Stonka ziemniaczana

Zadowolony

• Sposoby radzenia sobie ze stonką ziemniaczaną
• Metoda agrotechniczna
• Metoda mechaniczna
• Biologiczny sposób
• Metoda chemiczna
• Środki na stonki ziemniaczane
• Środki ludowe
• Jak uratować uprawy psiankowatych przed stonką ziemniaczaną
• Stonka ziemniaczana
• Stonka ziemniaczana na bakłażanie
• Stonka ziemniaczana na pieprzu
• Stonka ziemniaczana na pomidorach

Owad stonki ziemniaczanej (Leptinotarsa ​​decemlineata) należy do rodziny stonkowatych. Żywi się listowiem roślin z rodziny psiankowatych, a mianowicie bakłażana, papryki słodkiej, pęcherzyca, ziemniaka, pomidora, lulka czarnego i kolcowoju. W 1824 roku amerykański przyrodnik i entomolog Tom Say, opisując okazy owadów, które zebrał z psiankowatych w Górach Skalistych, zidentyfikował stonka ziemniaczaną jako członka rodzaju Chrysomela. Jednak jakiś czas później został przeniesiony do rodzaju Doryphora przez Niemca Christiana Wilhelma Souffriana. Dopiero w 1858 r. Stonka ziemniaczana została zaliczona do rodzaju Leptinotarsa ​​przez szwedzkiego entomologa Stahla. Ludzie nazywali tego chrząszcza „Kolorado” po tym, jak w 1859 roku w wyniku inwazji tego szkodnika pola ziemniaków zostały zdewastowane, a stało się to w stanie Kolorado.

Stonka ziemniaczana to owad o błyszczącym wypukłym owalnym ciele, ma kolor pomarańczowo-żółty, jego szerokość wynosi około 0,7 cm, a długość od 0,8 do 1,2 cm, na elytrze znajduje się pięć czarnych pasków kolory, a na grzbiecie - plamki tego samego koloru. Chrząszcz posiada dobrze rozwinięte błoniaste skrzydła, dzięki czemu wytrzymuje długie loty. Długość larwy takiego szkodnika wynosi 1,5–1,6 cm, jego głowa jest czarna, a po bokach kilka rzędów plamek o tym samym odcieniu. Początkowo ciało larw ma kolor ciemnobrązowy, ale po pewnym czasie zmienia kolor na bladoróżowy lub intensywnie żółty. Kiedy larwy zjadają liście, trawią absolutnie wszystkie pigmenty, ale nie karoten. Z biegiem czasu gromadzi się w tkankach, dzięki czemu kolor ciała staje się marchewką.

W przypadku zimowania taki owad jest zakopany w ziemi na głębokość od 0,2 do 0,5 metra, a wiosną wydostaje się na powierzchnię ziemi i zaczyna jeść młode pędy, kojarzyć się i składać jaja na seamy powierzchni liści. W ciągu dnia tylko 1 samica jest w stanie znieść 5–80 jaj, aw ciągu jednego sezonu 300–1000 jaj. Larwy w pierwszym stadium liścia znajdują się na seamy liścia i zjadają jego miąższ, w drugim stadium larwy - zjadają cały liść, pozostaje po nim tylko centralna żyła, aw trzecim i czwartym stadium larwy - mogą przenieść się do rosnących w pobliżu krzewów. Po 15–20 dniach zakopywane są w ziemi na głębokość około 10 cm, gdzie przepoczwarzają się. W ciągu 1,5–3 tygodni larwy stają się dorosłe, po czym czołgają się na powierzchnię. Jeśli jest już głęboka jesień, młode chrząszcze zapadają w diapuzę aż do wiosny. Z reguły stonka ziemniaczana żyje tylko 1 rok, ale są osoby, które mogą żyć 2-3 lata. Jeśli owad czuje, że jest w niebezpieczeństwie, udaje martwego (spada na powierzchnię gleby i zamarza) i nie odlatuje.

Sposoby radzenia sobie ze stonką ziemniaczaną

Istnieje kilka sposobów zwalczania stonki ziemniaczanej, a mianowicie: mechaniczne, chemiczne, agrotechniczne i biologiczne.

