Kompost: niedrogi nawóz, jak zrobić to sam z trawy

Zadowolony

• Co to jest kompost
• Beztlenowy sposób wytwarzania kompostu
• Kompostownik ogrodowy w kraju
• Struktura prawidłowego kompostu
• Czego nie kompostować
• Podstawowe przepisy na ten temat

Nawozy to przede wszystkim związki chemiczne zawierające pierwiastki niezbędne dla roślin, takie jak azot, fosfor i potas oraz w znacznie mniejszych ilościach szereg innych pierwiastków zwanych mikronawozami.

Aby jednak system korzeniowy roślin mógł skutecznie wydobywać z gleby niezbędne minerały, musi mieć określoną strukturę..

Nawozy organiczne mają rozwiązać ten problem, dlatego nazywane są również polepszaczami gleby. Mechanizm ich dobroczynnego działania polega na tym, że sprzyjają rozwojowi mikoryzy. Jest to pleśń grzybicza żyjąca w symbiozie z systemem korzeniowym roślin i znacznie zwiększająca ich powierzchnię wchłaniania.

Żywe rośliny z konieczności zawierają w swoich komórkach azot i fosfor, a sole potasu są rozpuszczane w płynie wewnątrzkomórkowym.

Ważny! W próchnicy, która jest pozyskiwana z roślin, wszystkie te pierwiastki są zatrzymywane, zamieniając materię organiczną w kompletny nawóz.

Wyjątkiem jest torf. Przez miliony lat jego powstawania azot, fosfor, a ponadto potas były z niego wypłukiwane wodą i tracone. Torf pozostaje czystym środkiem kondycjonującym glebę.

Uwaga! Samodzielne wykonanie kompostu w kraju własnymi rękami rozwiązuje jednocześnie dwa problemy: usuwanie odpadów organicznych z prac ogrodniczych oraz zdobycie bardzo potrzebnego nawozu.

Co to jest kompost

Kompost jest produktem przetwarzania odpadów organicznych, głównie pochodzenia roślinnego, przez mikroorganizmy. Mogą to być bakterie tlenowe i beztlenowe.

Do życia tych pierwszych potrzebny jest tlen, drudzy żyją bez dostępu do tlenu, produkując metan. Najpierw należy wybrać rodzaj kompostowania: beztlenowe bez tlenu lub tlenowe z tlenem.

Beztlenowy sposób wytwarzania kompostu

Beztlenowy sposób przetwarzania mas biologicznych na skalę przemysłową jest stosowany na całym świecie do pozyskiwania biogazu - metanu. Służy głównie do ogrzewania, a po oczyszczeniu służy jako paliwo do samochodów..

Koszty zakupu dość złożonego sprzętu, dodatkowych odczynników i koszty eksploatacji są uzasadnione intensywną pracą całego kompleksu. Oprócz konieczności posiadania szczelnego zbiornika, podczas pracy takiego bioreaktora wymagane jest utrzymywanie stabilnej i dostatecznie wysokiej temperatury..

Ponieważ kraj nie potrzebuje gazu niskiej jakości w bardzo małych ilościach, zadanie można uprościć. Rolę zbiornika pełni tutaj wykopany w ziemi i zabetonowany o głębokości około metra.

Pozostałości roślinne i inne odpady biologiczne są w nim układane warstwami i zagęszczane.

Po wypełnieniu otworu pokrywa go od góry folią i warstwą ziemi. Ponadto mikroorganizmy rozpoczynają swoją pracę. Ponieważ jednak niemożliwe jest utrzymanie optymalnie wysokiej temperatury w jamie, wszystkie procesy przebiegają tutaj powoli, a wynik (gotowy kompost) można uzyskać nie wcześniej niż w następnym sezonie..

Oprócz trudności związanych z betonowaniem jest jeszcze jedna wada. W procesie kiszenia oprócz bezwonnego metanu uwalnia się siarkowodór. I jest nam znany po zapachu zgniłych jaj. Z tego powodu dół kompostu należy ustawić w odległym rogu ogrodu..

Kompostownik ogrodowy w kraju

Mniejsza trudność pojawia się przy wdrażaniu metody kompostowania tlenowego. W najprostszym przypadku może to być pryzma kompostu lub odkrywka..

Jednak praca z resztkami pożniwnymi może być wygodniejsza dzięki zastosowaniu kompostowników ogrodowych. Z wyglądu może to być duże pudełko, skrzynia lub obudowa na ziemi..

Wymieńmy wymagania funkcjonalne dla kompostowników ogrodowych:

• konieczna jest wentylacja objętości pozostałości roślinnych;
• wystarczającą objętość do utrzymania temperatury niezbędnej do aktywności mikroorganizmów;
• osłona zapobiegająca wymywaniu użytecznych składników z kompostu;
• możliwość podlewania w celu zapewnienia wymaganego poziomu wilgotności (pokrywa zdejmowana lub uchylna).

