymując reżim temperaturowy w granicach + 20 ... + 24 ° С.

Po 21-25 dniach sadzonki zakorzeniają się i można je sadzić w osobnych pojemnikach, które również umieszcza się w dobrze oświetlonym miejscu. Dla lepszego ukorzenienia zalecane jest podlewanie ich roztworem drożdży (100 g drożdży na 1 litr wody).

W połowie maja materiał do sadzenia można sadzić na otwartym terenie.

Uprawa z nasion

Wysiew nasion odbywa się od grudnia do marca..

Najpierw przeprowadza się proces skaryfikacji. W tym celu nasiona umieszcza się między dwoma arkuszami papieru i wciera drobnym papierem ściernym. Należy to zrobić, ponieważ nasiona mają gęstą strukturę skorupy..Jeśli nie wykonasz tej procedury, kiełkowanie pędów zmniejszy się, a czas kiełkowania wzrośnie. W przypadku zakupu nasion w sklepie ogrodniczym w postaci tabletek proces ten nie jest wykonywany.

Wysiew nasion odbywa się na przygotowanym podłożu. Składa się z torfu, piasku rzecznego o grubych frakcjach, wermikulitu. Możesz również użyć mieszanki darni, torfu, piasku i wermikulitu.

Bardzo wygodnie jest siać w specjalnych tabletkach torfowych, które są sprzedawane w każdym sklepie ogrodniczym. Podłoże należy podlać przed sadzeniem. W celu zapobiegania chorobom grzybiczym należy go również zwilżyć słabym roztworem nadmanganianu potasu.

Nasiona umieszcza się na powierzchni zagęszczonej gleby i posypuje niewielką ilością substratu na wierzchu. Następnie zwilżyć ciepłą wodą z butelki z rozpylaczem. Od góry pojemnik z nasadzeniem przykrywa się plastikową torbą, aby stworzyć efekt cieplarniany i umieszcza się w miejscu o temperaturze + 21 ... 24 ° C. Codziennie worek wyjmuje się na 15 minut w celu przewietrzenia i sprawdza wilgotność podłoża..

Gleba powinna być zawsze nawilżana, ale bez przelewania. Aby to zrobić, spryskaj ciepłą wodą z butelki z rozpylaczem. Raz w tygodniu, w celu zapobiegania, podlewano słabym roztworem nadmanganianu potasu.

Kiełki wykluwają się po 7-14 dniach. Ale w niektórych przypadkach ten proces trwa do 3 tygodni. Po utworzeniu trzech prawdziwych liści powstałe sadzonki nurkują. Aby w przyszłości uzyskać bujny krzew, szczypanie odbywa się na 6 liściach.Przed sadzeniem w otwartym terenie nasadzenia roślinami należy utwardzić. Aby to zrobić, są wyprowadzane na zewnątrz (balkon, loggia), początkowo nie na długo, ale stopniowo czas się wydłuża. Temperatura powietrza nie powinna być niższa niż + 11 ° С.

Możliwe narastające problemy

Podczas uprawy pelargonii strefowych mogą pojawić się pewne problemy. Są one związane głównie z pojawieniem się chorób, a także z inwazjami owadów..

Problemy te powstają w wyniku niewłaściwej pielęgnacji lub wystąpienia niekorzystnych czynników zewnętrznych..

Choroby

Nadmiar wilgoci przyczynia się do pojawienia się wielu chorób grzybiczych, dlatego przy pierwszych oznakach tych chorób podlewanie należy ograniczyć do minimum..

Najczęstsze choroby pelargonii są następujące:

1. Szara zgnilizna. Jest wykrywany przez szarawe plamy na zielonej części rośliny. Szczególnie dotknięte są liście wzdłuż dolnej krawędzi. Pojawia się z powodu nadmiaru wilgoci i nadmiaru nawozów zawierających azot. Do walki służą preparaty chemiczne „Vitaros”, „Fundazol”.
2. Alternaria. Często wpływa na ogonki liściowe. Na roślinie pojawiają się brązowe plamy z jasnym środkiem. Z czasem plamy nabierają ciemnej powłoki z powodu wysokiej wilgotności. Fungicydy „Skor”, „Ridomil Gold” są używane do walki.
3. Zgnilizna rizoktoniczna. Na roślinie pojawiają się przygnębione plamy o ciemnym kolorze. Roślina usycha, z biegiem czasu na plamach widać szarawy nalot (grzybnia grzybów). Konieczne jest przeprowadzenie zabiegów preparatami chemicznymi „Vitaros”, „Fundazol”, „Rovral”.
4. Więdnięcie pionowe. Roślina jest pokryta żółtymi plamami, które pojawiają się na dole, a następnie rozprzestrzeniają się na górę. Ta choroba grzybicza może utrzymywać się w glebie do 15 lat. W celu wyeliminowania problemu zabiegi wykonywane są preparatami „Vitaros”, „Fundazol”, „Rovral”.
5. Rdza. Na liściach w dolnej części pojawia się rdzawy nalot, aw górnej części rośliny żółtawe plamy. W takim przypadku konieczne jest usunięcie zainfekowanych części rośliny i zastosowanie preparatu grzybobójczego „Topaz”.
6. Zaraza późna. Może atakować korzenie lub łodygi krzewów. Roślina usycha, a gdy system korzeniowy jest uszkodzony, pojawiają się ciemne plamy o obniżonej strukturze. Aby zwalczyć zarazę, zaleca się stosowanie środków chemicznych, takich jak „Profit-Gold” lub „Ridomil”.
7. Zgnilizna korzeni i łodyg. Roślina więdnie. Na korzeniach pojawiają się ciemne plamy, aw okolicy szyjki korzenia widoczne są również ciemne plamy, które później zaczynają gnić. Do zakażenia często dochodzi przez glebę. W tym przypadku użyj „Previkur” lub „Ridomil-Gold”.

Szkodniki

Suche powietrze latem przyczynia się do pojawienia się wielu owadów..

Najczęściej na pelargonie strefowe wpływają takie szkodniki:

1. Mszyca. Na liściach pojawia się lepkość, liście żółkną. Pomoże pozbyć się tego szkodnika oznacza „Aktellik”, „Fitoverm”, „Akarin”, „Aktara”, można użyć pyłu tytoniowego.
2. Mączlik. Larwy tego owada, które wyglądają na jasne, żywią się zielonymi liśćmi, co powoduje wielkie szkody dla kwiatu. Do walki dobrze nadają się preparaty chemiczne „Aktara”, „Aktellik”, „Fitoverm”..
3. Pająk. Na roślinie widać cienką pajęczynę i żółte plamy. Części dotknięte tym owadem należy usunąć, a liście umyć wodą z mydłem. W przypadku poważnych uszkodzeń należy zastosować preparat „Vertimek”, „Actellik”.

W przypadku pelargonii strefowych pielęgnacja jest łatwa. Ta bujna, piękna roślina może być wyhodowana z nasion lub sadzonek.