Metoda agrotechniczna

Jeśli przy pomocy różnych metod poprawi się rozwój i wzrost roślin z rodziny Solanaceae, wówczas staną się one bardziej odporne na uszkodzenia i dzięki temu możliwe będzie stworzenie niekorzystnych warunków dla życia owada, co doprowadzi do spadku jego liczebności. Trzeba pamiętać, że przede wszystkim szkodnik osiada na najsłabszych krzakach, w związku z tym konieczne jest stosowanie metod agrotechnicznych, dzięki którym wzmocniona zostanie zdrowotność upraw:

• uprawiać na miejscu tylko te odmiany, których stonka ziemniaczana nie zjada dobrze;
• sadzić tylko te bulwy ziemniaka, które są absolutnie zdrowe i wysokiej jakości;
• dbać o uprawy i nie zapominać o zasadach agrotechnicznych.

Metoda mechaniczna

Mechaniczna metoda niszczenia chrząszczy jest skuteczna tylko wtedy, gdy nie ma ich zbyt wiele. Aby to zrobić, musisz regularnie sprawdzać zarówno same rośliny, jak i powierzchnię otaczającej je gleby, a wykryte szkodniki umieszcza się w słoiku zawierającym naftę lub stężony roztwór soli.

Biologiczny sposób

Biologiczna metoda zwalczania szkodników jest najbezpieczniejsza i najbardziej skuteczna. W tym przypadku wykorzystuje się naturalnych wrogów chrząszcza: mikroorganizmy, ptaki, owady pasożytnicze i drapieżne.

Metoda chemiczna

Aby pokonać takiego owada, możesz zastosować metodę chemiczną. W tym celu przygotowuje się roztwór preparatu owadobójczego, którym opryskuje się krzewy w drugim stadium larwy, a także podczas masowego pojawiania się młodych chrząszczy. Jednak ta metoda jest zła, ponieważ stonka ziemniaczana jest bardzo odporna na różne chemikalia i może szybko się do nich dostosować. Najbardziej skutecznymi insektycydami przeciwko owadom są insektycydy ogólnoustrojowe, które nie uzależniają.

Środki na stonki ziemniaczane

1. Actellic (koncentrat emulsji 50%). Jest to środek owadobójczy o szerokim spektrum działania. W sezonie mogą przetwarzać krzewy nie więcej niż 2 razy, używając roztworu składającego się z 1 litra wody i 1,5 grama produktu, ilość ta wystarczy do przetworzenia 10 metrów kwadratowych nasadzeń.
2. Arrivo (koncentrat emulsji 25%). W porównaniu z Aktellik ten preparat owadobójczy ma szersze spektrum działania. Można go również użyć nie więcej niż 2 razy w ciągu jednego sezonu. Aby przygotować roztwór, połącz 1 wiadro wody i 1,5 grama produktu. Jeden litr roztworu wystarczy do oprysku 10 metrów kwadratowych nasadzeń.
3. Decis (koncentrat emulsji 25%). Jest to preparat owadobójczy o działaniu kontaktowym, który w sprzyjających warunkach jest wysoce skuteczny przy niewielkim zużyciu. Środek nie zmywa się z roślin podczas deszczu, a dostając się do gruntu nie kumuluje się, gdyż ulega rozkładowi. Współdziała również z innymi lekami. Zasady przygotowania roztworu roboczego i zużycia na 1 metr kwadratowy są takie same jak w Actellik lub Arrivo. Nie można go również używać więcej niż dwa razy w ciągu sezonu..
4. Tabletki Inta-VIR. Aby przygotować roztwór w 10 litrach wody, rozpuść 1 tabletkę. Do przetwarzania 10 metrów kwadratowych nasadzeń używa się tylko jednego litra roztworu. W sezonie takim roztworem można spryskać krzaki tylko kilka razy..
5. Kinmix, Karate (koncentrat emulsji 5%). To angielskie preparaty owadobójcze. Aby uzyskać działające rozwiązanie, musisz połączyć 2 gramy Kinmix lub 1 gram Karate z wiadrem wody. W sezonie środki nie mogą być wykorzystane więcej niż dwukrotnie.
6. Sonet (koncentrat emulsji 10%). Jest to amerykański preparat owadobójczy o działaniu kontaktowym, w sezonie opryskiwany krzewami tylko raz podczas masowego pojawienia się larw. Aby przygotować roztwór, należy połączyć 1 litr wody z 0,2 grama produktu, ilość ta wystarczy do przetworzenia 10 metrów kwadratowych nasadzeń.
7. Sumi-Alpha (koncentrat emulsji 5%). Ten japoński środek owadobójczy jest używany nie więcej niż 2 razy w sezonie. Aby zrobić rozwiązanie, musisz połączyć 1 wiadro wody i 1,5 grama produktu, jeden litr wystarczy do przetworzenia 10 metrów kwadratowych nasadzeń. Ostatni raz można spryskać krzaki nie później niż 4 tygodnie przed zbiorem.
8. Sumicydyna (koncentrat emulsji 20%). Ten japoński środek jest również używany tylko kilka razy w sezonie. Aby przygotować roztwór, połącz 1 litr wody i 0,3 grama produktu, ta objętość wystarczy do przetworzenia 10 metrów kwadratowych nasadzeń.
9. Cymbush (koncentrat emulsji 25%). Ten angielski środek ma szeroki zakres efektów. Używaj go tylko 2 razy w okresie wegetacji, nie więcej. Wymieszaj 10 litrów wody i 1 gram preparatu i spryskaj krzaki, a 1 litr wystarczy do przetworzenia 10 metrów kwadratowych ziemi.
10. Szerpa (koncentrat emulsji 25%). Ten francuski lek jest używany dokładnie w taki sam sposób, jak Cymbush.
11. Prestiż (koncentrat zawiesiny). Taki preparat grzybobójczo-owadobójczy firmy Bayer stosuje się do zaprawiania roślin okopowych ziemniaka. Prestige może również przetwarzać krzewy psiankowate, w tym celu przygotowuje się roztwór: połączyć litr wody z 10 miligramami leku.
12. Regent od stonki ziemniaczanej. Jest to uniwersalny środek owadobójczy w 1 miligramowych ampułkach. Aby uzyskać działające rozwiązanie, zawartość jednej ampułki należy połączyć z 10 litrami wody.