Projekt kompostownika ogrodowego zależy od dostępności i dostępności materiałów budowlanych. Są to zwykle drewniane deski i belki. Aby zapobiec przedostaniu się ich do kompostu, należy je leczyć lekami przeciwgrzybiczymi. W celu zaoszczędzenia miejsca uzasadnione jest zwiększenie objętości kompostownika w górę, jednak ze względów praktycznych wysokość nie powinna przekraczać 1,5 m.

Aby kompostowalna masa ulegała samonagrzewaniu się, jej całkowita objętość nie powinna być zbyt mała. Wygodna szerokość kompostów to 1 metr, a długość od półtora do dwóch metrów.

Aby zapewnić ciągłość produkcji kompostu, racjonalne jest wykonanie dwóch (a nawet trzech) pudełek na raz, zamieniając je po kolei w pracę. Ściany boczne wykonane są z desek przybijanych poziomo z 2 cm szczeliną wentylacyjną.

Najlepsze warunki do dojrzewania kompostu panują na dnie pryzmy kompostu, dlatego część przedniej ściany na dole skrzyni musi być zdejmowana lub w formie klapy na zawiasach. Ułatwi to wydobycie gotowej próchnicy..

Struktura prawidłowego kompostu

Głównym składnikiem przyszłego kompostu są odpady roślinne. Najobficiej występującą materią organiczną na Ziemi jest celuloza, która jest węglowodanem. Jego drewno zawiera ponad połowę całkowitej masy. Reszta to również głównie węglowodany.

W pozostałościach drzewnych praktycznie nie ma takich pierwiastków jak azot, fosfor i potas. Są niezbędne do życia, w tym mikroorganizmów.

Z tego powodu materię organiczną kompostu dzieli się na dwie części:

1. azotowy (zielony);
2. węglowy (brązowy).

Pierwsza dostarcza pierwiastków niezbędnych do rozmnażania i wzrostu bakterii i grzybów. Składnik węglowy jest tylko źródłem energii.

Składnik azotowy: warzywa (trawa, liście), warzywa, owoce, odpady żywnościowe, obornik.

Składnik węglowy: drewno, gałęzie, trociny, słoma, papier, torf.

To wyjaśnia zasadę naprzemiennych warstw w pryzmie kompostu. Najczęściej masę kompostową umieszcza się bezpośrednio na ziemi. Aby jednak zapewnić wentylację objętości, dolna warstwa musi być wykonana z gałęzi, słomy, torfu. Następnie na przemian powstają warstwy zielone i brązowe.

Aby bioprocesy w kompostowniku od razu zaczęły działać z pełną mocą, można zastosować preparaty EM zawierające niezbędny zestaw mikroorganizmów. W tym przypadku konieczne jest ścisłe przestrzeganie nie tylko zasad stosowania, ale także przechowywania leku. Ale problem można rozwiązać łatwiej..

Podczas ponownego ładowania kompostownika do każdej zielonej warstwy można dodać łopatę już dojrzałej próchnicy, która zawiera niezbędne mikroorganizmy.

Czego nie kompostować

Przede wszystkim należy zauważyć, że dół kompostu to nie śmietnik! Niezalecane do kompostowania:

• nieorganiczne pozostałości, które nie mogą być przetwarzane przez mikroorganizmy (plastikowe torby, szklane pojemniki, gumowe wykończenia, produkty żelazne itp.);
• pozostałości chorych roślin i owoców mogą stać się ogniskiem chorób zakaźnych roślin na całym terenie;
• odchody zwierzęce i ludzkie: może zawierać pasożyty, w tym niebezpieczne dla ludzi;
• resztki ziarna: przyciągają gryzonie, które następnie uszkadzają korzenie roślin na stanowisku;
• kawałki mięsa i ryb: z zapachu wyjdą dzikie koty i psy, po drodze rozbijając grządki i klomby. Lepiej jest natychmiast zakopać taką materię organiczną, aby nie była dostępna dla drapieżników..

Podstawowe przepisy na ten temat

1. Kompost to skuteczna i tania odżywka do gleby dostępna dla każdego ogrodnika.
2. Najłatwiejszym sposobem na uzyskanie kompostu jest tlen, przy użyciu kompostowników ogrodowych.
3. Kompost składa się ze ściętej trawy, resztek roślinnych, odpadów spożywczych.
4. Nie zaleca się wkładania do kompostu materiałów syntetycznych, produktów pochodzenia zwierzęcego, pozostałości chorych roślin i owoców, roślin nasiennych.
5. Aby uzyskać kompost wysokiej jakości, należy stworzyć wymagany poziom temperatury i wilgotności w kompostowniku ogrodowym lub dołku kompostowym..
6. O gotowości kompostu decyduje jego kolor (brązowy), zapach (mokra gleba) i konsystencja (luźna).

Jak zrobić dobry kompost:

Jak przyspieszyć dojrzewanie kompostu: