Kąpiel zrób to sam w kraju - wybór materiału, technologia budowy domu z bali

Dacza to miejsce, w którym osoba odpoczywa od dni roboczych. Przeznaczenie strefy podmiejskiej jest inne dla każdego: ktoś przyjeżdża odpocząć od zgiełku miasta, ktoś zajmuje się uprawą własnych produktów. Bez względu na to, jakie cele wyznaczysz, przybywając do daczy, kąpiel będzie odpowiednia na każdym podmiejskim obszarze. Możesz w nim odpocząć po słusznej pracy w łóżkach i zrelaksować się z przyjaciółmi. Niedrogą łaźnię można zbudować samodzielnie, ważne jest, aby znać technologię jej budowy i mieć doświadczenie w pracach budowlanych i stolarskich.

Decydując się na miejsce do kąpieli

Przed rozpoczęciem budowy musisz wybrać miejsce do kąpieli. Możesz dołączyć łaźnię do domu, co pozwoli zaoszczędzić na materiałach budowlanych. W takim przypadku należy zwrócić szczególną uwagę na zgodność z wymogami bezpieczeństwa przeciwpożarowego..

Inną opcją jest zbudowanie łaźni jako niezależnej konstrukcji. W takim przypadku lepiej umieścić go za domem, najlepiej w południowej części terenu: budynek będzie dobrze oświetlony słońcem, a wiatr nie będzie przeszkadzał. Wskazane jest budowanie na wzgórzu, uprości to organizację odpływu. Zaleca się budowę łaźni z dala od jezdni i od granicy z sąsiednim terenem, a także w pewnej odległości od innych budynków w celu zmniejszenia ryzyka pożaru. Ponadto nie powinien znajdować się w pobliżu źródeł wody pitnej - studni lub studni, aby ścieki nie przedostały się do warstwy wodonośnej..

Do łaźni lepiej wejść od południa, ponieważ łaźnia jest rzadko używana w domku letniskowym, jest pokryta śniegiem, od strony południowej gromadzi się mniej, topi się szybciej. Okna powinny być po zachodniej stronie, wtedy słońce będzie je oświetlać przez cały dzień.

Jeśli istnieje naturalny zbiornik, wskazane jest umieszczenie łaźni bliżej niego, ale nie w bardzo bliskiej odległości, aby uniknąć powodzi. Korzystanie ze stawu pozwoli Ci zaoszczędzić na zużyciu wody do chłodzenia po łaźni parowej i cieszyć się zanurzeniem w chłodnej wodzie. Jeśli do budynku głównego dołączysz werandę lub taras, możesz odpocząć, ciesząc się widokiem tafli wody, jest to świetne miejsce na relaks. Możesz wyposażyć basen w ściany łaźni lub na ulicy - otrzymasz pełnoprawny kompleks kąpielowy.

Wskazówki dotyczące projektowania kąpieli - wybór układu

Budowa każdego budynku zaczyna się od projektu. Standardowy zestaw pomieszczeń do kąpieli:

• łaźnia parowa;
• przebieralnia;
• mycie, prysznic;
• ubikacja.

Łaźnia parowa - pomieszczenie, w którym zainstalowano grzejnik i zbiornik z wodą, znajdują się półki, na których wznoszą się i leżą. Ręczniki, miotły, różne akcesoria kąpielowe są przechowywane w garderobie. To pomieszczenie służy jako rodzaj bariery dla zimnego powietrza, które może dostać się do łaźni parowej. W zależności od układu garderoby albo po prostu zmieniają ubranie, albo nawet odpoczywają po zabiegach kąpielowych. W łazience lub pod prysznicem ochładzają się po kąpieli parowej w wannie z hydromasażem lub pod prysznicem. Ta procedura pomaga usunąć toksyny z organizmu..