Środki ludowe

Chemikalia są dobre, ponieważ są bardzo skuteczne, ale zawarte w nich toksyczne substancje w końcu przedostaną się do organizmu człowieka. Co zrobić, aby nie zaszkodzić zdrowiu i nie uratować plonu przed chrząszczem? Metoda mechaniczna wyróżnia się bezpieczeństwem i wydajnością, ale jeśli masz całe pole ziemniaków, bardzo trudno będzie ręcznie zebrać szkodniki. W takim przypadku środki ludowe pomogą pozbyć się szkodnika, który jest mniej skuteczny niż chemikalia, ale z pewnością nie zaszkodzi człowiekowi. Najbardziej skuteczne środki ludowe:

1. Aby przygotować napar, połącz 1 wiadro świeżo przegotowanej wody i 1 kilogram zielonych owoców i świeżych liści orzecha włoskiego. Przykryj pojemnik pokrywką, a po 7 dniach produkt będzie gotowy, wystarczy go tylko odcedzić.
2. Połącz wiadro bardzo gorącej wody i 300 gram suszonych liści i łupin orzecha włoskiego. Mieszanina przykryta pokrywką powinna stać na 7 dni, po czym jest filtrowana.
3. Wiadro wody łączy się z 1 kilogramem wysuszonej i pokruszonej kory białej akacji. Po trzech dniach gotowy wlew jest filtrowany.
4. Wypełnij wiadro do połowy świeżymi liśćmi topoli i dodaj wodę. Pozostaw mieszaninę na wolnym ogniu przez kwadrans, a następnie doprowadź objętość bulionu do 10 litrów. Po trzech dniach środek jest osuszany i stosowany zgodnie z zaleceniami..
5. Litr wody łączy się z 10 gramami smoły brzozowej, powstały roztwór spryskuje się krzakami trzy razy przez 7 dni.
6. Dziesięć litrów wody łączy się z 500 gramami kwiatów słonecznika. Po trzech dniach gotowy wlew jest filtrowany.
7. Półtora kilograma glistnika łączy się z bardzo gorącą wodą. Produkt przykryty pokrywką należy podawać przez trzy godziny. Przefiltrowany napar łączy się z roztworem chlorku wapnia (1,5%).
8. Napełnij wiadro suchym lub świeżo posiekanym glistnikiem, wlej do niego gorącą wodę i gotuj mieszaninę na małym ogniu przez kwadrans. Odcedzony bulion służy do rozpylania w postaci rozcieńczonej: na 10 litrów wody 0,5 litra produktu.
9. Suche korzenie omanu w ilości 100 gram rozdrabnia się i łączy ze świeżo przegotowaną wodą, po kilku godzinach napar będzie gotowy. Pierwszy zabieg takim naparem przeprowadza się, gdy krzewy osiągną wysokość około 15 centymetrów. Eksperci zalecają trzykrotne spryskiwanie krzewów tym środkiem w odstępie półtora tygodnia.
10. Wiadro wody (temperatura od 70 do 80 stopni) łączy się z 0,3 kilograma łusek cebuli. Połóż ładunek na wierzchu mikstury i pozwól jej parzyć przez 24 h. Po infuzji przefiltrować.
11. 0,2 kg ziela mniszka lekarskiego i taką samą ilość skrzypu wlać do wiadra z wodą, gotować przez kwadrans. Schłodzony, napięty bulion jest natychmiast używany do spryskiwania krzaków.
12. 1 łyżka. popiół drzewny miesza się z 0,3 kg drobno posiekanego świeżego piołunu. Do mieszaniny dodaje się wrzącą wodę i pozostawia na trzy godziny do zaparzenia, po czym filtruje.
13. Litr wody łączy się z 10 gramami suchej ostrej papryki. Mieszaninę gotuje się przez kilka godzin, a po ostygnięciu przesącza i łączy z 4 gramami pokruszonego mydła. Mieszaj, aż mydło całkowicie się rozpuści.
14. Wiadro ciepłej wody łączy się z 1 kg liści pomidora i pędów, które są wstępnie zmiażdżone. Po 4-5 godzinach odfiltruj gotowy napar i wymieszaj z 40 gramami pokruszonego mydła (mieszaj produkt do całkowitego rozpuszczenia).
15. Wiadro wody łączy się z trzema kilogramami wierzchołków pomidorów. Mieszaninę gotuje się przez około 30 minut. Schłodzony, napięty bulion należy rozcieńczyć wodą przed opryskaniem w stosunku 1: 5. W takim przypadku każdy litr roztworu roboczego łączy się z czterema gramami startego mydła.
16. Suszone korzenie tytoniu w ilości 0,5 kg łączy się z 1 wiadrem wody i pozostawia na kilka dni. Gotowy napięty napar rozcieńcza się wodą w stosunku 1: 2 i miesza z mydłem.
17. Wiadro wody łączy się z 0,5 kg drobno posiekanych pędów tytoniu lub pyłu tytoniowego. Napar będzie gotowy po kilku dniach. Przed przystąpieniem do zabiegu 1 część preparatu łączy się z 2 częściami wody i dodaje się mydło.
18. Wlej 0,2 kg drobno posiekanych główek czosnku i strzał do wiadra wypełnionego wodą. Mieszaninę pozostawia się na chwilę do zaparzenia, a następnie filtruje i łączy z 40 gramami mydła.

Skuteczne jest również traktowanie krzewów chrząszcza suchymi produktami. Najlepsze środki ludowe:

1. Przesiej popiół drzewny i odkurz nim krzaki. Najlepiej użyć do tego popiołu uzyskanego z palącej się brzozy. Zanim rośliny zaczną kwitnąć, odkurza się je raz na 15 dni, a gdy wyblakną, raz na 30 dni. Przetwarzanie przeprowadza się rano, gdy na liściach jest jeszcze rosa lub po deszczu. Na sto metrów kwadratowych zużywa się około 10 kilogramów popiołu.
2. Wilgotne liście można posypać mąką kukurydzianą. Jest to również dość skuteczny sposób radzenia sobie ze szkodnikami..
3. Aby dokładnie zniszczyć larwy chrząszcza, krzewy należy sproszkować cementem lub gipsem.
4. Zapach świeżych trocin brzozowych lub sosnowych może odstraszyć chrząszcza. Zanim krzewy zakwitną, trociny są rozsypywane między nimi raz na pół miesiąca, a gdy zanikają - raz na 30 dni.

Jak uratować uprawy psiankowatych przed stonką ziemniaczaną

Stonka ziemniaczana

Na samym początku okresu wiosennego, zaraz po rozgrzaniu się gleby na stanowisku, należy wybrać pochmurny dzień i rozrzucić obierki ziemniaczane po powierzchni ziemi, wcześniej przetrzymywane w roztworze chloroformu przez 24 godziny. Po kilku dniach sprawdź czyściwa i usuń z terenu wszystkie stonki, które się na nich znajdują. Umożliwi to oczyszczenie obszaru z pewnej części szkodnika jeszcze przed sadzeniem bulw ziemniaka. Tę procedurę powtarza się około 7 dni przed pojawieniem się pędów i jesienią po zbiorach, ale trzeba mieć czas, zanim owad opuści na zimę..

Takiego szkodnika można odstraszyć nieprzyjemnym aromatem gnijących łupin cebuli. W związku z tym, sadząc bulwy ziemniaka, należy wlać garść popiołu drzewnego do każdego z otworów do sadzenia i włożyć trochę łuski cebuli. Chrząszcz ominie te krzewy, zanim zakwitną, a po kwitnieniu nie będzie już w stanie poważnie zaszkodzić ziemniakom. Ponadto, aby chronić roślinę przed szkodnikami, powierzchnię gleby między rzędami przykrywa się warstwą słomy. Oprócz zahamowania wzrostu chwastów i zapobiegania wysychaniu gleby, chroni również bulwy ziemniaka przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych oraz stanowi sprzyjające środowisko dla życia niektórych owadów i pająków, które są uważane za naturalnych wrogów stonki ziemniaczanej, np. Biedronki, chrząszcze naziemne i modliszki.

Zauważono również, że owada tego odstrasza zapach niektórych roślin, na przykład: wrotyczu pospolitego, nagietka, konopi, nasturcji, szałwii, kocimiętki, nagietka, kolendry i mattioli. Dlatego te uprawy zaleca się uprawiać w nawach bocznych ziemniaków, a także wzdłuż obwodu terenu. Dzięki temu chrząszcz ominie ziemniaki. Ale upewnij się, że samosiew nie występuje, więc kwiaty natychmiast po pojawieniu się lub ujawnieniu są zrywane lub koszone przez same krzewy.

Ponadto można stosować różne środki chemiczne, metoda ta została szczegółowo opisana powyżej. W ostatnich latach ogrodnicy coraz częściej stosują nowy francuski lek - „Stonka ziemniaczana NIE”, nie jest on niebezpieczny zarówno dla zwierząt, jak i dla ludzi. Głównym składnikiem aktywnym tego leku jest indyjski olej azadirachta. Aby zapobiec pojawianiu się chrząszcza na krzakach ziemniaka, będziesz potrzebować 3 zabiegów roztworem wodnym w stosunku 1:40:

• przeprowadzić przetwarzanie dołków do sadzenia bezpośrednio przed sadzeniem bulw ziemniaka;
• podczas masowego pojawiania się kiełków;
• pół miesiąca po drugim zabiegu.

Decydując się na ochronę ziemniaków Prestige, należy wziąć pod uwagę, że traktowanie nim bulw nie uratuje dorosłych krzewów przed drugą falą stonki ziemniaczanej. W takim przypadku będziesz musiał użyć innego sprayu na liście. Stosując Bankcol do pielęgnacji krzewów, który bardzo skutecznie tępi szkodnika, należy pamiętać, że pomaga on w tłumieniu funkcji rozrodczych ziemniaków. Dlatego jeśli z potraktowanych krzewów pozostanie materiał do sadzenia, w przyszłym roku da to bardzo skąpe zbiory..

Stonka ziemniaczana na bakłażanie

Ze szkodnikiem możesz walczyć za pomocą pułapek. Aby to zrobić, na początku wiosny, po rozgrzaniu gleby, w kilku miejscach układa się obierki lub kawałki bulw ziemniaka. Po zebraniu się owadów na kawałkach warzyw oblewa się je benzyną i spala. Aby uniknąć procedury spalania, oczyszczanie poddaje się wstępnej obróbce Chlorofosem, ale jeśli użyłeś go już więcej niż jeden raz, to skuteczność jego użycia będzie bardzo niska.

