Typowe rodzaje cercis

Bujnie kwitnące drzewa i krzewy zawsze przyciągają uwagę i nie mogą pozostawić nikogo obojętnym na tak czarujący widok.

Sakura, magnolia, liliowy - każda z tych roślin w okresie kwitnienia jest w stanie rozweselić i oczarować oczy wielu ludzi. Do tej listy można dodać cercis - drzewo ozdobne, obficie kwitnące delikatnymi kwiatami w różowych odcieniach.

W tym artykule chcemy go przedstawić. Jak wygląda cercis, skąd pochodzi, skąd wzięła się nazwa, opis jej odmian - przeczytaj o tych i innych faktach dotyczących rośliny poniżej.

Cercis (łac.Cercis) lub fioletowy - rodzaj drzew i krzewów liściastych należących do rodziny motylkowatych. Pochodzi z dzikiej przyrody Azji, Morza Śródziemnego i Ameryki Północnej.

Cercis dorasta do 18 m. Jego korona jest bujna, w postaci namiotu lub kuli. Pnie często rosną nienormalnie, poskręcane. Roślina ma zaokrąglone lub jajowate liście. Latem są zielone, jesienią żółkną, żółto-pomarańczowe, zimą opadają.

Karmazyn kwitnie wiosną, zwykle w czwartym roku po posadzeniu. W zależności od rodzaju kwiaty zbiera się w pęczkach lub pędzlach, wyrasta z kątów liści lub osadza się na pniu. Cercis wygląda szczególnie nietypowo, gdy kwitnie przed pojawieniem się liści. Wtedy wydaje się, że gałęzie są dosłownie pokryte różem, fioletem lub czerwienią..

W okresie kwitnienia, który trwa około miesiąca, drzewo emanuje przyjemnym aromatem i przyciąga pszczoły, dlatego jest rośliną miododajną. Owoce są formowane w strąkach o długości 10 cm, z których każdy zawiera od 4 do 7 ziaren. Drzewo owocuje w sierpniu.

Szkarłat to bardzo ciepła i kochająca światło roślina. Ze względu na tę cechę cercis sadzenie i pozostawianie jej staje się problematyczne w strefach klimatycznych o mroźnej zimie..

Roślina preferuje gleby dobrze drenujące, wapnowane. Nie higrofilny. Propagowane przez nasiona i metody wegetatywne (nawarstwianie, sadzonki). Dobrze znosi cięcie - młode rośliny nadają się do tworzenia wszelkiego rodzaju koron. Odporny na szkodniki i choroby.

Szkarłat należy do roślin wieloletnich - może żyć nawet 70 lat. W naturze występuje od 6 do 10 gatunków cercis. Różnią się wysokością pnia, strukturą i kolorem kwiatów, stopniem odporności na mróz. Niektóre z nich są z powodzeniem uprawiane. Opiszmy najbardziej znane.

Cercis Griffith

Cercis griffithii bardzo rzadko spotykany w postaci drzewa. Z reguły wyrasta na 4-metrowy krzew o szerokiej koronie. W warunkach naturalnych rośnie na skalistych zboczach gór w Azji Środkowej, Iranie, Afganistanie. Dlatego ten rodzaj szkarłatu jest bardzo ciepłolubny i nie nadaje się do sadzenia na środkowym pasie..

Wyróżnia się zaokrąglonymi, jasnozielonymi liśćmi o długości 5-8 cm, w kształcie nerki z głębokim wycięciem u podstawy. Liście pojawiają się po kwitnieniu. Kwiaty zebrane w krótkie grona, mają kolor różowy lub fioletowo-fioletowy. Kwitną wcześniej niż inne gatunki: na przełomie kwietnia i maja. Owoce dojrzewają również wcześnie: w lipcu-sierpniu..

Cercis European

Cercis European (Cercis siliquastrum) lub zwykły (strączkowy) zewnętrznie podobna do odmiany kanadyjskiej, jednak jest nieco niższa, ma większe kwiaty (do 2,5 cm średnicy) i mniejsze liście. Liście osiągają długość 8 cm, są półkoliste z podstawą w kształcie serca.

Ten gatunek kwitnie różowo-fioletowo. Okres kwitnienia trwa około miesiąca - od kwietnia do maja, kończy się, gdy tylko pojawią się liście.

Maksymalna wysokość cercis europejskiego wynosi 10 m. Rośnie jak drzewo, a także ma formy krzewiaste. Jego pień jest gruby, zwykle nierówny.