Znając przeznaczenie lokalu, musisz przemyśleć ich wielkość i lokalizację. W dużej mierze zależą od liczby osób znajdujących się jednocześnie w środku:

• Najbardziej kompaktowym rozwiązaniem będzie rozmiar 1,2x2,5. Te rozmiary wystarczą, aby sparować jedną osobę. W tym przypadku łaźnia będzie składać się z garderoby o wymiarach 1,0x1,5 m oraz łaźni parowej o wymiarach 1,2x1,5 m. Garderoba pełni funkcję szatni, można myć się w łaźni parowej, nie ma pokoju wypoczynkowego.
• Do łaźni dwuosobowej o takim samym układzie pomieszczeń jak w pierwszej wersji wystarczą wymiary 2,5x2,5 m: łaźnia parowa - 2,5x1,5 m, garderoba - 1,0x2,5 m. Powierzchnia garderoby pozwala na wydzielenie miejsca na przechowywanie drewna opałowego.
• Dzięki układowi budynku o wymiarach 3,0x3,0 m można go zmieniać na różne sposoby. Wielkość łaźni parowej może wynosić 3,0x1,5 m, dzięki czemu kąpiel parową mogą wziąć 3 osoby, myjnię o wymiarach 1,0x1,5 m można wyposażyć osobno instalując kabinę prysznicową. Do garderoby pozostaje 2,0 x 2,5 m. Aby stworzyć pokój relaksacyjny, można połączyć łaźnię parową i myjnię.
• W budynku o wymiarach 4,0x3,0 m wygodnie będzie korzystać z pary dla czterech gości. Na łaźnię parową przeznaczamy 4 metry kwadratowe, na przykład 2,0x2,0 m, na pralnię - 1,0x1,5 m, reszta miejsca 2,0x3,0 pozostaje na pokój wypoczynkowy. Cztery osoby poczują się komfortowo w łaźni parowej, aw pokoju relaksu będą mogły zrelaksować się przy herbacie.
• Terytorium 4,0 x 4,0 m daje miejsce na wygodny układ. W tym przypadku na garderobę można przeznaczyć oddzielne pomieszczenie o wymiarach 2,0 x 1,5 m. Łaźnia parowa może mieć takie same wymiary jak w poprzedniej wersji - 2,0 x 2,0 m. Pozostała część wypoczynkowa to 4,0x2,0 m. Istnieje możliwość umieszczenia w niej myjni poprzez zainstalowanie kotła elektrycznego i kabiny prysznicowej. Aby nie zajmowały dużo miejsca, lepiej umieścić je w jakimś rogu pomieszczenia..

Funkcjonalność lokali można rozszerzyć, łącząc niektóre z nich. Jeśli nie więcej niż 2 osoby będą parować w łaźni parowej, można ją zmniejszyć i zwiększyć obszar rekreacyjny.

Wymiary wanny i pomieszczenia powinny być wygodne do pobytu.

Aby łaźnia, którą planujesz zbudować własnymi rękami, została szybciej wzniesiona, przed rozpoczęciem budowy przygotuj następujące rysunki:

• ogólny rysunek konstrukcji;
• plan przedstawiający wielkość lokalu;
• schemat fundamentów;
• schemat mocowania drewna;
• rysunki sufitów i podłóg;
• schemat konstrukcji dachu.

Rysunki można wykonać samodzielnie, znaleźć w Internecie lub zamówić u specjalisty.

Wybór materiału ściennego - możliwe opcje

Właściciel decyduje, który materiał wybrać do budowy, na podstawie swoich pragnień, wymagań, projektu i możliwości finansowych. Aby dokonać właściwego wyboru, zbadaj zalety i wady materiałów budowlanych. Na podstawie ich cech wybierz, które z nich są bardziej odpowiednie do wykonywania funkcji kompleksu kąpielowego.

Cegła przyciąga dostępność i łatwość dostawy. Wzniesienie ceglanego budynku również nie wymaga specjalnej wiedzy, można mu nadać dowolny kształt, przymocowany do innej konstrukcji. Nowa cegła nie wymaga okładziny. Przy odpowiedniej pielęgnacji konstrukcja z cegły może przetrwać ponad 100 lat. Wśród wad można zauważyć wysoki koszt materiału, słabą przepuszczalność pary, co pociąga za sobą organizację dobrej wentylacji. Ściany ceglane nagrzewają się dłużej niż ściany drewniane, a ponadto ich dekoracja wnętrz będzie wymagała więcej kosztów i czasu.

Kolejnym nowoczesnym materiałem jest blok piankowy, który ma wiele właściwości związanych tylko z nim. Bloki piankowe, niezależnie od rozmiaru, są lekkie i stosunkowo niedrogie. Budowa budynku przebiega szybko i łatwo. Klej jest klejem, przy racjonalnym użyciu, jego zużycie jest niewielkie. Bloki piankowe mają wysokie właściwości izolacji dźwiękowej i cieplnej. Jest to materiał przyjazny dla środowiska. Wadą jest słaba odporność na zginanie, konieczność skurczu, ze względu na kruchość materiału elementy złączne nie trzymają się w nim dobrze.

Bez względu na zalety nowoczesnych materiałów, najpopularniejszym materiałem do kąpieli pozostaje drewno. Konstrukcja ramowa będzie najtańsza. Do jego budowy nie jest potrzebny mocny fundament, jest szybko budowany. Jeśli budynek jest dobrze ocieplony, łaźnia parowa szybko się nagrzeje. Konstrukcja ramy nie wymaga skurczu. Wśród niedociągnięć można wymienić potrzebę izolacji akustycznej - przy wibracjach powstaje szum, który może powodować dyskomfort. Ponadto należy zapewnić dobrą wentylację, aby wilgoć nie gromadziła się wewnątrz ścian, co może powodować grzyby i pleśń..

Idealnym materiałem na kompleks kąpieli jest pręt i kłoda. Ich zalety są oczywiste: przyjazność dla środowiska, niska pojemność cieplna, piękny wygląd, który nie wymaga wykończenia. Drewniane ściany automatycznie regulują wilgotność. Negatywne strony: wysoki koszt, złożoność konstrukcji, długi okres skurczu.

Wybór i przygotowanie tarcicy

Jeśli do budowy łaźni zostanie wybrane drzewo, musisz zdecydować o wyborze gatunku - każde drzewo ma swoje zalety i wady.

Lipa ma niską pojemność cieplną, dlatego ściany w łaźni parowej są zawsze zimniejsze niż powietrze, tworzy się lekka para, która nie daje dużego obciążenia. Ściany lipowe są dobre dla zdrowia, jednak kłody lipowe trudno znaleźć, ponieważ praktycznie nie są zbierane.

Dąb ma dużą pojemność cieplną, więc para jest trudna do zniesienia, a ściany dodają temperatury powietrza w łaźni parowej. Dąb jest bardzo drogim materiałem, dlatego najczęściej stosuje się go na dolne korony..

Najlepszą opcją do kąpieli są drzewa iglaste: są łatwe do kupienia, są niedrogie. Ściany i powietrze po podgrzaniu osiągają mniej więcej taką samą temperaturę. Modrzew jest uważany za najlepsze drzewo, ale jest drogi, sosna i świerk są tańsze..

Wybierając drewno, należy zwrócić uwagę na jego jakość. Nie każde drzewo, które nadaje się do budowy domu, nadaje się do kąpieli. Podczas sprawdzania drewna pod kątem wad należy zwrócić uwagę na to, że nie ma pęknięć, tuneli czasoprzestrzennych, wypadających sęków.

Wybierając drzewo iglaste, musisz wiedzieć, że istnieją dwa ich rodzaje: suchy wiór i smoła. Pierwszy rodzaj to zwykłe drewno. Drugi rodzaj drewna jest impregnowany żywicą, ponieważ jest pozyskiwany podczas przepływu soków, to drewno jest drogie. Wskazane jest użycie żywicy na dolne felgi, ponieważ nie ulega ona rozkładowi, pod wpływem wilgoci zamienia się w kamień, uzyskując właściwości dębu bagiennego.

Wszystkie tarcice impregnujemy środkami ogniochronnymi i antyseptycznymi w celu zwiększenia bezpieczeństwa przeciwpożarowego oraz ochrony przed pleśnią i szkodnikami. Żywica nie wymaga impregnacji. Kłody i belki powinny być solidne, imitacje kąpieli nie będą działać, ponieważ w warunkach wysokiej wilgotności będą się wypaczać, pojawią się pęknięcia, rozpocznie się gnicie, co nie zatrzyma impregnacji. Wybierając pasek, należy zwrócić uwagę na jego równość.

Fundament i podłoga

Budowa rozpoczyna się od przygotowania terenu: śmieci, krzaki są usuwane, teren pod budynek jest wyrównany. Wybór fundamentu zależy od materiału ścian budynku i możliwości właściciela. Rozważ możliwe opcje fundamentów do drewnianej wanny:

1. 1. W dawnych czasach niepogrzebany fundament był wykonany z głazów pod drewnianą wanną z baru. W narożnikach budynku umieszczono dzikie kamienie z wnęką w kształcie krzyża. Obecnie ta opcja jest rzadko używana..
2. 2. Na stabilnych gruntach z głębokimi wodami gruntowymi stosuje się płytkie lub płytkie fundamenty pasowe. Budowę fundamentu taśmowego rozpoczynamy od oznaczenia terytorium za pomocą palików i rozciągniętego między nimi sznurka: zaznaczamy położenie ścian nośnych i przegród wewnętrznych. Kopiemy rowy zgodnie z oznaczeniami, układamy poduszkę z piasku i żwiru na dnie, wykonujemy szalunki drewniane i wylewamy beton.
3. 3. Fundamenty z pali słupowych stosuje się na glebach niepewnych. W tym celu wkopujemy w ziemię azbestowe słupy wypełniaczem kamiennym i betonujemy przestrzeń wokół słupa. Taki fundament nie pozwala na pełzanie i opadanie gleby.
4. 4. Najlepszą opcją dla małej wanny jest niepogrzebany słupowy fundament z gotowych bloków betonowych. Jest to niedrogi fundament, który można łatwo zbudować. Możesz budować filary z cegieł.

Po wykonaniu fundamentu między nim a ścianami kładziemy warstwę hydroizolacyjną z bitumu lub pokrycia dachowego, aby chronić drzewo przed wilgocią. Dodatkowo na hydroizolacji układamy skrzynię z cienkich listew dla dodatkowego zabezpieczenia ramy przed kapilarnym przesiąkaniem wilgoci..

Równolegle z ociepleniem podłoża wykonujemy system odwodnienia. Eksperci zalecają wykonanie odpływu na całej podłodze lub zebranie go w jednym miejscu, instalując drabinę kratową.

Odpływ wanny nie może być łączony z ogólną kanalizacją, ponieważ szambo szybko się zapełni, zorganizowany jest dla niego oddzielny kanał ściekowy.

Podłogę izolujemy keramzytem, ​​następnie wykonujemy wylewkę betonową ze spadkiem. Dodać do betonu emulsję wodno-polimerową. Gdy beton nabierze wytrzymałości, pokryj powierzchnię mastyksem bitumicznym. Zaleca się wykonanie prymitywnego uszczelnienia wodnego, co pozwoli pozbyć się nieprzyjemnych zapachów.

Podłoga nie może być sztywno połączona ze ścianami, sprawiamy, że jest pływająca. Końce opóźnienia, na których podłoga będzie się czołgać, zaczynamy w szczelinach dolnej korony. W przypadku opóźnienia lepiej jest używać smoły. Na kłodach kładziemy szorstką podłogę, a następnie wykończeniową. Podłogę wykonujemy z przetaczanej deski.

Technologia budowy dziennika

W przypadku ścian bierzemy pręt o przekroju 150 x 150 mm lub profilowany lub zaokrąglony dziennik. Aby ściany były mocne i równe, wybieramy kłody o tej samej średnicy, dopuszczalna jest tolerancja 30 mm. Wybór metody podwiązania domu z bali - „w łapie” lub „w misce”.

Jeśli wybierzesz drugą metodę, bierzemy kłody o 60 cm dłuższe niż ściany. W kłodzie wykonuje się wgłębienie, tak aby sąsiednie elementy wchodziły o połowę. Wystające części chronią narożniki budynku przed opadami atmosferycznymi. Cięcie miski jest łatwiejsze do opanowania. Zewnętrznie konstrukcja przypomina stare domy, dom z bali nie wymaga prac wykończeniowych, co pozwala zaoszczędzić na materiałach wykończeniowych.

Cięcie „w łapę” jest trudniejsze, błędy są tutaj niedopuszczalne. Na jednym kłodzie jest przygotowany kolec, a na drugim rowek, więc w rogach wykonuje się zamek. Złożoność pracy polega na ścisłym przestrzeganiu wymiarów łączonych części.

Budowę domu z bali rozpoczynamy od ułożenia dolnej korony. Wybieramy dla niego najbardziej masywne kłody. Aby zapewnić dobrą izolację, kłody układamy pierścieniami uszczelniającymi na zewnątrz. Od spodu wykonujemy płaską podstawę, aby kłoda się nie toczyła.

Korony układamy sekwencyjnie jeden na drugim; dla niezawodności mocujemy je za pomocą szpilek - okrągłych ślepych kołków. Nagele najlepiej wykonać z dębu. Aby połączyć korony za pomocą kołków, najpierw kłody są układane jeden na drugim. Następnie zaznacza się, gdzie będzie mocowanie. Następnie kłody są usuwane, w zaznaczonych miejscach wykonujemy otwory o połowie średnicy kłody. Między korony umieszczamy taśmę uszczelniającą, aby wykluczyć przeciągi. Włóż kołek do dolnej kłody, a następnie naciągnij górną część. Kłody układamy w szachownicę. Podczas układania ścian wyjmujemy kawałki bali w miejscach, w których będą znajdować się okna i drzwi.

Łatwiej jest pracować z barem. Kładziemy dolną koronę na warstwie hydroizolacyjnej, wyrównując ją pod każdym względem. Do układania drewna najczęściej stosuje się metodę „w łapę”. Kłody są mocno trzymane dzięki księżycowym rowkom, drewno może się przesuwać, dlatego korony mocujemy między sobą za pomocą szpilek lub gwoździ z całkowicie wpuszczonymi kołpakami.

Zmontowany bunkier z pręta lub kłód musi zostać uszczelniony. Taśma uszczelniająca nie tylko uszczelnia szwy, ale także kurczy się wraz z drzewem w jedną całość, ostatecznie wzmacniając ramę. Kłoda jest trudniejsza do uszczelnienia niż pręt. Do uszczelniania należy przygotować specjalne narzędzie: stalową uszczelkę, płatek i młotek. Podczas zbierania domu z bali między koronami układamy go w rozciągnięciu. Po ostatecznym montażu ścian doszczelniamy w zestaw: wsuwamy uszczelkę między belki.

W przeszłości uszczelnili odcinek mchem, aw zestawie używali kabla z lnu. Obecnie używana jest juta, która jest sprzedawana w zestawie składającym się ze wstążki i sznurka. Umieszczamy taśmę między koronami. Po złożeniu domu z bali w końcu doszczelniamy sznurkiem w zestaw.

Budujemy strop i budujemy dach

Sufit do wanny można wykonać:

• osaczony;
• mieszkanie;
• tarcza.

Sufit podwieszany nadaje się do wszystkich typów wanien. Jest trwalszy, ponieważ belki stropowe są jednocześnie krokwiami, ponadto są fizycznie połączone z budynkiem..