Po utworzeniu się jajników na bakłażanach należy przerwać obróbkę chemiczną. Od tej pory ogrodnik może tylko ukrywać bakłażany przed owadami. Weź plastikowe butelki i odetnij im szyjkę i spód, a powstałą „rurkę” położyć na krzaku. Faktem jest, że w tym okresie chrząszcze latają niezwykle rzadko i poruszają się bardziej po ziemi i wspinają się po krzakach wzdłuż łodygi. Rodzaj „osłon” nie pozwoli owadowi uderzyć w liście bakłażana. Niektórzy ogrodnicy otaczają krzewy półmetrowym płotem wykonanym z folii. Ponieważ samice w tym czasie są zbyt leniwe, aby latać, a samce nie są przyciągane do miejsc, w których nie ma samic, lądowania będą chronione, ale to nie potrwa długo.

Możesz również chronić rośliny moskitierą. Z niego, za pomocą zszywacza, robią rodzaj czapek dla każdego krzaka. Owad nie może przedostać się przez taką siatkę, ale przepuszcza światło, powietrze i wilgoć. Nie zapomnij posypać dolnej krawędzi siatki ziemią, w przeciwnym razie może zostać porwana przez wiatr. Możesz także spróbować odstraszyć szkodniki; w tym celu powierzchnia terenu pokryta jest świeżo skoszonymi ziołami prawie do wysokości roślin. Szkodniki nie lubią niezwykłego aromatu i starają się ominąć taki obszar..

Jeśli nadal znajdziesz chrząszcze na krzakach, do ich leczenia należy zastosować środki ludowe lub rękami usunąć owady z liści. Faktem jest, że stosowanie chemikaliów do opryskiwania bakłażanów jest wysoce niepożądane, ponieważ są one nadmiernie toksyczne..

Stonka ziemniaczana na pieprzu

Chrząszcz rzadko osiada na papryce, ale jeśli warunki są sprzyjające, może się to zdarzyć. Szkodnik może zostawić cię bez plonu. Na początku wiosny, po stopieniu się pokrywy śnieżnej, nie zapomnij rozłożyć kawałków ziemniaków na stanowisku, a następnie, gdy chrząszcze zsuwają się do nich, są zbierane i niszczone. Nie zapomnij codziennie sprawdzać kiełków pieprzu; jeśli zostaną znalezione szkodniki, umieszcza się je w słoiku wypełnionym stężonym roztworem soli. Najbezpieczniejszym sposobem pozbycia się błędów jest ręczne zbieranie, ale wymaga to dużo czasu i wysiłku. Aby spryskać krzaki dotknięte stonką ziemniaczaną, stosuje się tylko środki ludowe, na przykład: wywar lub napar z ostrej papryki, orzecha włoskiego, piołunu, wierzchołków pomidorów itp..

Stonka ziemniaczana na pomidorach

Ze wszystkich szkodników stonka ziemniaczana jest najbardziej niebezpieczna dla pomidorów. W celu zapobiegania jesienią obszar przeznaczony do sadzenia pomidorów należy głęboko wykopać. Wiosną należy też pamiętać o rozłożeniu przynęt (kawałków ziemniaków) i zniszczeniu czołgających się w ich kierunku szkodników. Aby chronić młode sadzonki, można użyć cylindrów wykonanych z plastikowych butelek (patrz bakłażan). Pułapka w postaci rynny dla młodych szkodników jest zainstalowana na obwodzie terenu, powinna być nachylona pod kątem 45 stopni.

Ponieważ chrząszcze gromadzą toksyczne substancje i alkaloidy zawarte w pędach i liściach upraw psiankowatych, wiele drapieżnych owadów i ptaków ich nie zje. Dorosłe osobniki mogą być spożywane przez perliczki lub indyki, ale trzeba je tego nauczyć, gdy są jeszcze bardzo młode. Aby to zrobić, do ich karmy dodaje się niewielką ilość zmiażdżonych owadów..

Jeśli mimo to chrząszcze osiadły na krzakach pomidorów, należy je zebrać ręcznie. W takim przypadku chemikalia nie mogą być używane do przetwarzania, a środki ludowe będą nieskuteczne. Aby zwalczanie szkodników było bardziej skuteczne, możesz je zbierać ręcznie, a następnie przetwarzać pomidory jednym ze środków ludowej.