Ponieważ w naturze gatunek ten rośnie w krajach basenu Morza Śródziemnego i Azji, jest bardzo ciepłolubny. Nie toleruje mrozów poniżej -16 ºС - zamarza i przestaje kwitnąć.

Ta szkarłatna roślina charakteryzuje się powolnym tempem wzrostu - w wieku czterech lub pięciu lat może osiągnąć wysokość zaledwie 1-1,5 m. Podczas przesadzania jest kapryśna, ale nie jest wybredna w składzie gleby. Ponieważ roślina jest bardzo lekka, zaleca się sadzenie jej po południowych stronach, w miejscach otwartych na słońce, ale chronionych przed wiatrem.

Cercis European zachowuje swój efekt dekoracyjny nawet w okresie owocowania, we wrześniu, dzięki pięknie zwisającym, długim (do 10 cm) strąkom.

Cercis western

Szkarłat zachodni (Cercis occidentalis) - zimotrwałe gatunki północnoamerykańskie. Posiada bardzo rozgałęzioną koronę. Pień dorasta do 5 m, liście drzew tego gatunku są soczyście zielone, nerkowate, do 7,5 cm średnicy, kwiaty są jasnoróżowe, średniej wielkości.

Cercis Canadian

Cercis canadensis (Cercis canadensis), pochodzi z Ameryki Północnej, w domu osiąga maksymalną wysokość 12 m, jednak po przeniesieniu do innej strefy klimatycznej, chłodniejszej, zmienia się jej wygląd.

Po pierwsze, znacznie traci na wzroście - z drzewa przechodzi w formę krzewu. Jego liście i kwiaty stają się mniejsze. Kwitnienie nie jest tak bujne jak na naturalnym terenie.

Kwitnie od połowy wiosny do wczesnego lata, aż do pojawienia się liścia. Jej kwiaty są jasnoróżowe, do 1,2 cm średnicy, bezwonne. Liście - duże (do 16 cm), ciemnozielone, w kształcie serduszek, jesienią pomalowane na jasnożółty kolor.

Cercis canadensis ma najwyższy stopień mrozoodporności spośród innych gatunków. Młode rośliny do trzech lat wymagają schronienia przed zimowaniem.

W kulturze dekoracyjnej stosuje się dwie odmiany: biały i podwójny.

Cercis cystic

Naturalne środowisko malina fioletowa (Cercis racemosa Oliv.) to centralne regiony Chin. Z reguły jest to duże drzewo (do 12 m) z ciemnozielonymi, owłosionymi liśćmi. Kwitnie fioletowymi kwiatami, które znajdują się zarówno na gałęziach, jak i pniu i zwisają na krótkich szypułkach w kwiatostanach.

Cercis Chinese

Chińskie szkarłatne drzewa (Cercis chinensis) rosną bardzo duże - do 15 m wysokości. Ich korona rozpościera się, gęsta. Rośliny mają duże, zaokrąglone, błyszczące liście, osiągające średnicę 6-12 cm.

Okres kwitnienia przypada na maj-czerwiec - drzewa są obficie pokryte drobnymi purpurowo-różowymi, szkarłatnymi kwiatami zebranymi w grona. Liście pojawiają się po opadnięciu kwiatów.

W kulturze chińska szkarłatna roślina jest z reguły rzadko sadzona w postaci 5-6-metrowych krzewów. Wyhodowane odmiany o białych kwiatach ("Shirobana"), różowo-fioletowych ("Avondale"). Wytrzymuje zimowy spadek temperatury do -23 ° С.

Cercis reniform

Karmazynowa nerka (Cercis reniformis) - jedna z mrozoodpornych odmian cercis, pochodząca z północnego Meksyku. Rośnie jak duży krzew i jak drzewo. Osiąga 10 m wysokości. Ma szeroką owalną koronę.

Liście tego gatunku są zreformowane, zaokrąglone u nasady tępym nacięciem - stąd nazwa. Dorastają do 5-8 cm, kwiaty są zbierane w jasnoróżowych kwiatostanach o długości 1-1,5 cm.

Cercis jest tak piękny i niezwykły, że zasługuje na popularność i zaszczytne miejsce w ogrodach, parkach i domkach letniskowych. Najlepiej wygląda w nasadzeniu pojedynczym. Jednak można go również sadzić w grupach z drzewami iglastymi. Służy do tworzenia żywopłotów. Nadaje się do uprawy w formie bonsai.