Tradycyjnym sufitem rosyjskiej łaźni jest sufit podłogowy. Powstaje, gdy rama jest stabilna. Deski układane są na wierzchu, od strony strychu uszczelniane mchem w zestaw i zalewane żywicą. Następnie układane są belki konstrukcyjne, wylewa się torf do izolacji. Uszczelnianie jest lepsze w przypadku juty. Podłoga na poddaszu wykonywana jest do woli.

Sufit panelowy jest połączeniem dwóch pierwszych. Zbierają go na ziemi, a następnie ręcznie lub przy pomocy specjalnego sprzętu podnoszą i kładą na ramie. Taki sufit można zmontować ze skrawków drewna, ale nadaje się tylko do konstrukcji wykonanej z drewna o rozmiarze nie większym niż 4x5 m.

W pierwszej kolejności na belkach stropowych nakładamy materiał paroizolacyjny, aby zabezpieczyć poddasze przed wnikaniem pary, która osadzi się na krokwiach i przyczyni się do ich zniszczenia, kondensat będzie spływał w postaci kropli na izolację, co pogorszy jej właściwości termoizolacyjne. Jako paroizolację można użyć grubej folii lub szklanki. Następnie montujemy izolację, można wziąć wełnę mineralną o długich włóknach.

Wybór rodzaju dachu zależy od obszaru, w którym zlokalizowany jest budynek. Jeśli ośrodek wypoczynkowy otoczony jest lasem, możesz wybrać opcję szczytową. W strefie stepowej, wiejącej wiatrem, wykonujemy dach o minimalnym nachyleniu. Jeśli obciążenie śniegiem zimą jest nieznaczne, możesz wybrać dwuspadowy dach na małą wannę. Nadaje się również, jeśli wanna jest przymocowana do domu..

Do krokwi używamy desek o przekroju 150x50 mm. W dachu chudym krokwie są umieszczane na Mauerlat, mocowanym do ściany; w ramie górna korona spełnia swoją funkcję. W takim przypadku tylna ściana powinna być niższa niż przednia. Opcja jest możliwa, gdy ściany są takie same. W takim przypadku kładziemy belki stropowe na Mauerlat. Na przedniej ścianie montujemy pionowo deski tworzące fronton. Nogi krokwi są przymocowane jednym końcem do frontonu, a drugim spoczywają na mauerlat przeciwległej ściany. Nogi mocujemy za pomocą metalowych narożników.

Dachy dwuspadowe są najbardziej popularne w budowie wanien. Podzielone są kalenicą na dwie części, z których każda ma nachylenie. W przypadku dachu o dwóch zboczach wymagany jest bardziej złożony system krokwi. Wykonujemy krokwie z paska. Najpierw montujemy środkowe słupki równe wysokości frontonu. Następnie montujemy kalenicę i mocujemy krokwie. Możesz obejść się bez środkowych podpór, instalując proste trójkątne kratownice, przymocuj nogi krokwi za pomocą jednego pręta węzłowego pośrodku. Montujemy ramę dachową.

Następnie na krokwi kładziemy warstwę paroizolacyjną i przybijamy kratownicę z listew 20x50 mm, na którą następnie przybijamy gwoździami skrzynię. Może być lity lub rzadki, zależy to od właściwości technicznych wybranego pokrycia dachowego. Na przykład mocujemy pokrycia dachowe do solidnej skrzyni. W przypadku innych powłok wypełniamy pręty krokiem 40-50 cm, jako materiał do toczenia można wziąć deski, które zostały użyte do montażu szalunku.

Do skrzyni mocujemy pokrycia dachowe. Może to być metal, łupek, żelazo ocynkowane, tektura falista itp. Szczyty szyjemy z desek. Koniecznie wykonaj lukarny, które podczas korzystania z sauny będziemy otwierać latem i zimą. Podczas montażu dachu konieczne jest wykonanie izolacji wodnej, parowej i termicznej.

