Storczyk lelia
Zadowolony
- Oświetlenie
- Reżim temperaturowy
- Mieszanka ziemi
- Jak podlewać
- Wilgotność
- Funkcje przeszczepu
- Nawóz
- Metody reprodukcji
- Szkodniki i choroby
Coś jak lelia (Laelia) jest bezpośrednio spokrewniona z rodziną storczyków. Zrzesza 23 gatunki roślin. Są reprezentowane przez wieloletnie rośliny epifityczne i litofityczne. W warunkach naturalnych można je znaleźć w subtropikalnych i umiarkowanych regionach Indii Zachodnich i Ameryki Południowej..
Wszystkie gatunki charakteryzują się sympoidalnym wzorem wzrostu. Młode pędy niektórych gatunków mogą rozwijać się u podstawy starego, podczas gdy tworzą się gęste kępy z krótkimi pełzającymi pędami naziemnymi (kłączami), a u innych w pewnej odległości od niego.
Sam kwiat może mieć różne wysokości. Może więc wynosić 1–2 centymetry lub 30–60 centymetrów. Pseudobulwy jedno- lub dwulistne mogą być jajowate lub podłużnie cylindryczne. Młode pseudobulwy są błyszczące, gładkie i zabarwione na zielono-szaro lub zielono; w miarę wzrostu stają się matowe i pomarszczone. Sztywne grube liście pochwy mają kształt wydłużonego owalu lub paska i mają spiczaste końce na końcach. Blacha liściowa jest lekko złożona wzdłuż środkowej żyły.
Ten rodzaj orchidei kwitnie w centralnej Rosji zimą i wiosną, a raczej od grudnia do kwietnia. Nierozgałęzione szypułki wierzchołkowe mają 1 kwiat lub mają kwiatostany o kilku kwiatach w formie pędzla. Wyraźne, zygomorficzne, pachnące kwiaty są dość duże (średnica od 15 do 20 centymetrów). 2 płatki (płatki) i 3 działki (działki) są wolne, mają podobny kolor, a także mają kształt przypominający pas lub wąsko-owalny. Płatki są nieco szersze niż działki, a ich brzegi są lekko faliste. Trzeci płatek nazywany jest wargą, może być trójpłatkowy lub lity, a także mieć frędzlową lub gładką krawędź. Rosnące razem u podstawy tworzą dość długą rurkę, całkowicie ukrywając kolumnę (organ rozrodczy kwiatu).
Dbanie o taką roślinę jest dość trudne i wymaga specjalnych warunków przetrzymywania. Najlepiej nadaje się do uprawy przez doświadczonych hodowców..
Oświetlenie
Dość kochająca światło roślina, która potrzebuje bardzo jasnego oświetlenia. Dla niego bardzo przydatne będą bezpośrednie promienie porannego lub wieczornego słońca. Jednak lepiej jest osłonić lilię przed palącym południowym słońcem. Światło słoneczne można zastąpić światłem sztucznym o równoważnej jasności. O każdej porze roku godziny dzienne muszą trwać co najmniej 10 godzin.
Dzięki jasnemu oświetleniu następuje prawidłowy wzrost pseudobulw, układanie pąków kwiatowych, aw efekcie przedłużone kwitnienie.
Reżim temperaturowy
Ten kwiat potrzebuje umiarkowanie niskich temperatur. Potrzebuje dość zauważalnych zmian dziennych temperatur. Najlepiej więc, jeśli w ciągu dnia będzie to od 18 do 25 stopni, a w nocy - od 13 do 19 stopni. Należy zauważyć, że różnica temperatur między dniem a nocą musi wynosić co najmniej 5 stopni.
Doświadczeni hodowcy zalecają przeniesienie rośliny na świeże powietrze, gdzie może przebywać od połowy maja do połowy września. W takim przypadku następuje naturalny spadek dziennych temperatur, a także wymagany stopień oświetlenia. Należy zauważyć, że na ulicy taka orchidea może wytrzymać wysokie temperatury w ciągu dnia (do 32 stopni).
W okresie spoczynku roślinę należy umieścić w jasnym i dość chłodnym miejscu o temperaturze dziennej około 15 stopni i temperaturze nocnej 10 stopni.
Okres ten z reguły obserwuje się jesienią - zimą, ale jednocześnie może być w innym czasie. Początek okresu uśpienia - kiedy rozwija się młoda pseudobulwa i liść rozwija się o ½ części, a koniec - po utworzeniu szypułki.