Wystrój i wyposażenie wnętrz

Wykonujemy instalację kanalizacyjną już na etapie posadowienia i posadzki. Obok wanny wykonujemy studnię lub studnię drenażową na ścieki, podłączamy ją do wanny rurą kanalizacyjną ułożoną pod kątem.

W wannie wentylacja musi być odpowiednio zorganizowana. Powietrze podczas przyjmowania zabiegów trzeba kilkakrotnie odnawiać. Aby to zrobić, wlot wykonujemy od dołu w pobliżu kotła, a wylot na przeciwległej ścianie pod sufitem. Wylot pozostawiamy zamknięty, aż pomieszczenie nagrzeje się do żądanej temperatury, a następnie go otwieramy. Aby zapobiec szybkiemu wydostawaniu się ciepłego powietrza z łaźni parowej, wykonujemy dodatkowe poniżej górnego otworu wylotowego. Otwór górny otwieramy, gdy trzeba dobrze przewietrzyć pomieszczenie. Wykonujemy wentylację w każdym pomieszczeniu wanny.

Do dekoracji wnętrza wanny stawia się specjalne wymagania materiałowi: musi służyć nie tylko jako dekoracja dekoracyjna, ale także być odporny na wilgoć, obojętny chemicznie (nie wydziela toksycznych oparów po podgrzaniu), higieniczny i przyjazny dla środowiska. Najbardziej odpowiednim materiałem jest podszewka. Płyty laminowane i MDF nie będą działać, ponieważ będą pęcznieć i wypaczać się od wilgoci.

Podczas prowadzenia prądu należy wziąć pod uwagę specyfikę pomieszczenia, zainstalować gniazda z ochroną przed wnikaniem wilgoci. Okablowanie bierzemy w podwójnej osłonie, najlepiej niepalnej. Druty układamy w pofałdowaniu. W łaźni parowej nie wolno instalować przełączników i gniazd. Oprawy muszą mieć wodoodporny indeks.

Aranżacja pomieszczeń - piekarnik, półki, meble

Głównym elementem kąpieli jest piec. Istnieje kilka opcji instalacji piekarnika:

• zrób to sam z blachy lub rury o dużej średnicy;
• układać z cegieł;
• kup gotową wersję elektryczną.

Warunkiem koniecznym dla pieca opalanego drewnem jest obecność wydłużonego kanału spalania. Drzwi do przechowywania drewna opałowego powinny znajdować się w garderobie. Ceglany piec potrzebuje fundamentu. Jego zaletą jest to, że powoli się nagrzewa i powoli stygnie. Ważne jest, aby prawidłowo poprowadzić komin na dach, izolując rurę metalem i wermikulitem. Ze względów bezpieczeństwa przeciwpożarowego ściany pieca pokrywamy poszyciem ogniotrwałym. Na podłogę kładziemy matę wermikulitową.

Wyposażamy łaźnię parową w półki. Lepiej jest użyć do nich lipy, osiki, dębu lub modrzewia. Drzewa iglaste są nieodpowiednie, ponieważ szybko się nagrzewają i po podgrzaniu uwalniają żywicę, co może prowadzić do poparzeń.

Łóżka budujemy w 2-3 kondygnacjach z różnicą wysokości 50-60 cm Kondygnacje są potrzebne, abyś mógł dobrać stopień obciążenia ciała podczas zabiegów: powietrze jest cieplejsze u góry. Łóżka wykonujemy o szerokości 60-80 cm ze szczelinami 10-20 mm, w przypadku braku miejsca szerokość można wykonać 40 cm Długość półek powinna wynosić 180-200 cm, aby można było na nich leżeć. Materiał mocujący powinien być dobrze zagłębiony, aby czapki nie dotykały ciała. Lepiej używać drewnianych kołków.

Przygotowanie mioteł dębowych lub brzozowych do kąpieli rosyjskiej nie będzie zbyteczne. Kąpiel jest bardzo przydatna dla człowieka, usuwa toksyny, poprawia ogólną kondycję organizmu, dodaje wigoru na cały tydzień pracy.