Mieszanka ziemi
Taki kwiat można uprawiać na blokach lub w doniczkach wypełnionych małymi kawałkami kory sosny zmieszanej z torfowcem.
Najlepiej jest użyć przezroczystego garnka specjalnie wykonanego dla storczyków. Dobrze przepuszcza światło niezbędne dla systemu korzeniowego, a także bardzo dobrze przepuszcza powietrze dzięki większym otworom drenażowym.
Jako blok można użyć dużego kawałka kory sosnowej; należy go wstępnie przetworzyć poprzez usunięcie brudu i smoły. Na powierzchni pręta należy naprawić korzenie kwiatu, przykrywając je niezbyt grubą warstwą torfowca. Mech zatrzymuje wilgoć, zapobiegając wysychaniu korzeni.
Jak podlewać
Podlewanie jest inne dla różnych metod uprawy. Jeśli Lelia rośnie w doniczce, podlewanie wykonuje się po całkowitym wyschnięciu podłoża. Aby określić stan kory w doniczce, możesz po prostu spojrzeć przez przezroczystą ścianę. Przy uprawie na bloku w upalne dni wymagane jest codzienne podlewanie, aw chłodne dni - raz na 2 dni.
Podlewanie odbywa się wodą o temperaturze pokojowej, koniecznie miękkiej (przefiltrowanej, deszczowej lub rozmrożonej). Aby zmiękczyć, możesz użyć odrobiny kwasu cytrynowego lub kropli octu (woda nie powinna mieć kwaśnego smaku).
Zaleca się podlewanie orchidei przez całkowite zanurzenie jej w wodzie na jedną trzecią godziny. Możesz zanurzyć całą roślinę wraz z liśćmi.
Wilgotność
Optymalna wilgotność powietrza wynosi 75–85 procent. Nawet bardzo częste nawilżanie opryskiwaczem nie jest w stanie zapewnić wymaganego poziomu wilgotności, dlatego zaleca się hodować kwiat w orchidariach o specjalnie dobranym klimacie lub zastosować domowy nawilżacz powietrza.
Funkcje przeszczepu
Przeszczep kwiat tylko w razie potrzeby. Na przykład, gdy podłoże gnije, kwaśnieje, rozkłada się lub staje się bardzo gęsty, a także gdy korzenie nie pasują już do doniczki lub blok staje się zbyt ciasny.
Najlepiej jest przeszczepiać lelię podczas wzrostu nowych korzeni..
Nawóz
Opatrunek górny przeprowadza się 1 raz w ciągu 2-3 tygodni. Aby to zrobić, użyj specjalnego nawozu do storczyków (1/2 zalecanej dawki na opakowaniu). Zaleca się dokarmianie metodą dolistną i korzeniową (naprzemiennie), natomiast nawozy należy rozpuszczać w wodzie do nawadniania lub opryskiwania.
Metody reprodukcji
Można go rozmnażać w warunkach pokojowych wyłącznie w sposób wegetatywny. Jednocześnie konieczne jest podzielenie kłączy dużego krzewu na części, aby każdy podział miał co najmniej 3 dojrzałe pseudobulwy.
Rozmnażanie nasion i merystemów jest stosowane tylko w warunkach przemysłowych.
Szkodniki i choroby
Odporny na szkodniki.
Zakażenie chorobami wirusowymi jest niezwykle rzadkie. Najczęściej z powodu naruszenia zasad opieki rozwijają się choroby grzybowe. Sprzyjać temu mogą niewłaściwe warunki temperaturowe, niewłaściwe podlewanie, intensywne lub słabe oświetlenie, twarda lub zimna woda, uszkodzenie systemu korzeniowego podczas przeszczepu i tak dalej..
Główne rodzaje
Do uprawy w pomieszczeniach używa się tylko kilku gatunków i wielu ich mieszańców..
Lelia obosieczna (Laelia anceps)
Ta epifityczna roślina pochodzi z wilgotnych lasów Hondurasu, Meksyku i Gwatemali. Pseudobulwy jednolistne, owalne, osiągają 2–3 cm szerokości i 6–10 cm wysokości. Kłącze wystarczająco długie. Tworzenie się młodych łodyg występuje w odległości od 3 do 5 centymetrów od siebie. Liście mają 10–20 centymetrów długości i około 4 centymetry szerokości. Długość szypułki może wynosić 100 centymetrów, podczas gdy umieszcza się na niej do 5 dużych kwiatów (do 12 centymetrów średnicy). Płatki lancetowate i działki są lekko zakrzywione do tyłu i mają lekko faliste brzegi. Płatki mają 4–6 cm długości i 1–1,5 cm szerokości. Płatki są nieco dłuższe, a ich szerokość wynosi 1,5-3 centymetry, a długość od 5 do 7 centymetrów. Duża trójpłatowa warga, która tworzy dość szeroki lejek, ma wymiary 4,5 na 3,5 centymetra. Wydłużona środkowa część wargi jest owalna, falista i zakrzywiona w dół. Z reguły kwiat ma taki kolor: płatki i działki lawendy oraz fioletową wargę. Lejek wewnątrz, jak również jego otwarte usta, są żółtawe i mają smugi ciemnofioletowego koloru.
Lelia Gouldiana
Ojczyzną tego epifitu jest Meksyk, ale w tej chwili nie można go spotkać w warunkach naturalnych. Dwulistne, rzadziej trójlistne pseudobulwy są wrzecionowate i mają 4 lekko zaznaczone krawędzie. Mogą mieć 4–15 cm wysokości i 1,5–3 cm szerokości. Szerokość liści wynosi 3 centymetry, a ich długość od 15 do 25 centymetrów. Długa (wysokość 40-80 centymetrów) szypułka nosi od 3 do 10 kwiatów, których średnica wynosi około 8 centymetrów. Działki wąskie, lancetowate, osiągające 1–2 cm szerokości i 5–6 cm długości. Płatki szerokie romboidalne z falistymi krawędziami mają 5–6 cm wysokości i 2–3 cm szerokości. Długość trójpłatowej wargi wynosi od 3 do 5 centymetrów, a szerokość od 2 do 2,5 centymetra. Proste, ustawione pionowo części boczne nie wtapiają się w rurkę, podczas gdy głęboka prostokątno-owalna część przednia jest podobna do łopatki i ma faliste brzegi. Cały kielich jest pomalowany na fioletowo, natomiast kolor jest ciemniejszy na końcach płatków, działkach i wargach, a bliżej podstawy zmienia się w prawie biały.
Zaczerwienienie Lelia (Laelia rubescens)
Ten litofit lub epifit można znaleźć w prawie każdej części Ameryki Środkowej. Owalne, jednolistne, czasem dwulistne pseudobulwy lekko spłaszczone bocznie. Ich szerokość waha się od 1,5 do 4 centymetrów, a wysokość 4-7 centymetrów. Wąskie, eliptyczne listki o szerokości trzech centymetrów mają zaokrąglony koniec i długość równą 10-15 centymetrom. Łodygi kwiatowe wielokwiatowe osiągają wysokość 15–80 cm i mają do 15 kwiatów średniej wielkości (o średnicy od 3 do 7 cm). Spiczaste działki mają kształt pasów, osiągają 2–4,5 cm długości i 0,5–1 cm szerokości. Płatki romboidalne z falistymi krawędziami mają 2,5–4 cm długości i 1–2 cm szerokości. Potrójna warga ma 1,5–2,5 cm szerokości i 2–4 cm długości. Rurka jest utworzona z części bocznych, a swobodna, przednia część jest zagięta w dół swoim długim owalnym językiem i falistą krawędzią. Z reguły kwiat jest pomalowany na jasnofioletowy lub jasnoróżowy kolor, wewnątrz tuby, a także gardło są pomalowane na ciemnofioletowy odcień, aw środkowej części wargi znajduje się żółtawa plamka.
Lelia wspaniała (Laelia speciosa)
Ten epifit jest endemiczny dla Meksyku. Jajowate pseudobulwy jedno- lub dwulistne osiągają wysokość około 5 centymetrów. Liście mają szerokość od 2 do 3 centymetrów, a wysokość od 13 do 15 centymetrów. Krótkie łodygi z reguły nie są wyższe niż 20 centymetrów. Kwiaty sparowane lub pojedyncze są dość duże, ich średnica wynosi od 10 do 15 centymetrów. Działki mają kształt przypominający pas lub wydłużony owalny kształt, a spiczaste płatki są zaokrąglone i romboidalne. Kwiaty mogą być barwione w różnych odcieniach od różowego do liliowego. Są też przedstawiciele o śnieżnobiałych kwiatach. Warga jest trójpłatkowa. Części boczne, narosłe na 2/3 ich długości, tworzą rurkę z odwróconymi krawędziami. Część środkowa w kształcie wachlarza lub łopatkowa jest falista. Rurka wewnątrz, podobnie jak warga, mają biały kolor, podczas gdy mają kreski w liliowym odcieniu, a także jest krawędź tego samego koloru.
